Όχι άλλες πλατείες

Ο Πούτιν το χοντραινει, ο Ερντογάν παιζει σκληρό ροκ, ολοι περιμενουν την Πεμπτη τις δηλωσεις του Ντραγκι, αλλά μέρος των ΓΑΠικων ασχολείται με τον Βενιζέλο ως τον απολυτο εχθρο, αν οχι υπευθυνο για τα δεινα της χωρας, της ανθρωποτητας, ακομα και του πλανήτη ολακερου φαντάζομαι. Τα 3 πρωτα σοβαρά, το 4ο για γέλια, αν όχι για κλαμματα.

Τα συνθήματα υποδοχής/αντίδρασης, χτες, στερούνταν πρωτοτυπίας με αναφορές σε παλαιοκομματικα πρότυπα, εκτός τόπου και ιδίως εκτός χρόνου,  η δε υποσχεση ανάληψης πρωτοβουλιών και ανταπόκρισης απο τον πρώην ηγέτη, που ωσάν Μεσσίας θα ανταποκριθει τάχα στο 40% που... έχει συρρικνωθεί στο 4% βεβαια να υπενθυμισω, άντε 9% αν βαλω και τους ξεκρεμαστους Σημιτικούς, ε... πέρα απο γελοίο, καταντα γραφικό.

Συνεχίστε τον κατήφορο με προσωπολατρικες αναφορές και δώστε στο πιάτο το κρίσιμο έδαφος στη λαϊκή δεξιά, τη μανιχαϊστική αριστερά και την ακροδεξιά, αστέρια μου. Ασχοληθειτε σαν τα ανόητα κοκόρια ποιος θα κουτουπωσει την κότα, όταν αυτή ήδη έχει πάει σε άλλα κοτέτσια και σας αγνοεί επιδεικτικά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Σχωρνατε με, αλλά αν και αναγνώριζω την επιτακτική αναγκη διαφοροποίησης και οριοθέτησης απο τα δύο άκρα, δεν αντιλαμβάνομαι επ' ουδενι πως η ποδόσφαιροποίηση της πολιτικής και η νεκρανάσταση πολιτικών που μέχρι πρότινος πρότειναν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μια κάποια λύση, σηματοδοτεί την αλλαγή ή το νέο (!) που άκουσα χτες. Όταν η συνθηματολογία έρχεται στο προσκήνιο και το πολιτικό πρόταγμα παραγκωνίζεται με τυμπανοκρουσιες στο περιθώριο, μιλάμε για ήττα της πολιτικής, "σύντροφοι".

Είτε θα πάμε μπροστά με συγκεκριμένο ρεαλιστικό πλαίσιο και χρονοδιάγραμμα, ειτε θα αναλωθουμε σε παιχνίδια ηγεμονισμων. Πρεπει να επικεντρωθουμε στην διαμόρφωση αξιόπιστης, ρεαλιστικής, προοδευτικης και κυριως επικαιροποιημενης πολιτικης πρότασης , όχι στην κούρσα διαδοχής. Το ποιος αδικήθηκε ή υπονομεύτηκε δεν είναι το πρωτευον , ουτε καν το ζητούμενο για τον πολίτη και.... ορθώς θα μου επιτρεψετε. Οι παρασκηνιακές συγκρούσεις κομματικών στελεχών που μέχρι κι ο Μακιαβέλι θα ζηλευε, μας έφτασαν, μαζί μ' όλα τα άλλα, εδώ που μας έφτασαν.

Η χτεσινη εικόνα ηταν απελπιστική, αν οχι άκρως απογοητευτική. Τουλαχιστον για άτομα όπως κι εμένα που δεν αντεχω πατερουληδες, δεν προσβλεπω σε Μεσσίες, δεν με ενδιαφέρει το οικογενειακό δέντρο του χ, ψ πολιτικού, αλλά πρωτίστως τι λέει, ιδιως πώς το διατυπώνει, κυρίως πότε το προτείνει και φυσικά με ποιους προτιθεται να το υλοποιήσει. Όλα τα άλλα: οδυρμοι, παροξυσμοί, αφορισμοί είναι για το αρχαίο θέατρο, όχι για την πολιτική αρένα, που παρεπιπτοντως είναι πιο σκληρή και πιο απαιτητική απο έναν ποδοσφαιρικό αγώνα να υπενθύμισω σε μερικούς που θεωρουν οτι με τσιτατα και λεκτικά πυροτεχνήματα θα "συνεπαρουν" τον κοσμο. Συνελθετε: ο κόσμος προσπαθει να επιβιωσει, αν όχι να διατηρήσει ενα αξιοπρεπές περιβάλλον εργασίας και συνταξιοδότησης, δεν τρέχει να αγοράσει κομματικές σημαίες για να γεμίσει στάδια ή πλατειες. Η κομματική παρακρουση για την πλειοψηφία του ελληνικού λαου ευτυχως ανήκει στο παρελθον.

Εκτός κι αν μας έλειψαν τα ευτράπελα, η ιλαροτραγωδία, τα ζεϊμπέκικα στην εξωτερική πολιτική, οι αμανέδες στην εσωτερική και το τρίτο το μακρύτερο στο τέλος... που δεν νομίζω. Και επειδή ο φανατισμός καλά κρατεί και υπάρχουν διάφοροι καλοθελητές που δεν βλέπουν την  τύφλα τους, αλλά τους απασχολεί παρά μόνον να βγάλουν το άχτι τους, να διευκρινήσω στο σημείο αυτό ότι δεν είναι θέμα για 'μενα Βενιζέλου ή Παπανδρέου.

- Είμαι άλλης νοοτροπίας, που έχει ως βασικό πυρήνα τον εκδημοκρατισμό και εξευρωπαϊσμό των κομμάτων, κι όχι το μπούγιο που τρέχει σαν το γίδι πίσω από το βοσκό.

- Είμαι άλλης πολιτικής φιλοσοφίας, που δυστυχώς δεν τυγχάνει αναγνωρισιμότητας στην Ελλάδα και δεν την εκφράζουν οι προαναφερθέντες ούτε στο ελάχιστο, δυστυχώς.

- Είμαι άλλης γενιάς, που πρέπει επιτέλους να βγει στο προσκήνιο όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, να συμπορευτεί με τις προηγούμενες γενιές, να μάθει από την εμπειρία τους, αλλά διάολε να προτείνει και κάτι καινούργιο, πέρα από αντίδραση για την αντίδραση. Άτομα υπάρχουν και είναι, θα μου επιτρέψετε και αξιόλογα και με πολιτική άποψη. Πρέπει να τους δωθεί η ευκαιρία να μιλήσουν και να αναλάβουν ευθύνες και καίρια πόστα.

- Είμαι γυναίκα και οι παλληκαρισμοί, οι επιδείξεις ισχύος με φωνές και συνθήματα, όχι απλά μου είναι αδιάφοροι, αλλά μου προκαλούν τον γέλωτα μέχρι αηδίας. 

Εν κατακλείδι, η πεζοδρομιακη αντίληψη της πολιτικής είναι όχι απλώς αχρείαστη, αλλά και καταδικαστέα. Τα χτεσινα τραγελαφικά περιστατικά ένθεν κι ένθεν, ήταν μια σκληρη υπενθύμιση μιας Ελλάδας που "μας (απο)τελείωσε". Οι διεθνείς εξελίξεις, έχω την αίσθηση, δεν επιτρέπουν άλλες φαρσοκωμωδίες με την πολιτική σταθερότητα να απειλείται μονίμως από φατρίες εναντίον φατριών. Κοινώς, το τώρα δεν μπορεί να περιμένει στη γωνία μέχρι να ξεκαθαρίσετε το χτες. Ο πολιτικος ρεαλισμός είναι απαραίτητος περισσότερο από ποτέ. Έρχονται σκληρές πολιτικές μάχες αυτό το τρίμηνο κι εκεί δεν μετράνε οι εξυπνακισμοί.Ούτε αρκούν οι σάκοι του μποξ, τα τάματα και η Παναγιά.

Κάποιοι αναλαμβάνουν ευθύνες, άλλοι πουλάνε λαϊκισμό σε τιμή ευκαιρίας, ορισμένοι προσφεύγουν στον εκφοβισμό και την βία, μερικοί ονειροβατούν περιμένοντας να τους στρώσουν δάφνες ενώ τα έκαναν μαντάρα και φυσικά ένα κρίσιμο ποσοστό των Ελληνων πολιτών συμπιέζεται ανάμεσα στην βλακεία, τον παροξυσμό, την οικονομικη αφαίμαξη χωρίς αποσαφηνισμένο παραγωγικό μοντέλο, ξεκάθαρο και αποδοτικό φορολογικό πλαίσιο, σαφή πολιτικό στόχο. Ανήκω στους τελευταίους. Εσείς;