Esse quam videri

"Είστε υπέρ των μεταρρυθμίσεων; ΝΑΙ.

Είστε υπέρ των αποκρατικοποιήσεων; ΝΑΙ".

Οι παραπάνω ερωτήσεις, όπως και οι απαντήσεις, θα μου επιτρέψετε, είναι απλουστευμένες, αν όχι παραπλανητικές.

Και εξηγούμαι. Η πολιτική δεν είναι άσπρο-μαύρο και σχολάσαμε. Τις περισσότερες φορές άπτεται σύνθετων ζητημάτων που αφορούν πολύ περισσότερα από το να βγαίνουν τα κουκιά στο τέλος, για να το πω λαϊκιστί. Επί της ουσίας, λοιπόν, αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά επί του πραγματικού κι εφικτού, θα πρέπει πρώτον να αποσαφηνίσουμε τι εννοούμε μεταρρύθμιση -για παράδειγμα η περικοπή μισθών και συντάξεων οριζόντια, η μείωση ή η αύξηση εν προκειμένω φορολογικών συντελεστών δεν είναι- και δεύτερον να εξειδικεύσουμε το καθεστώς, το εύρος και τον τρόπο διαχείρισης των αποκρατικοποιήσεων.

Επιπροσθέτως, μην ξεχνάμε ότι εδώ και 16 χρόνια, όχι μόνον επί κρίσης δηλαδή, ο εθνικολαϊκισμός σαρώνει με λεκτικούς βερμπαλισμούς τύπου "ξεπουλήματος δημοσίας περιουσίας", "είμαστε αποικία", "πουλάνε τα ασημικά", με το πολιτικό σύστημα να πολώνει την κοινωνία χωρίς ποτέ να εξηγεί τι όντως συνεπάγεται ευρωπαϊκή ενσωμάτωση, αν όχι ολοκλήρωση. Για τους περισσότερους Έλληνες, λοιπόν, κάθε πολιτικής απόχρωσης τολμώ να πω, η Ε.Ε. περιορίζεται σε οικονομική/πολιτική ασφάλεια, το τίμημα/ οι υποχρεώσεις της οποίας όμως, ποτέ δεν τους έχει επαρκώς αναλυθεί ούτε από τους πολιτικούς, ούτε τους διανοούμενους -αν υπάρχουν ακόμα-, ούτε την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους δημοσιογράφους. Τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε.

Τούτων λεχθέντων, παρακολουθώ 3 μέρες τώρα τον δημόσιο και κοινοβουλευτικό διάλογο που έχει ανοίξει με αφορμή το Υπερταμείο -αν και ο όρος λανθασμένος, για χάριν της συζήτησης, απλά ας τον αποδεχτούμε- και οφείλω να επισημάνω ότι είμαι άκρως απογοητευμένη απ' όλους. Και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και τους δημοσιογράφους. Οι μόνοι που ίσως κάτι πάνε να αρθρώσουν παραπάνω είναι διάφοροι ακαδημαϊκοί με εύλογες παρατηρήσεις και επισημάνσεις. Από αυτούς ξεχωρίζω τον Νικόλα Σεβαστάκη και την Βάσω Κιντή για τις τοποθετήσεις τους.

Και για να προλάβω ορισμένους καλοθελητές, εμμονικούς σε δόγματα/ιδεολογήματα ένθεν κι ένθεν, το γεγονός ότι κρίνω αρνητικά Συριζα, ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι, δεν σημαίνει επουδενί ότι τους ταυτίζω ή ότι δεν αναγνωρίζω τον βαθμό ανικανότητας, το μέγεθος εγκληματικής αδράνειας της κυβέρνησης. Ας μάθουμε επιτέλους σε αυτό τον τόπο ότι η κριτική δεν ταυτίζεται με τον αφορισμό ή την εξομοίωση.

Πιο συγκεκριμένα: είμαι απολύτως εξοργισμένη με το εύρος και κυρίως τον τρόπο που πλασάρει τις αποκρατικοποιήσεις η κυβέρνηση, όπως και με την παράλογη, ακραία υπερφορολόγηση των πάντων, σε σημείο που κανείς αναρωτιέται ποιος στα κομμάτια θα μείνει σε αυτή τη χώρα στο τέλος. Αυτό είναι το τεχνικό κομμάτι. Όσον αφορά τους επικοινωνιακούς χειρισμούς αυτού από το Μαξίμου και ιδίως την κοινοβουλευτική ομάδα ΣΥΡΙΖΑ, οφείλω να επισημάνω ότι φτάνουν στα όρια της πολιτικής αλητείας, αν όχι σουρεαλισμού. Και το θέτω πολύ κομψά δεδομένου των τοποθετήσεων τους χτες και προχτές σε κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς και στην Βουλή.

Και για να μην θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω, κάτι που σιχαίνομαι σαν ο διάολος το λιβάνι, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φέρουν την κύρια και αποκλειστική ευθύνη για το μείγμα πολιτικής που προτάσσουν, για το πώς εκπροσωπούν τη χώρα ενάμιση χρόνο τώρα, για τις παλινωδίες, για να το πω επιτέλους ωμά: την απόλυτη ξεφτίλα, αν όχι κατάντια της χώρας. Δηλώσεις τύπου "παραλάβαμε καμμένη γη" διαψεύδονται από όλους τους φορείς, εντός κι εκτός, αναλύσεις όπως "δεν μας άφησαν περιθώρια οι εταίροι" αποδομούνται απολύτως ακόμα και από το ίδιο το κυβερνητικό επιτελείο, όπως και πρώην κυβερνητικά στελέχη. Κωλυσιέργησαν, θεώρησαν a priori ηλίθιους, αν όχι δειλούς τους εταίρους και την Τρόικα κατ' επέκτασιν, έπαιξαν στα ζάρια τη χώρα, εκβιαστικά και αφοριστικά, και φυσικά έχασαν παταγωδώς τα αυγά και τα πασχάλια σε χρόνο ντε τε.

Κοινώς, η ψηφοφορία που επίκειται, θα αφορά το προϊόν/αποτέλεσμα των δικών τους διαβουλεύσεων και πολιτικών/οικονομικών επιλογών. Ούτε της αντιπολίτευσης, ούτε των προηγούμενων κυβερνήσεων, ούτε του φούφουτου και του ανάδρομου Ερμή που ακούω δεξιά κι αριστερά. Και θα το λουστούν.

Όσον αφορά την αντιπολίτευση ελάσσονα και μη του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου -δεν θα ασχοληθώ και ποσώς με απασχολεί στο εν λογω κείμενο, αν και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην διαμόρφωση εκλογικής τάσης, με ΧΑ, ΚΚΕ, Ένωση Κεντρώων- θα ήθελα να πω τα εξής: η χρήση λεκτικών πυροτεχνημάτων, οι ακροβατικές συνδέσεις και οι μορφολογικές αλχημείες προς χάριν εντυπωσιασμού, δεν ωφελούν κανέναν και όχι μόνον στην παρούσα φάση. Το να σαρκάζεστε είναι χρήσιμο, αρκεί προηγουμένως να έχετε αποσαφηνίσει τα λάθη του πολιτικού αντιπάλου και τις επιπτώσεις αυτών στην κοινωνία και την οικονομία.

Αν δεν μπορείτε το Υπερταμείο και την φορολογική πολιτική που προτείνουν οι Συριζανελ να τα αποδομήσετε με πολιτικά, οικονομικά και τεχνικά αμιγώς κριτήρια, χωρίς τσιρίδες και χαρακτηρισμούς, ε τότε το ελάχιστο που οφείλετε στους πολίτες και τον εαυτό σας, είναι να σεβαστείτε το θεσμικό σας ρόλο. Είναι αδιανόητο να γίνετε επί 3 ώρες χαβούζα η Βουλή, γιατί δίνατε λέει μάχη. Επιχειρηματολόγησαν λίγοι, διάβασαν ακόμα λιγότεροι και σαν να μην μας έφτανε αυτό, εμφανιστήκατε και διαιρεμένοι ως προς την αναγκαιότητα ορισμένων αποκρατικοποιήσεων, δίνοντας ωραιότατη λαβή -πού φτάσατε, άκουσον, άκουσον- στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, να σας κατηγορεί για διφορούμενη στάση, να σας χαρακτηρίζει ως μη μεταρρυθμιστική δύναμη των καθένα ξεχωριστά.

Εν κατακλείδι, οι Συριζανελ πρέπει να σφυροκοπηθούν πολιτικά από την αντιπολίτευση του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου με επιχειρήματα ουσίας και αποσαφηνισμένες θέσεις, όχι με τσιτάτα και συνθήματα. Σημειωτέον όλη αυτή η συζήτηση σηματοδοτεί πολλά για τους εταίρους μας, οι οποίοι παρακολουθούν στενά τις τοποθετήσεις... όλων. Τα ήξεις-αφήξεις κ.κ. της ΝΔ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού αφήστε τα στο κυβερνητικό επιτελείο. Επιμείνετε στην σοβαρότητα, αντί στην συνθηματολογία και την στοχοποίηση. Η κοινωνία άλλωστε έχει ήδη καταλάβει, όσο κι αν τμήμα της αποφεύγει να το παραδεχτεί. Δουλειά σας είναι να αποτρέψετε το μοιραίο το κατά δυναμιν, να αποσαφηνίσετε τις ενστάσεις σας εμφατικά, ώστε να καταγραφούν εντός κι εκτός, να δώσετε το στίγμα στο κοινωνικό σύνολο ότι η προτεινόμενη συνταγή είναι λάθος. Mην ξεχνάτε ότι οι κοκορομαχίες ενισχύουν μόνον αυτούς που επιχαίρουν που θα δεινοπαθήσουμε. Και ο νοών νοείτω.