Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014

Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα

O ένας διατυμπανίζει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί οτι πλέον εισακούγεται στας Ευρώπας, αφήνοντας σκόπιμα αναπάντητο το ερώτημα: συμφωνούν μαζί του; Μπαρμπούτσαλα φίλτατοι, αν κρίνει κανείς απ' τις δηλώσεις Juncker και Draghi, αν όχι απο την πρόσφατη συνέντευξη Monti. Εμ κ.Τσίπρα, επιτυχία δεν ειναι, στον πολιτισμένο κοσμο, να σε ακούν, αλλά να υιοθετούν τις προτάσεις σου. Δεν απευθύνεσαι σε μουτζαχεντίν.

Ο άλλος πάλι,τη μία παραιτείται και αναλαμβάνει την ευθύνη,την άλλη ξανά προς τη δόξα τραβά -λέμε τώρα- ως άλλος Δον Κιχωτης, αφού έχει γίνει πρώτα ο περίγελος για το ζήτημα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τώρα απλά παρακολουθούμε το χρονικό του προαναγγελθέντος "θανάτου" του, με την υποκρισία και τον αμοραλισμο να ξεχειλίζει ένθεν κι ένθεν. Εμ κ. Κουβέλη, δεν ήξερες τάχα, δεν ρώταγες έστω; Αλλά ξέχασα η αφελής: είναι απείρου βάθους και αξίας το πολιτικό κριτήριο του κ. Πανούση, ενώ του κ. Λυκούδη, μάλλον για τα μπάζα, ε; Ηθελέστα και παθέστα...

Ο τρίτος, τέλος, μακριά από τις εξελίξεις και την τρέχουσα ειδησεογραφία, βαθειά νυχτωμένος σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, πρωτοστατεί Σαββατιάτικα σε κινητοποιήσεις για την διεκδίκηση επαναφοράς του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Λες και αν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει αυτό, οι χ,ψ κυβερνώντες δεν θα το έκαναν, αλλά απλά μωρε αρέσκονται να γίνονται σάκοι του μποξ... Τόσο μαζοχιστες πια, κ. Κουτσούμπα; Δηλαδή δεν τους αρέσει η εξουσία και είπαν ξαφνικά να γίνουν τι; Ξέρω, ξέρω, θα μου πείτε για ξένα κέντρα, για τον τρισκατάρατο ιμπεριαλισμό, τον απεχθη καπιταλισμό και... σφύρα μου και έφεξε.

Κοινώς, η αριστερά εν Ελλάδι οπως εκφράζεται απο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΔΗΜ.ΑΡ. & Κ.Κ.Ε., είτε δηλαδή φοράει τον μανδύα της ανανεωτικής, είτε της κομμουνιστικής χροιάς, δεν ξέρει τι της γίνεται. Εκτός τόπου και σαφέστατα, αν όχι κυρίως, εκτός χρόνου.

Κρίμα, αλλά όχι για λύπηση. Μάλλον για περιφρόνηση.



#mind_boggling_Greek_politics