Επαναπολιτικοποίηση

Ειλικρινά απορώ με ορισμένους -τάχα- προοδευτικούς αρθρογράφους που θεωρούν ότι με την ξανα-απαξίωση της πολιτικής με αφορμή τους Τομπουλογλου, Λιαπη και Κάντα θα (καθ)οδηγήσουν τη χώρα (με τη πένα τους) σε προοδευτικό μονοπάτι... Αιθεροβατουν, συγγνώμη κιόλας, ενώ ο εξτρεμισμός κάνει πάρτυ. 

Ναι, είναι γεγονός γαλουχηθήκαμε σε μια κομματικοκρατική δημοκρατία. Ιδίως μετά την Μεταπολίτευση τα κόμματα (όχι μόνο τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας) διείσδυσαν σ' όλους τους θεσμικούς χώρους, από τα επαγγέλματα ως το πανεπιστήμιο με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Στην παρούσα φάση, έχω την αίσθηση, λοιπόν, ότι είναι περισσότερος απαραίτητος από ποτέ ο εκδημοκρατισμός του κομματικού συστήματος μέσω της δημιουργίας αντίβαρων στον κομματικό επεκτατισμό. Η κοινωνία των πολιτών εδώ μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. Μην την υποτιμούμε.

Έπειτα, το φαινόμενο της αποστασιοποίησης ή ακόμα και οργισμένης απόρριψης των πολιτικών ελίτ από μερίδα των πολιτών δεν ανάγεται σε μία μόνο αιτία, όπως, για παράδειγμα, στη λεγόμενη μη τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων ή την εκτεταμένη διαφθορά. Με λίγα λόγια ο καταγγελτικός λόγος που απλά παραμένει στα πρόσωπα και δεν αναλύει τους πολιτικούς φορείς και την επιρροή τους στο πολτικό σύστημα της χώρας, είναι ανούσιος, αν όχι αχρείαστος. 

Το θέμα δεν ειναι να γίνουμε όλοι/ες Κουρήδες. Το ζήτημα είναι να αποδείξουμε ότι το πολιτικό σύστημα σήμερα, με όλες τις λειτουργίες και τις δομές του, ναι πολλές προβληματικές/ελλειματικές, θα μπορέσει ξανά να εγγυηθεί ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου. Εν κατακλείδι, πρέπει να ενεργοποιηθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις του δημοκρατικού μεταρρυθμιστικού κέντρου για επαναπολιτικοποίηση της πολιτικής, όχι απλά για την οριοθέτηση ή την καταγραφή των επιμέρους προβλημάτων της.