Πού πάμε;

Αριστεροί σε παρακρουση με εμφυλιακου τύπου σύνδρομα, δεξιοι που θαυμάζουν μονον όποιον τα χωνει, κεντρωοι τρωγοντας τις σάρκες τους, φιλελεύθεροι που θεωρουν ότι είναι το κέντρο της γης, ευρωπαϊστες διασπασμενοι με σχολιο χτες, "ελα και θα ξεπερασουμε τους Μένουμε Ευρωπη", λες κι αυτό είναι το ζητημα: ποιός θα ξεπερασει ποιόν σε μαζικότητα στην πλατεία Συντάγματος... Κούνια που μας κουναγε. Το μυαλό μας και μια λίρα.

Παρε τον ένα και χτυπα τον αλλο βασικά. Φανατικοι, μικροκομματικοι που δεν βλεπουν τη συνολικη πολιτική εικόνα, παρα μόνον αντικατοπτρισμους των εγωπαθειων τους. Παρεμπιπτόντως, όσο υιοθετουνται τα "ουστ",  οι τσιριδες και τα "ξεφτιλες", τόσο ενδυναμωνεται η "πλατεία". Και η "πλατεία", σημειωτέον και διόλου τυχαίως να θυμισω, ανέδειξε πολιτικά τρεις δυνάμεις που μας εχουν βγάλει τον αδοξαστο: Συριζα, Ανελ, ΧΑ. Αυτοι που μιμούνται πρακτικές ή φρασεολογιες τους, τους ενισχύουν.

Τι έχουμε σήμερα;

Για να τα πάρουμε ενα, ενα.

Η ΝΔ, ενώ εχασε με 7 μονάδες διαφορά τον Σεπτεμβρη του 2015, ειναι μόνον 8 μπροστά σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, παρά τα οσα εξωφρενικα εχουν γίνει, όχι γιατί δεν επισημαίνει τα κακώς κείμενα των Συριζανελ όπως θεωρούν πολλοί στα κοινωνικά δίκτυα, αλλα γιατί έχει μόλις 4 μηνες που εγκατέλειψε το φλερτ με τον Συριζα που ήθελε τον Τσιπρα, "το κακο παιδί που θα το βάλουμε στον ίσιο δρόμο, αρκεί φυσικά να μοιραστουμε την πιτα". Μόλις 4 μηνες μεν, αλλαγή πλεύσης η ΝΔ που διεκδικεί την εξουσία, οχι για να την μοιραστει με Αλεξη, αμην και δοξασι, αλλά χωρίς επαρκως σφιχτή αντιπολιτευτική δομη δε, θα μου επιτρεψετε, αν κι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

"Η μεγάλη επίθεση στην οικονομική πολιτική των Συριζανελ, τον Σεπτεμβρη, στη ΔΕΘ", λέει η ηγεσία της κι ορθώς. Ομολογουμένως το timing σούπερ: οι πολίτες θα 'χουν φαει στη μάπα την β' φορα αριστερά με ενα τρίμηνο αυξημένων φορολογικών συντελεστών, θα 'χουν να διαχειριστούν νωρίτερα τον πιθανότατα αυξημένο ΕΝΦΙΑ, θα 'ρθουν τα πρώτα φορολογικά σημειώματα, ενώ τα σχολεία θα 'ναι με κλειστές πόρτες για πολλούς γονείς που δεν θα πληρούν τα κριτήρια του κατα Φιλην Ευαγγελιου για τη Παιδεία. Συν ότι μέχρι τότε η αξιωματική αντιπολίτευση θα 'χει κοστολογημενη και ξεκάθαρη οικονομική πρόταση όπως ειπώθηκε απο τον Κυρ. Μητσοτακη σήμερα το πρωί.

Μάλιστα. Το πρόβλημα, όμως, ξέρετε είναι οτι η πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ δεν μπορεί να περιμένει ως τότε. Θεωρεί οτι όσο περισσότερο αιχμηρός κι αφοριστικος γίνει ο Κυρ. Μητσοτακης, τόσο οι πολίτες θα 'πουν ζητω η ΝΔ. Παιδιάστικη, αν όχι αφελεστατη, προσέγγιση. Οι πολίτες περιμένουν εναλλακτική πρόταση, κυριοι και κυρίες του ριζοσπαστικού TL. Είναι απογοητευμενοι, αποκαρδιωμενοι, οικτιρονται ενθεν κι ενθεν, τα 'χουν χαμένα γιατί δεν ξέρουν απο πού τους έρχεται και πώς θα ανταπεξέλθουν. Το να τους βριζει κάποιος ή να τους αγχωνει περαιτέρω δεν τον κάνει καλύτερο ή ανώτερο ηθικά, απ' αυτον που τους βούλιαξε. Πρέπει να τους πεισει οτι μπορει να διορθώσει την κατάσταση. Κι ότι αυτό που ζούνε δεν είναι νομοτέλεια του διεθνούς συστήματος κι εγχώριου κατεστημένου που πλασσαρει ο Συριζα, αλλά το αποτέλεσμα τόσο της ανικανότητας και της εγκληματικής αδράνειας του κ.Τσιπρα προσωπικά και των συνεργατών του στο κυβερνητικό σχήμα, όσο και των καταστροφικών πολιτικών κι οικονομικών επιλογών των Συριζανελ συνολικά.

Απο την άλλη πλευρά, η ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαραταξης συμφώνησε οτι χρειάζεται ανανέωση ο χώρος της κεντροαριστεράς για δισεκατομμυριοστη φορα, ξυφουλκησε εναντιον του νεοφιλελευθερισμού βγάζοντας φαντάσματα του παρελθοντος φόρα παρτίδα -πιο ναφθαλίνη δεν γίνεται-, επισήμανε ότι η διαφορά της με τη ΝΔ είναι οι δημοσιες συγκοινωνίες. Παρ'το αυγό και κουρευ'το.

Παράλληλα το ΚΙΔΗΣΟ επιβεβαίωσε πολλάκις οτι επί της ουσίας δεν θα συνεργαστεί με κανέναν, ενω το Ποτάμι -διασπασμενο επι της ουσίας, μην γελιομαστε- επιμένει στο μοτίβο το παλιό και νέο πολιτικό σύστημα -ενα σύνθημα που δεν πείθει πλέον κανέναν- χωρίς όμως να αποσαφηνίζει πως ο μανιχαϊσμός του αποτελεί την διέξοδο των πολιτών.

Εντωμεταξυ ο Ραγκουσης δημιούργησε κόμμα, ο Φλωριδης κι η Διαμαντοπουλου έχουν ομίλους/ινστιτουτα προβληματισμου -ο Παπαδοπουλος μόνον έμεινε χωρίς-, ενω υποστηρίζεται η επιστροφή του Σημιτη σε ενα μεταβατικό σχημα.

Με λιγα λόγια, η Κεντροαριστερά όχι απλα ακομα κοσκινιζει, αλλα αυτοκαταστρεφεται και δίνει πάσα σε άλλους να αλωσουν το κέντρο. Με άνεση; Πιθανόν. Τμήμα των κεντρώων και κεντροαριστερων ψηφοφορων μπορεί να έτρεξαν πριν 4 μηνες να σπρωξουν τη ΝΔ να αφήσει πίσω τα βαρίδια της λαϊκής δεξιάς επιτέλους, αλλά θέλουν σαφή προγραμματικό λόγο σε 5-6 ζητήματα. Προς το παρόν έχουν 3 απο τα 6. Αυτό που τους φοβίζει είναι η καταστροφική παραμονή των Συριζανελ στην εξουσία. Είναι απογοητευμένοι απο τις ζυμωσεις στον κεντρώο χώρο -ποσα déjà vu πια;- και εκνευρισμένοι με την παραδοσιακή βάση της ΝΔ. Εντέλει εγκλωβισμενοι, αν όχι συμπιεσμενοι ανάμεσα σε παλιά φρουρα στην ηγεσία  της κεντροαριστεράς και παλιά μυαλά στη βάση ενός κόμματος που δεν ανήκουν, τη ΝΔ.

Στον Συριζα πάλι η ηγεσία επιμένει στον μεσσιανισμο και τον εθνικολαϊκισμο, αλλά η βάση αιμορραγεί κυρίως προς αποχή -αυτο κύριοι της αντιπολίτευσης δεν λέγεται επιτυχία ετσι;- άκρως απογοητευμένη, αν όχι απηυδησμενη.

Η Φιλελευθερη Συμμαχία δεν ακούγεται, η Δράση μόνον οταν μιλα η Ξαφα, με αμφότερες να καταλήγουν οτι είναι λίγος ο Μητσοτακης, ενω τους ξινιζει το 80% του πολιτικού προσωπικού της ΝΔ. Είχε που 'χε η Κεντροαριστερά διασπαστικές τάσεις, αλλά και η Κεντροδεξιά δεν πάει πίσω.

Εντωμεταξυ, η ΧΑ παραμένει -κι αυτό θα 'πρεπε να ανησυχεί όλους- τρίτη πολιτική δύναμη με αυξημένη τάση ενίσχυσης της εκλογικής της βάσης (η Εθνική Ενότητα των Καρατζαφερη και Μπαλτακου δεν πείθουν τους ακροδεξιούς ή/και την ριζοσπαστική δεξιά προς το παρον), η ΛΑΕ πάει σουμπιτο στο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπουλου, το οποίο φλερτάρει πολύ άνετα με την είσοδο στη Βουλή.

Η Ένωση Κεντρώων παραμένει στα ακριβως ίδια ποσοστά με τον πρόεδρο της να επιμένει στην πρόταση περί οικουμενικης κυβέρνησης, εστω κι αν έχει απορριφθεί από όλους τους ενδιαφερόμενους.

Τέλος, οργανώνεται συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος με το αίτημα "παραιτηθείτε". Διαφωνω. Για πολλούς λόγους, κυρίως χρονικής επιλογής και πολιτικής σκοπιμοτητας/σαφηνειας, αλλά ιδίως γιατί εντέλει θεωρώ τραβηγμένο και εξαιρετικά προβληματικό το περίφημο "παραιτηθείτε". Ποιός το κρίνει; Μια συγκέντρωση σε μια πλατεία; Από πότε; Το Σύνταγμα (άρθρα 38 & 84) ειναι σαφές. Η κοινοβουλευτική διαδικασία επηρεάζεται απο τις κοινωνικές διεργασίες, αλλά δεν μπορεί κι ουτε πρέπει να καθορίζεται απο διαδηλώσεις ή πορείες. Υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες. Κι αλλοιμονο αν αρχισουμε να  τις παραβλέπουμε.

Σε τελική ανάλυση το πολιτικό σκηνικό χαρακτηρίζεται απο ρευστότητα κι ευτράπελα, το οικονομικό πάλι απο απαισιοδοξία και έντονο προβληματισμό. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο εδώ που φτάσαμε, σε φάση κοινώς διαχείρισης στασιμοχρεοκοπιας. Γνωρίζω, όμως, με βεβαιότητα οτι ο συνδυασμός τους δεν μπορεί να αντέξει για πολύ. Προσδεθειτε, λοιπόν, οπλιστειτε με υπομονή γιατι τωρα αρχίζουν τα δύσκολα.

Η πορεία της χώρας αφορά πρωτίστως τις πολιτικές διεργασίες. Το πρόβλημα μας είναι πολιτικό κατά βάση, μην κοροϊδευομαστε. Κι όσο δεν λύνεται προς μεταρρυθμιστική κι εκλογικευμενη κατεύθυνση τόσο θα ταλανιζομαστε μεταξύ ιλαροτραγωδιας, παρωδίας και δράματος.

Ραντεβού τον Σεπτεμβρη, λοιπόν, εκτός απροόπτου, οταν όλοι θα 'χουν ξεδιπλωσει πλήρως τα χαρτιά τους κι οι πολίτες θα 'χουν αντιληφθεί πέραν πάσης αμφιβολίας τι εστί φοροεπιδρομη. Τότε θα κριθούν όλοι και ολα. Ή θα προχωρήσουμε ή θα αποδεχτουμε οτι είμαστε ιδανικοί αυτόχειρες. Ελπίζω κι εύχομαι το πρώτο. Εσείς;