Λυκούδης: "Yπάρχει η ανάγκη διαμόρφωσης τρίτου πόλου". Ο Θεοδωράκης απαντά:"Α εδώ θα διαφωνήσω με τον Σπύρο, το Ποτάμι είναι τρίτο κόμμα". Ποιον απο τους δυο να λυπηθώ τωρα; Τον Λυκούδη που ακουει απλουστευσεις στα όρια της κοτσάνας, γιατί ειναι γνωστό τοις πάσι άλλο τρίτος πολος και άλλο τρίτο κομμα; Ή τον Θεοδωράκη που επιμένει στο στυλ "ας αστειευτούμε και λίγο, γιατι χανόμαστε";
Κανέναν απο τους δυο φιλτατοι. Και το υπόβαθρο έχουν και τη μόρφωση και την ηλίκια διαολε για να γνωρίζουν καλύτερα. Ο καθείς με τις επιλογές του κρίνεται. Και στο κάτω-κάτω, ευτυχώς και πάλι καλά που δεν απογοητεύτηκα, όσο φιλοι και συγγενείς που μονίμως ψάχνουν ινδάλματα και πατερούληδες ή ακόμα διατηρουν την αθωότητα, στα όρια της αφέλειας βέβαια, ότι πας αριστερός τηρει τους λόγους του με τα έργα του. Τζου, νιέτ, όχι λέμε.
Και συγγνώμη ούτε ήρθε η συντέλεια με τη συνεργασια Μεταρρυθμιστων-Ποταμιού, ούτε αντιλαμβάνομαι την χρησιμότητα των δηλώσεων αφορισμού εκατέρωθεν. Αχρειαστες, πόσο μάλλον γι' αυτούς που πιστεύουν οτι η παραγωγή πολιτικης ειναι μια πολυ σοβαρη υπόθεση για να περιορίζεται σε εκτόνωση συναισθηματισμών.
Τέλος, οι ανακατατάξεις δεν αφορουν μόνο την Κεντροαριστερά. Μην ξεχνιόμαστε. Απλά το κέντρο ειναι ο προνομιακός χώρος πολιτικού σφετερισμού, αρεσει-δεν αρεσει. Οπότε ναι οι αναταράξεις μεγάλες, οι πιέσεις αρκετές, τα λάθη στην παρούσα φάση θα μετρηθουν ως κολοσιαία, αλλά δεν θα στήσω ουτε κρεμάλες, ούτε θα εκτονώσω απωθημενα. Δεν ήταν ποτέ πρότυπα μου ούτε η ΕΡΕ, ουτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ο νοών νοείτω.
Δεν θα αναμετρηθώ για τις τακτικές και τα λεκτικά πυροτεχνήματα με τον χ, ψ Λυκούδη, Θεοδωράκη, φουφουτο...αλλα για το τι προτείνω/ουν, πότε το λέω/ουν, με ποιους θα το συνδιαμορφώσω/ουν. Θέλω πολιτικη συζήτηση επι του πρακτέου. Τα υπόλοιπα, δεν με αφορουν.
Όπως, άλλωστε, έλεγε πολύ εύστοχα κι ο Bertolt Brecht "αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής, είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται". Κι εμένα δεν μου αρέσει σύντροφοι, ουτε να μου επιβάλλουν, ούτε να χαρίζω την πρωτοκαθεδρία στην νεοκομμουνιστική αριστερά παρέα με τη λαϊκή δεξιά. Σφαχτείτε, αλλά το τρένο φεύγει κι εσείς ακομα σκοτώνεστε για το ποιος το εβαψε καλύτερα. Νισάφι.
Κανέναν απο τους δυο φιλτατοι. Και το υπόβαθρο έχουν και τη μόρφωση και την ηλίκια διαολε για να γνωρίζουν καλύτερα. Ο καθείς με τις επιλογές του κρίνεται. Και στο κάτω-κάτω, ευτυχώς και πάλι καλά που δεν απογοητεύτηκα, όσο φιλοι και συγγενείς που μονίμως ψάχνουν ινδάλματα και πατερούληδες ή ακόμα διατηρουν την αθωότητα, στα όρια της αφέλειας βέβαια, ότι πας αριστερός τηρει τους λόγους του με τα έργα του. Τζου, νιέτ, όχι λέμε.
Και συγγνώμη ούτε ήρθε η συντέλεια με τη συνεργασια Μεταρρυθμιστων-Ποταμιού, ούτε αντιλαμβάνομαι την χρησιμότητα των δηλώσεων αφορισμού εκατέρωθεν. Αχρειαστες, πόσο μάλλον γι' αυτούς που πιστεύουν οτι η παραγωγή πολιτικης ειναι μια πολυ σοβαρη υπόθεση για να περιορίζεται σε εκτόνωση συναισθηματισμών.
Τέλος, οι ανακατατάξεις δεν αφορουν μόνο την Κεντροαριστερά. Μην ξεχνιόμαστε. Απλά το κέντρο ειναι ο προνομιακός χώρος πολιτικού σφετερισμού, αρεσει-δεν αρεσει. Οπότε ναι οι αναταράξεις μεγάλες, οι πιέσεις αρκετές, τα λάθη στην παρούσα φάση θα μετρηθουν ως κολοσιαία, αλλά δεν θα στήσω ουτε κρεμάλες, ούτε θα εκτονώσω απωθημενα. Δεν ήταν ποτέ πρότυπα μου ούτε η ΕΡΕ, ουτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ο νοών νοείτω.
Δεν θα αναμετρηθώ για τις τακτικές και τα λεκτικά πυροτεχνήματα με τον χ, ψ Λυκούδη, Θεοδωράκη, φουφουτο...αλλα για το τι προτείνω/ουν, πότε το λέω/ουν, με ποιους θα το συνδιαμορφώσω/ουν. Θέλω πολιτικη συζήτηση επι του πρακτέου. Τα υπόλοιπα, δεν με αφορουν.
Όπως, άλλωστε, έλεγε πολύ εύστοχα κι ο Bertolt Brecht "αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής, είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται". Κι εμένα δεν μου αρέσει σύντροφοι, ουτε να μου επιβάλλουν, ούτε να χαρίζω την πρωτοκαθεδρία στην νεοκομμουνιστική αριστερά παρέα με τη λαϊκή δεξιά. Σφαχτείτε, αλλά το τρένο φεύγει κι εσείς ακομα σκοτώνεστε για το ποιος το εβαψε καλύτερα. Νισάφι.
