tag:blogger.com,1999:blog-73783485534205829352024-03-13T19:32:41.145+02:00This is my voice. My weapon of choice.Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.comBlogger67125tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-82127022097043759512018-02-04T06:25:00.001+02:002018-02-04T09:01:54.224+02:00Γιατί δεν θα πάω στο συλλαλητήριο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>1)</b> <b>Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί δεν πιστεύω επουδενί στην περίφημη «άμεση δημοκρατία» του πλήθους ετερόκλιτων στοιχείων που επενδύουν στα θολά νερά της άγνοιας, της συναισθηματικής φόρτισης μεγάλης μερίδας πολιτών και με επιθετικό κυρίως λόγο, εμπαθείς προσωπικές αιχμές εναντίον όσων έχουν διαφορετική γνώμη για τις εξελίξεις, ύβρεις για τον κοινοβουλευτισμό, υποστηρίζουν πως με φιέστες και μαξιμαλιστικούς πύρινους λόγους θα καθορίσουν τις χ, ψ διαπραγματεύσεις. </b><br />
<br />
Αυτό δεν σημαίνει πως θεωρώ τους χειρισμούς της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σωστούς. Τουναντίον. Έπρεπε να προηγηθεί συνεννόηση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, συνάντηση των πολιτικών αρχηγών για τη διαμόρφωση εθνικής γραμμής και στρατηγικής στη βάση τόσο της σύνθετης ονομασίας για κάθε χρήση, όσο και της απάλειψης των αλυτρωτικών αναφορών στα επίσημα έγγραφα. Δυστυχώς είχαμε, αντιθέτως, θεατρινισμούς με την Εκκλησία, πλήρη απαξίωση του Κοινοβουλίου και αντιφατικές δηλώσεις από πληθώρα κυβερνητικών στελεχών. Επί της ουσίας ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε μια διαπραγμάτευση χωρίς σαφείς θέσεις, χωρίς την υποστήριξη του κυβερνητικού του εταίρου, του κ. Καμμένου, χωρίς καν να ενημερώσει θεσμικά ως όφειλε. Πόλωσε, δίχασε και ακόμα δεν γνωρίζουμε σε ποια βάση και τι ακριβώς διαπραγματεύεται. Συζητάμε επί 3 βδομάδες διαρροές, πολιτικές ερμηνείες στελεχών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δημοσιογραφικές αναλύσεις, αλλά επί της ουσίας δεν γνωρίζουμε από τους αρμοδίους επίσημα τίποτε πέραν ευχολογίων και τσιτάτων.<br />
<br />
<b>2) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί θεωρώ πως η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν ασκείται στις πλατείες και στα πεζοδρόμια. Τα εθνικά ζητήματα δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο πλακάτ, συνθημάτων, κραυγών, λεκτικών πυροτεχνημάτων και χειρονομιών. </b><br />
<br />
Αν μάλιστα κανείς ανατρέξει ιστορικά θα αντιληφθεί ότι των γνωστών «εθνικών συλλαλητηρίων» στο παρελθόν ακολουθούσαν σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια τραγικές καταστροφές. Θέλετε την περίοδο του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897 (δεν είναι τυχαία γνωστός και ως Μαύρο '97 ή ο Ατυχής πόλεμος); Θέλετε μήπως την περίοδο του περίφημου Εθνικού Διχασμού (1914-1917) που συντέλεσε μεταξύ άλλων έπειτα και στην Μικρασιατική Καταστροφή; Θέλετε το 1992 που οδήγησαν στην άρνηση του πακέτου Πινέιρο ακυρώνοντας επί της ουσίας τη δυνατότητα λύσης του προβλήματος με πολύ ευνοϊκότερους, τότε, όρους για μας; Ή μήπως θέλετε το 2011 με τους Αγανακτισμένους που μας «χάρισαν» πέραν της σάρωσης του εθνικολαϊκισμού στο δημόσιο λόγο, μεταξύ άλλων και την ΧΑ στο κοινοβούλιο; Για να μην αναφερθούμε στο 2015 με το δημοψήφισμα-φιάσκο, που τελικά τις φιέστες της πλατείας Συντάγματος τις πληρώσαμε πολιτικά και οικονομικά πανάκριβα τον Ιούλιο του ιδίου έτους.<br />
<br />
Αυτά ενδεικτικά, καθώς ορισμένοι υποκρίνονται πως τάχα δεν έχουμε ξαναζήσει «μεγαλειώδεις στιγμές εθνικής ανάτασης». Κουροφέξαλα με το συμπάθιο, αλλά είμαστε δυστυχώς για πολλοστή φορά θεατές ενός παραληρηματικού μετώπου που φαντασιώνεται ότι ο όγκος μια διαδήλωσης καθορίζει αποφασιστικά, αν όχι τελεσίδικα τις διεθνείς σχέσεις στην κατεύθυνση μάλιστα που επιθυμούν οι υποκινητές της (διαδήλωσης). Η πραγματικότητα, πάντως, βρίθει παραδειγμάτων περί του αντιθέτου.<br />
<br />
<b>3) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί απλούστατα δεν φοβάμαι. Δεν νιώθω επουδενί απειλή από ένα μικρό και με τεράστια πολιτικά και οικονομικά προβλήματα κράτος στα βόρια σύνορά μας.</b> Δεν τρέμω ότι θα κάνουν ντου τα Σκόπια στη Θεσσαλονίκη, για να το πω λαϊκιστί. Για την ακρίβεια με πιάνουν τα γέλια και μόνον στη σκέψη όλων των παραπάνω. Τα βρίσκω όχι απλά γελοία, αλλά δυστυχώς την καλύτερη τροφή για τους ακραίους εθνικιστικούς κύκλους της FYROM. Δεν επιθυμώ, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να ενισχύσω τέτοια στοιχεία. Αγωνιώ αντιθέτως με την έξαρση του αλβανικού εθνικισμού, τις εξελίξεις στη Τουρκία και τις εντάσεις στην Μέση Ανατολή. Θεωρώ πως αλλού εντοπίζονται οι «απειλές» και σαφέστατα αλλού η πολιτική ηγεσία του τόπου μου θα έπρεπε να δίνει βάση και προσοχή.<br />
<br />
<b>4) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί δεν θέλω με τίποτε να βρεθώ «συνοδοιπόρος» Χρυσαυγιτών και διαφόρων εθνικιστών, αν όχι φασιστοειδών. Και μπορεί η πλειοψηφία σήμερα στο εν λόγω συλλαλητήριο να αποδοκιμάζει τέτοιες ομάδες –θέλω να πιστεύω-, όμως η ιδέα ότι λίγο πιο κάτω ή δίπλα θα είναι ΚΑΙ αυτά τα γκρουπ ατόμων, όχι απλά με βρίσκει τρομερά αντίθετη στο να παρευρεθώ, αλλά μου προκαλεί εντονότατη δυσφορία και προβληματισμό.</b> Και εξηγούμαι.<br />
<br />
Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο περίπτωση να «κανονικοποιήσω» με την παρουσία μου νεοναζιστικά στοιχεία λες και διαδηλώνουν με τον κρίνο στο χέρι και δεν τρέχει κάστανο. Η ακροδεξιά πρέπει να απομονώνεται όχι μόνον λεκτικά, αλλά και ουσιαστικά/πρακτικά. Είδαμε και στους Αγανακτισμένους τι έγινε. Η «συνύπαρξη» της κάτω και της άνω πλατείας δεν ήταν τελικά αμελητέα. Ξέρουμε πού οδήγησε και πώς κατέληξε: σε ενίσχυση, όχι αφανισμό, των νεοναζιστών, στον τρόμο των Ταγμάτων Εφόδου, στην είσοδο της ΧΑ στο Κοινοβούλιο και σε σπιράλ απειλών των φασιστοειδών σε κάθε έκφανση του δημόσιου και πολιτικού βίου. Τα περίφημα «περιθωριακά στοιχεία» -ορολογία που χρησιμοποιούν κάποιοι ως καραμέλα για να υποβαθμίσουν την παρουσία ακροδεξιών στο συλλαλητήριο- παύουν να είναι στο περιθώριο, αλλά έρχονται αντιθέτως με ορμή στο προσκήνιο, αν όχι στο επίκεντρο, όταν τους δίνεις χώρο και χρόνο, αν όχι ανέχεσαι την παρουσία τους.<br />
<br />
Ειλικρινά απορώ με την άνεση που αντιμετωπίζονται από ορισμένους «φιλελεύθερους» ωσάν το 2011 να μην συνέβη ή οτιδήποτε το ακολούθησε να μην παίζει ουδόλως ρόλο. Στο νταβαντούρι με σημαίες, περικεφαλαίες και τύμπανα, δεν μπορείς να ασκήσεις πραγματιστική πολιτική επιρροή, που διαβάζω. Δεν πιάνεις πολιτική συζήτηση σε βάθος στα συλλαλητήρια. Μην έχουμε αυταπάτες. Η μάχη του «να μην αφεθεί ο κοσμάκης βορά στα ακροδεξιά στοιχεία» δεν δίνεται στον δρόμο… παρέα με το μπλοκ των Χρυσαυγιτών, αλλά νωρίτερα με την σαφή αντίθεση και διαχωρισμό από αυτά. Γι’ αυτό το λόγο, θεωρώ τραγικό λάθος να παρευρεθούν σήμερα στο συλλαλητήριο μέλη του κοινοβουλίου από το δημοκρατικό τόξο. Στη συνείδηση πολλών θα μείνει στο τέλος το γνωστό «έλα μωρέ δεν είναι επικίνδυνοι τελικά, αφού και οι άλλοι τα ίδια λένε με αυτούς, αλλά πιο κόσμια». Αντιλαμβανόμαστε τι γαλουχείται κατά αυτόν τον τρόπο; Έχουμε άραγε συναίσθηση ότι καλλιεργείται έτσι η αντίληψη ότι η ΧΑ και η κάθε ΧΑ παρουσιάζεται ως κάτι «λαϊκό», κι όχι εξτρεμιστικό; Η ακροδεξιά δεν πρέπει να ταυτίζεται ως κάτι οικείο.<br />
<br />
<b>5) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί δεν με πείθουν οι διοργανωτές του.</b> Δεν χρειάζομαι καθοδήγηση ή διαφώτιση με λεκτικά πυροτεχνήματα τύπου: «δεν γίνεται να έχουμε προγόνους λιοντάρια κι εμείς να είμαστε κότες», «να επιβάλλουμε την βούλησή μας με κάθε τρόπο». Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο με την κα. <a href="https://www.youtube.com/watch?v=FZSbXMWBGvQ" target="_blank">Γεωργία Μπιτάκου</a> παραδείγματος χάριν, ομολογώ. Οι υπόλοιποι, με τις ομιλίες που άκουσα από το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη τόσο του <a href="https://www.youtube.com/watch?v=MmFFiJHljJ4" target="_blank">Νίκου Λυγερού</a>, του <a href="https://www.youtube.com/watch?v=uuKZb7C9b20" target="_blank">Φράγκου Φραγκούλη</a>, όσο και του <a href="https://www.youtube.com/watch?v=mFxpI6uDu7k" target="_blank">Όθωνα Ιακωβίδη</a>, ενδεικτικά, όχι απλά με τρομάζουν, αλλά μου προκαλεί έντονη ανησυχία του πόσο εύκολα αφορίζουν. Ακούγοντάς τους στα ραδιόφωνα και στα τηλεοπτικά πάνελ έμεινα έκπληκτη, αν όχι εμβρόντητη, με τον βαθμό του απολιτίκ που προβάλλουν με έντονα όμως τα κλισέ της Ψαροκώσταινας, τύπου περί μοναδικότητας του περιούσιου λαού που όλοι του χρωστούν και γι' αυτό τον επιβουλεύονται. Επίσης φρίττω στην κυριολεξία στην ιδέα ότι <a href="http://www.kathimerini.gr/946661/article/epikairothta/ellada/syllalhthrio-anamenetai-megalh-proseleysh-apo-olh-thn-ellada" target="_blank">Ομάδα εφέδρων καταδρομέων «ΟΔΕΥΩ» (ΟΜΑΣ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΕΞΟΡΜΗΣΕΩΝ ΥΨΙΣΤΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ) και μέλη της «Ασπίδας Εθνικής Σωτηρίας» θα συμμετάσχουν στην περιφρούρηση του συλλαλητηρίου</a>.<br />
<br />
<b>6) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί δεν έχω καμία διάθεση να εκτονωθώ. </b>Πολιτικά δεν λειτουργώ εν θερμώ και με συναισθηματισμούς. Είμαι από εκείνους τους πολίτες που δεν αναζητώ συνθήματα για να πιαστώ και ξινίζω όταν με αντιμετωπίζουν σαν πρόβατο στο μαντρί ή για σφαγή. Οπότε όχι, ούτε έχω διάθεση να ουρλιάξω, ούτε να σιχτιρίσω. Την δυσφορία μου προς την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την διατυπώνω με επιχειρήματα γραπτώς ανά διαστήματα και λεκτικώς σε οικείους και μη. Γνωστό τοις πάσι. Επιθυμώ να φύγουν δημοκρατικά κι όχι με φάσκελα, βρισιές και κρεμάλες. Και στο κάτω-κάτω στο ίδιο συλλαλητήριο θα βρεθούν και πολλά κυβερνητικά στελέχη των ΑΝΕΛ όπως πήγαν και στης Θεσσαλονίκης, οπότε τι σόι εκτόνωση εναντίον της κυβέρνησης θα είναι αυτή όταν θα είναι αγκαζέ με κυβερνητικά στελέχη; Μιλάμε για το απόλυτο θέατρο του παραλόγου.<br />
<br />
<b>7) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η εθνική υπερηφάνεια οικοδομείται κυρίως στο παρόν σε ενεστώτα χρόνο και όχι σε περασμένα μεγαλεία.</b> Και εγώ κοιτώντας γύρω μου δεν βλέπω και πολλά για να υπερηφανευτώ, αλλά κυρίως για να ντραπώ. Η παρελθοντολαγνεία και η προγονοπληξία που τείνουν να πάρουν μορφή επιδημίας σε μια χώρα με υπό κατάρρευση το εκπαιδευτικό και το υγειονομικό της σύστημα, υποδηλώνουν αδυναμία αντιμετώπισης των κρίσιμων και ουσιαστικών προβλημάτων της. Κι εγώ δεν είμαι ευθυνόφοβη. Με απασχολεί πολύ περισσότερο το παρόν παρά να ανατρέχω στο παρελθόν για να παραμυθιάζομαι. Την πραγματικότητα έχω μάθει να μην την αποφεύγω, αλλά να την αντιμετωπίζω. Ως γνωστόν «ο ανόητος παρηγορείται με το παρελθόν, ο ολιγόνους με το μέλλον, ο έξυπνος με το παρόν». Και ο νοών νοείτω.<br />
<br />
<b>8) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί δεν επιθυμώ να συμμετάσχω σε κάτι τόσο μονοδιάστατο και διχαστικό. Με αφορούν πιο ευρύτερα σχήματα.</b> Π.χ. στο Μένουμε Ευρώπη, συμμετείχα πρωτίστως γιατί ένιωθα και νιώθω ότι ανήκω σε κάτι πιο ευρύτερο από τα στενά εθνικά όρια, κάτι που ενώνει περισσότερο τους λαούς παρά τους διχάζει. Επιθυμώ να συνυπάρχω κι όχι να περιχαρακώνομαι. Αντιλαμβάνομαι τις διαφορές, σέβομαι τις ιδιαιτερότητες, αλλά για πολλοστή φορά είμαι πολίτης του κόσμου, Ευρωπαία, ελληνικής ιθαγένειας και με απασχολεί ο τόπος μου να είναι κινητήριος μοχλός θετικών εξελίξεων διεθνώς, όχι τροχοπέδη και παρίας που τσιρίζει, ενώ έχει την χούφτα ανοιχτή ζητώντας μονίμως και μόνον χρήματα. Πιο οξύμωρο δεν γίνεται. Θα ήθελα τη χώρα μου να πρωτοστατεί στην ομαλοποίηση στα Βαλκάνια κι όχι να πυροδοτεί ντόμινο εθνικισμών και μαξιμαλισμών.<br />
<br />
<b>9) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί αν και είμαι κατά το ήμισυ από τη Μακεδονία, ασκώ τα εκλογικά μου δικαιώματα στη Θεσσαλονίκη ανελλιπώς από το 1996 οπότε και μου δόθηκε το δικαίωμα ψήφου, θέλω τη Βόρεια Ελλάδα να βγαίνει δυναμικά στο προσκήνιο οικονομικά κι όχι φοβικά ή με πολεμικές ιαχές.</b> Δεν της ταιριάζει αυτή η μίζερη εικόνα. Έχει, αν θέλει, πολύ πιο όμορφο μέλλον να οικοδομήσει, από ότι παρελθόν. Αρνούμαι να μπω σε αυτή τη λογική της ηττοπάθειας και της μισαλλοδοξίας.<br />
<br />
<b>10) Δεν θα πάω στο συλλαλητήριο γιατί η διαστρέβλωση της Ιστορίας έχει φτάσει σε ακραία επίπεδα εκατέρωθεν και επί της ουσίας έχουμε ήδη χάσει εδώ και καιρό την όποια «μάχη» με δική μας κυρίως υπαιτιότητα.</b> Προσπαθούμε τώρα να αλλάξει το όνομα μιας χώρας που ήδη έχουμε αποδεχτεί να ονομάζουμε FYROM και εμπεριέχει ως γνωστόν την λέξη Μακεδονία, ενώ πλειάδα χωρών την αποκαλούν εδώ και χρόνια μόνον έτσι. Μην δουλευόμαστε λοιπόν άλλο μεταξύ μας. Μικρός αυτός ο τόπος πια για να χωρέσει τόσους «κομπάρσους».<br />
<br />
<br />
Τούτων λεχθέντων η επίκληση του λαού είναι λάθος να διεκδικείται μόνον από όσους θα πάνε σήμερα στο συλλαλητήριο. Ναι, να παρευρεθούν, όσοι και όσες το επιθυμούν. Αλλοίμονο. Απολύτως σεβαστό. Ουδόλως κατανοητόν όμως, θα μου επιτρέψετε . Όπως έχουν δικαίωμα να εκφράσουν τις απόψεις τους οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο, έτσι κι εμείς οι υπόλοιποι, που διαφωνούμε, έχουμε κάθε δικαίωμα να τους κρίνουμε και να εγείρουμε ενστάσεις. Στον λαό ανήκουμε κι εμείς υπόψιν. Δεν είμαστε ούτε ευκαταφρόνητοι ποσοστιαία, ούτε προδότες της χώρας που άκουσα και πραγματικά «πάγωσα». Στη δημοκρατία υπάρχουν και διαφωνίες και λεκτικοί διαξιφισμοί. Ειλικρινά, εύχομαι όλα να κυλήσουν ομαλά σήμερα. Να μην έχουμε ακρότητες και βίαια περιστατικά. Μόνον αυτό πια, γιατί στα υπόλοιπα, η μπάλα έχει ούτως ή άλλως χαθεί, δυστυχώς.<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-59433490036254298332017-06-04T10:41:00.001+03:002017-06-04T10:42:43.684+03:00Hospes hostis vs homo horribilis; <p dir="ltr">Δουλευεις και ξαφνικα σου στέλνουν μηνυμα "θα εχεις δει φανταζομαι για το περιστατικο στο Λονδινο...". Ο χρόνος σταματά. Ταχυπαλμια. Ψελλιζεις πανικοβλητη "οχι, οχι παλι!". Διαβάζεις για τρομοκρατικα χτυπήματα. Στέλνεις  μηνύματα σε φίλους κι αγαπημένους. Είναι όλοι καλά κι ασφαλείς. Από το άγχος και τα νεύρα σου, ξεσπας βουβα σε κλαμματα.  </p>
<p dir="ltr">Σκεφτεσαι: τριτο τρομοκρατικο χτυπημα στην Αγγλια σε διαστήμα 3 μηνων (22/3 Λονδινο, 22/5 Μάντσεστερ, 4/6 Λονδινο). Ξανά ο τρόμος στη βρετανική πρωτεύουσα, ξανά η αστυνομία λειτούργησε ταχύτατα, ξανά γύρος δηλώσεων καταδικης των τρομοκρατικων επιθέσεων.</p>
<p dir="ltr">Déjà vu. Δυστυχώς.</p>
<p dir="ltr">Η ισχύς της τρομοκρατίας δεν αποτυπώνεται μόνο στο χτύπημα, αλλά και στα επακόλουθα, αφού επιδιώκει να δημιουργήσει ανασφάλεια στην κοινωνία. Να κερδίσει τη μάχη των εντυπώσεων. Να αποσταθεροποιήσει την καθημερινή ζωή των πολιτών. Και στις 3 περιπτώσεις δε, ειναι ηλιου φαεινοτερο οτι στοχεύει στον δυτικο τρόπο ζωής. </p>
<p dir="ltr">Επιβεβαιώνεται ο χειρότερος εφιαλτης  των σοβαρών αναλυτων: "οι τρομοκρατικες επιθέσεις επί ευρωπαϊκού εδάφους δεν θα είναι πλέον σποραδικές, αλλά θα επαναλαμβάνονται, είτε από οργανωμένους πυρήνες, είτε από μεμονωμένα άτομα, με μεγαλύτερη συχνότητα".</p>
<p dir="ltr">Στην ελληνική ιντερνετικη κοινότητα ελάχιστη αναφορά των συμβάντων και οι οποιες αναλύσεις βριθουν συναισθηματισμων κι αφορισμων χωρίς να διατυπωνουν ουδεμία πρόταση ή απορία. Μπουρδολογιας το ανάγνωσμα. "Πιάνεις" τον ξενο Τύπο. Εκεί η συζήτηση έχει φουντωσει για τα καλά.  Γίνεται μάλιστα γνωστό ότι νωρίτερα των επιθέσεων, το Ισλαμικό Κράτος είχε απευθύνει έκκληση για χτυπήματα με μαχαίρια και φορτηγακια εναντίον των Σταυροφορων όπως μας αποκαλεί συλληβδην πιστεύουμε, δεν πιστεύουμε στον Χριστό.</p>
<p dir="ltr">Αναρωτιουνται πολλοί κι ευλογως εκτός Ελλάδος: Πώς από τον κλειστό πυρήνα των συνεργατών του Bin Laden και της Al Qaeda φτάσαμε στις δεκάδες χιλιάδες «αλλοδαπούς» μαχητές του ISIS; Οι Ευρωπαίοι που αφήνουν τα σπίτια και τις οικογένειές τους για να προσχωρήσουν στις τάξεις των τρομοκρατών στη Συρία και στο Ιράκ είναι μη ενσωματωμένοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι; Η αποτυχία της πολυπολιτισμικότητας δημιούργησε τον ισλαμιστικό φονταμενταλισμό; Πώς αντιμετωπιζεις θεσμικα και πολιτικά "μοναχικούς λυκους"; </p>
<p dir="ltr">Φυσικα στην ελληνική φεισμπουκικη στρατοσφαιρα αυτά έχουν ήδη απαντηθεί. Με θυμο, οργή και ενίοτε μισαλλοδοξια/συνθηματολογια με πομφολυγες. Hospes hostis vs homo horribilis <u>είναι</u> δυστυχώς το σκηνικό. Τρομάζεις εκ νέου. Από την ευκολία φρικαλεοτητων στην απλουστευση/οικειοτητα ενιοτε της βαρβαροτητας. Αριστεριστες που ξεθαβουν τον ιμπεριαλισμο και φασιστοειδη τύπου "πυξ, λαξ, δαξ" συγκρουονται ανοητως. Δεν μας έφταναν οι λάτρεις της ωμης κι ανεξέλεγκτης βίας, έχουμε και τους ιδεολογικά αγκυλωμενους για να μας "αποτελειωσουν". </p>
<p dir="ltr">Υποψιν σε 4 μέρες είναι προγραμματισμενες οι Βρετανικές εκλογές. Θα επηρεάσουν τα πρωινά σημερινά γεγονότα το εκλογικό αποτέλεσμα; Κι αν ναι, προς ποια κατεύθυνση; Προσωπικά πιστεύω ότι αναμφίβολα θα επηρεάσουν εστω τις διαπραγματευσεις του Brexit μεταξύ Ε.Ε.-Μ. Βρετανίας.</p>
<p dir="ltr">Από 'κει και πέρα πρέπει συνολικά η Ευρώπη να συνέλθει γρήγορα από την ομφαλοσκοπηση και τα μοιρολογια και σε πρώτη φάση να συνεργαστεί εναντιον της ισλαμικης τρομοκρατιας σε 3 επίπεδα, στενοτατα:</p>
<p dir="ltr">α) Στην ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών, Αντιτρομοκρατικων, Μυστικών και μη. Υπάρχουν -περιεργως ακόμα- αρκετά που μπορούν να γίνουν σε αυτό τον τομέα. </p>
<p dir="ltr">β) Στην αντιμετώπιση της διαδοσης προσκλησεων σε τρομοκρατικα χτυπήματα μέσω Διαδικτύου. Σε αυτό το πεδίο έχει γίνει παραδόξως ελάχιστη δουλειά. Πρέπει εσπευσμενα να γίνει εκτεταμένη έρευνα των ιστοτοπων που χρησιμοποιούν οι τρομοκράτες και ίσως να είναι απαραίτητη και η "παύση" τους με κάποιο τρόπο. </p>
<p dir="ltr">γ) Σε φραγμο/μπλοκαρισμα των οικονομικων δραστηριότητων των τρομοκρατικων πυρήνων κι οργανώσεων. Το πιο δύσκολο κομμάτι ίσως, αλλά όχι ακατόρθωτο ως ένα βαθμό.</p>
<p dir="ltr">Σε κοινωνικό επίπεδο πρέπει οι ευρωπαϊκές χώρες να δουν τι ακριβώς πήγε λάθος τόσο στο μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας, όσο και στο μοντέλο της ενσωματωσης. Λειτουργησαν; Προφανεστατα όχι. Γιατί; Και πού ακριβώς; Πρέπει να εστιασουν οι ειδικοί και οι πολιτικοι να εξειδικευσουν και να ιεραρχησουν, οχι να αφορισουν στοχοποιωντας συλληβδην ομάδες Ευρωπαίων πολιτών συν τοις αλλοις.</p>
<p dir="ltr">Τελος, ειναι γεγονος οτι η επέκταση της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη τροφοδειται από την πολιτική και οικονομική αστάθεια που έχει δημιουργηθεί σε ένα μεγάλο τμήμα της Μέσης Ανατολής. Ανετραπηκαν καθεστώτα (Αφγανιστάν, Ιράκ και Λιβύη), αμφισβητουνται αλλου (Συρια), αλλά δεν εχουν εδραιώθει βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις. Μην γελιομαστε λοιπόν,  πέραν των στρατιωτικών χτυπηματων στο Ισλαμικό Κράτος επειγει εξισου και η δρομολογηση μιας μετάβασης σε μια υποτυπωδη εστω "κανονικότητα" στην περιοχή. </p>
<p dir="ltr">Πρέπει να υπάρξει ταχύτατα συντονισμος δράσεων (αστυνομικων, στρατιωτικων) και πολιτικης συμφωνίας σε μια κοινή βάση για έναν οδικό χάρτη προς μη ευκαιριακες λύσεις.</p>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-43458263959892353752017-04-23T17:49:00.001+03:002017-04-23T17:56:54.742+03:00Γαλλία, ώρα μηδέν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
Διαβάζω μέρες τώρα ότι οι Φιγιον και Μακρον ταυτίζονται στα οικονομικά, αλλά όχι στα κοινωνικα και αυτό ειναι αμελητέο για κάποιους. Προβάλλεται μάλιστα εντόνως η πεποίθηση οτι οσοι υποστηρίζουμε τον Μακρον ειμαστε ολίγον τι ανοητοι, αν οχι αφελείς, διότι, λέει, μας απασχολουν περισσοτερο τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, παρά η οικονομική και ιδιως η πολιτικη πραγματικοτητα. </div>
<div dir="ltr">
Λοιπόν σας εχω νέα: Τα κοινωνικά ζητήματα σε μια χώρα που έχει ως κύριο θέμα συζήτησης τον επανακαθορισμο της πολυπολιτισμικοτητας και της πολιτικής και κοινωνικής ένταξης των μεταναστών/προσφύγων, δεν ειναι διόλου δευτερεύοντα. Αυτό ομως που προκαλεί μεγαλυτερη εντυπωση ειναι το να αγνοείται συστηματικά, αν οχι αστοχα η μεγαλύτερη και ίσως σημαντικοτερη διαφορά των δυο αυτών υποψηφίων: Πολιτικά, ο κ. Φιγιόν ανήκει στο γαλλικό «souverainisme»: ένα δόγμα που αντιτίθεται σε μια ομοσπονδιακή εκδοχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και βλέπει το εθνικό κράτος ως τον κύριο πυλώνα για την πολιτική της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ο κ. Μακρόν, είναι το αντίθετο ενός «souverainiste»: θέλει μια δημοσιονομική και πολιτική ένωση για την ευρωζώνη. </div>
<div dir="ltr">
Επιπροσθέτως, η προσέγγιση του Φιγιον στον Πούτιν παραβλέπεται ως ταχα ανάξια σχολιασμου απο τους υποστηρικτές του πρώτου, όταν οι περισσοτεροι μαλιστα εξ αυτών σε σωρεια ζητημάτων είναι αναφανδον αντίθετοι με το δόγμα εξωτερικης πολιτικης του Πούτιν. Τι οξύμωρο! Επιπλέον, οι εκ διαμέτρου αντιθετες προσεγγισεις που έχουν οι δυο αυτοί υποψήφιοι για τον ρόλο των δημοσιογραφων στην πολιτικη και κοινωνικη ζωή, καθορίζουν την αντίληψη περι δημοκρατίας και αναβάθμισής της. Και για να γινω πιο σαφής: δεν ειναι δυνατον ο έλεγχος της πολιτικης εξουσιας απο τους δημοσιογράφους να θεωρείται πλάκα ή δευτερευον αντικείμενο προβληματισμού. Οταν ο κ. Φιγιον υποστηρίζει οτι τις ερωτησεις προς τους πολιτικους δεν τις θέτουν οι δημοσιογραφοι σε μια συνεντευξη, αλλά οι ίδιοι οι συντευξιαζόμενοι πολιτικοι, τιθεται αυτομάτως επι τάπητος στον δημοσιο διαλογο η προσεγγιση του στον περιφημο Τραμπισμο που εκλαμβανει τα μιντια μονον ως μεσο ενισχυσης των πολιτικων μηνυματων που εγκρινει ο ενας και μοναδικος πολιτικος ηγετης. Οι συνειρμοί δεν ειναι θετικοι ουτε στο ελαχιστο, αν θέλουμε να μιλησουμε σοβαρα κι οχι σαν νηπια σε λουνα παρκ. </div>
<div dir="ltr">
Επίσης, υπάρχει ακομα μια ουσιώδης διαφορα στα προγράμματα των δυο υποψηφίων στο ζητημα της Εκπαίδευσης. Ο κ. Φιγιόν θέλει να μειώσει τον αριθμό των εκπαιδευτικών, αλλά ταυτοχρόνωςνα αυξήσει τους μισθούς (δηλαδη ξαφνικα ως δια μαγειας το εκπαιδευτικο συστημα θα αλλάξει με τη μια γιατι καποιοι/ες θα πληρωθουν 200 ευρω παράνω. Γελάν και τα τσιμέντα). Ο κ. Μακρόν πάλι δίνει μεγάλη βάση στη δημοτική εκπαίδευση, στις περιοχές με δυσκολίες όπως τα προάστια (καντε τους συσχετισμους με αδυναμιες του κοινωνικου συστηματος ενσωματωσης, με την προσέλκυση των «παραγκωνισμενων» απο την ακροδεξιά και την άκρα αριστερα σε αυτές τις περιοχές κ.λ.π.) με περισσότερες ώρες διδασκαλίας και μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, (μόνο 12 ανά ταξη). </div>
<div dir="ltr">
Τέλος, σχετικά με την ενηλικίωση στον τομέα της ποινικής ευθύνης, για καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων και παραβάσεων των νέων, ο κ. Φιγιόν ζητεί να κατέβει η ποινική ενηλικίωση από τα 18 στην ηλικία των 16. Μια πρόταση που βρίσκει εντελώς αντίθετο τον κ. Μακρόν.</div>
<div dir="ltr">
Κοινώς, οι διαφορές τους δεν ειναι ουτε λιγες ή μικρές, ουτε εντοπίζονται μονον στα δικαιώματα των διαζευγμενων γυναικων και της ΛΟΑΤ κοινότητας οπως αστοχα προβάλλεται ελλειψει επιχειρηματων απο τους οπαδους του Φιγιον εν Ελλαδι. Η διαφορά εντοπίζεται στον πυρηνα της πολιτικης ουσιας και της αντίληψης περι ευρωπαϊσμου και δημοκρατιας. </div>
<div dir="ltr">
Στο σημειο αυτο οφείλει να επισημανθεί οτι η κριτικη προς τον κ. Μακρον οτι δεν εχει την υποστηριξη ενος κομματικου μηχανισμου ειναι αξιολογη και χρηζει προσοχής. Απο την αλλη ομως δεν νοείται να «πετροβολειται» καποιος επειδη δεν τον εκφραζουν οι υπάρχουσες κομματικες δομές και αναλαμβανει την πολιτικη ευθυνη να κατέβει στον πολιτικο στιβο με την συσταση μιας πολιτικης κινησης. Δεν γινεται απο τη μια να ασκειται κριτικη στην μη μετεξελιξη των κομματικων μηχανισμων Δεξιας και Αριστερας στη Γαλλια και απο την αλλη οταν κάποιος το αντιλαμβάνεται, να τον κατηγορουν οτι δεν εχει αυτους ακριβως τους μηχανισμους προς υποστηριξη. Η αντιφαση ειναι προφανης. </div>
<div dir="ltr">
Η Γαλλια αντιμετωπιζει την μεγαλυτερη πολιτικη, αλλα και οικονομικη της κριση μετα το 1997. Εχει ενα ασφαλιστικο στον αερα, ελλειματα και χρεος που τρέχουν στον θεο και κοινωνικες και πολιτικες δομές απαρχαιωμενες, ανισχυρες/αδυναμες να αντιμετωπίσουν με θετικο προσημο στο τέλος της ημερας ζητηματα οπως η τρομοκρατια και η μεταναστευτικη κριση. Επί της ουσίας η Γαλλια καλειται να επανακαθορισει τον εαυτο της απεναντι στην δημοκρατια, τον φιλελευθερισμο, την Ευρωπαϊκή Ενωση και την παγκοσμιοποιηση. </div>
<div dir="ltr">
Σημερα δίνεται η μαχη των μαχών κυριολεκτικως και μεταφορικώς. Οσοι υποστηρίζουμε τον Μακρον στα σοβαρα κι οχι λογω ελλειψης επιλογων, δεν εκλαμβανουμε την πολιτικη ως θεσφατο Μεσσιων, ουτε ως πεδιο προσωπικών αντιπαραθέσεων ή εμμονών σε -ισμους. Επιθυμουμε να εκλεγει ο πιο προσγειωμενος, ο πιο δημοκρατης, ο πιο φιλελεύθερος , ο πιο φιλοευρωπαίος υποψήφιος για την γαλλικη προεδρία. Τοσο απλά, τοσο ωμά.</div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-91682025576903894382017-02-11T22:52:00.000+02:002017-02-12T17:34:33.509+02:00Αναζητείται σοβαρότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Παρακολουθώ μέρες τώρα την σύγκρουση για το μέλλον της
κεντροαριστεράς και κυρίως της υποθετικής προεκλογικής και μετεκλογικής
συνεργασίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τον ΣΥΡΙΖΑ.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7HG4IzQdkn5-VtKjqW7RJOpG7URAWd8lwb844lqIS5HkQk6Wd28EUAeIAPPHm9zq-8aTZHGWihfjVEryhwJXvw8VNABykaouWBhe4GlJsLjibgmT8jPNzn-LGgzfYFJXsUpJwEB3OOcI/s1600/synthima-630x386+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7HG4IzQdkn5-VtKjqW7RJOpG7URAWd8lwb844lqIS5HkQk6Wd28EUAeIAPPHm9zq-8aTZHGWihfjVEryhwJXvw8VNABykaouWBhe4GlJsLjibgmT8jPNzn-LGgzfYFJXsUpJwEB3OOcI/s320/synthima-630x386+%25281%2529.jpg" width="320" /></a>Καταρχήν αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να σωθεί εν μέρει πολιτικά και να
ανακτήσει μέρος των ποσοστών του, η στοχοπροσήλωσή του πρέπει να είναι προς το
ΠΑΣΟΚ, γιατί από εκεί άντλησε και αντλεί ακόμα ψήφους. Τι κάνει νιαου νιαου στα
κεραμίδια βασικά, θα μου πείτε. Γι' αυτό σαν παλιά πολιτική καραβάνα βγήκε ο
Φιλης να μας υπενθυμίσει ότι γνωρίζουν από πολιτική τακτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνον
που το θυμήθηκαν αργά και ετεροχρονισμένα, τώρα που μπάζει το καράβι και αφού
αποδεχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ το αδιανόητο: να συνεργαστεί με ένα ριζοσπαστικό δεξιό στα όρια
του ακροδεξιού κόμμα, τους ΑΝΕΛ. Θα πετύχει η μεταστροφή; Πολύ αμφιβάλλω.
Κυρίως γιατί μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ βγάζει σπυριά στο άκουσμα του ΣΥΡΙΖΑ και
ιδίως γιατί η πτώση ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι σχεδόν νομοτελειακή λογω
της αποτυχημένης εφαρμοσμένης πολιτικής του που ρήμαξε και βουλιάζει ελευθερους
επαγγελματίες, αγρότες, συνταξιούχους, βασικά όλους μας πια.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Κατά δεύτερον, για το θέμα της προεκλογικής συνεργασίας
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ: εάν η Δημοκρατική Συμπαραταξη αποφασίσει να συνεχίσει το φλερτ,
θα χάσει προς δυο πλευρές: τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται
αυτό, μάλλον είναι αφελής το ελάχιστο, άπειρος πολιτικά το κυριότερο. Η ηγεσία
της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αμφιταλαντεύεται κι έχει επιλέξει ιδίως με τις
τελευταίες ανακοινώσεις της να αυτοκτονήσει πολιτικά βγάζοντας από το σεντούκι
της πολιτικής ιστορίας συνθήματα/κλισέ μιας προηγούμενης εποχής που όχι μόνον
δεν συνάδουν με αυτό που ζούμε, αλλά δεν ταιριάζουν και σε ένα κόμμα που
καμωνεται ότι αποτελεί τον πυρήνα της εν δυνάμει σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Σκληρή η αλήθεια, αλλά απαραίτητη εδώ που φτάσαμε. Ξεχωρίζω τον Βενιζέλο και
διάφορα άλλα στελέχη που όντως έχουν διαφορετική προσέγγιση, αλλά δεν αρκούν
δυστυχώς. Την πολιτική γραμμή ενός κόμματος την κοινωνεί η ηγεσία του
πρωτίστως.<b> </b>Και ο νοών νοείτω. Μην ξαναμάθουμε την πολιτική αλφαβήτα από την
αρχή...<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Όσον αφορά την πιθανή μετεκλογική συνεργασία Δημοκρατικής
Συμπαραταξης και ΣΥΡΙΖΑ, που διαβάζω, δύο ερωτήματα:</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>α) </b>Στο σενάριο που θέλει τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να
ανακτεί κάποια μεγαλύτερα ποσοστά και τον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει στο 5%, γιατί θα
πρέπει να σκεφτεί η Δημοκρατική Συμπαραταξη τότε συνεργασία; Είναι συγγενές
κόμμα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ως πότε θα θεωρούμε ότι όντως θα γίνει επιτέλους
σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ελλάδα κοιτώντας αριστερά μόνον σταθερά κι
απαρέγκλιτα; Άλλο δημοκρατικός σοσιαλισμός -που κι αυτός πλέον ξεπερασμένος
στην Ε.Ε. και ορθώς- κι άλλο σοσιαλδημοκρατία να θυμίσω. Και στο κάτω -κάτω
στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν ακόμα στον επαναστατικό σοσιαλισμό, στην
ριζοσπαστικοποίηση. Για ποια σύγκλιση, λοιπόν, μιλάμε; Σε ποια βάση, όταν
μάλιστα αυτή δεν υφίσταται καν;<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>β)</b> Θεωρούμε πράγματι ότι υπάρχει αριστερή (ΣΥΡΙΖΑ) και δεξιά
(Δημοκρατικη Συμπαραταξη) σοσιαλδημοκρατία; Η συζήτηση αυτή είναι άστοχη και
παντελώς αυθαίρετη πολιτικά. Αυτοί οι ανιστόριτοι διαχωρισμοί του τύπου
«αριστερή ή δεξιά σοσιαλδημοκρατία» γίνονται από όσους προτιμούν να κοσκινίζουν
για να μη ζυμώνουν βασικά ή κυρίως να μην αποδέχονται το πασιφανές: οι
κομμουνιστές απορρίπτουν την «αστική» δημοκρατία ενώ οι ριζοσπάστες αριστεροί
πιστεύουν στο πέρασμα από την αντιπροσωπευτική στην άμεση δημοκρατία. Αλήθεια
εκεί στην Δημοκρατική Συμπαράταξη θεωρούν όντως ότι η αμεσοδημοκρατία με την
πλατεία των Αγανακτισμένων και το δημοψήφισμα του 2015 είναι το πεδίο
διαμόρφωσης σοσιαλδημοκρατίας; Πιο οξύμωρο, εάν όχι παράλογο δεν γίνεται.
Βασική αρχή της σοσιαλδημοκρατίας είναι η άνευ όρων υποστήριξη της φιλελεύθερης
κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κι όχι του εθνικολαϊκισμού που συνήθως πάει πακέτο
με τα κελεύσματα περί αμεσοδημοκρατίας.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikFz4Ob6E78JF8mJWAGENHwIusE-fM1jDa45eSlsa7tT5gNJIMb66MHCZ1FmVgFl4fSkJ01j8AClBIfdfJaYIc9kNZwBON0kW48WlxgUNt7aDu5I3zFS_ry2dMd2kGX026rXUwgzvvoPE/s1600/16451645442_d4038e81a5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikFz4Ob6E78JF8mJWAGENHwIusE-fM1jDa45eSlsa7tT5gNJIMb66MHCZ1FmVgFl4fSkJ01j8AClBIfdfJaYIc9kNZwBON0kW48WlxgUNt7aDu5I3zFS_ry2dMd2kGX026rXUwgzvvoPE/s320/16451645442_d4038e81a5.jpg" width="320" /></a></div>
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα που συστηματικά
αποφεύγονται στον δημόσιο διάλογο για τα άνωθεν ζητήματα:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>-</b> Στην παρούσα φάση, στο συγκεκριμένο πολιτικοοικονομικό
πλαίσιο, με ένα αρκετά ασταθές διεθνές περιβάλλον, η συρρίκνωση της
κεντροαριστεράς στην Ελλάδα ποιον ακριβώς εξυπηρετεί;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>-</b> Η υπό διαμόρφωση κεντροδεξιά που ίσως έρθει στην εξουσία
θα μπορέσει να περάσει τις απαραίτητες δομικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία
και τη δικαιοσύνη χωρίς τη στήριξη της κεντροαριστεράς;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>- </b>Η διάσπαση του ευρωπαϊκού μετώπου στο ελληνικό πολιτικό
σύστημα ενισχύει την μετάβαση σε μια κανονικότητα ή μήπως το αντίθετο;<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί φίλτατοι, είναι πολύ ωραία να συζητάμε λες και είμαστε
στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και έχουμε τον χρόνο με το μέρος μας για
αμπελοφιλοσοφίες, αλλά η ουσία είναι μια: αυτή τη στιγμή η χώρα πλησιάζει με
ταχύτητα στα όρια του failed state. Και προσωπικότητες που μπορούν να στηρίξουν
μια διαφορετική πορεία για να μην φτάσουμε ως εκεί υπάρχουν σε τρεις χώρους:
τη ΝΔ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το Ποτάμι. Αρέσει-δεν αρέσει. <b>Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
και η ΧΑ είναι αυτοί που επιθυμούν την εθνική περιχαράκωση και την δραχμοποίηση
-ας μου επιτραπεί ο όρος- των πάντων.</b> Το ΚΚΕ και η Ένωση Κεντρώων δεν χρήζουν
ανάλυσης, ουτε και μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αποτελούν τον καταλύτη των
πολιτικών εξελίξεων.<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Η ΝΔ έχει σαφές στίγμα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Η Δημοκρατική
Συμπαράταξη αναλώνεται στην εσωστρέφεια και το Ποτάμι στη κοσμάρα του. Αρκεί
ένας Μητσοτάκης; Και πόσοι από όλους αυτούς που θέλουν απλά να ξεφορτωθουν τον
ΣΥΡΙΖΑ, θα βάλουν πλάτη την επόμενη μέρα σε επώδυνες αποφάσεις; </b>Πιστεύω
ελάχιστοι. Προσωπικά έχω μάθει να αντιμετωπίζω τα πολιτικά διλήμματα πάντα με
αναφορά πρωτίστως στο παρόν και στο άμεσο μέλλον και δευτερευόντως στο τι θα ήθελα
κατά βάθος ως πολίτης και γυναίκα εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα εν Ελλαδι.
Προσοχή, λοιπόν, στις αυταπάτες ενθεν κι ενθεν. <b>Ούτε η ΝΔ έχει πιάσει τον ταύρο
από τα κέρατα ακόμη, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πολυπόθητη νύφη όπως κάποιοι
υποστηρίζουν.</b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Η πραγματικότητα απαιτεί απαντήσεις σε τέσσερα ερωτήματα:</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>α)</b> Πώς θα πάμε σε εκλογές χωρίς να βρεθεί η χώρα στα τάρταρα
απομονωμένη και περιθωριοποιημένη στο ευρωπαϊκό περιβάλλον;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>β)</b> Ποιες οι απαραίτητες πολιτικές που θα πρέπει να
δρομολογηθούν την επομένη στο Ασφαλιστικό -προς το παρόν τηρείται σιγήν ιχθύος
στο συγκεκριμένο από τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου- με τα σημερινά δεδομένα;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>γ)</b> Πώς η χώρα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της στους εταίρους,
ενώ θα μειώσει ταυτοχρόνως τους φόρους και θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>δ) </b>Πώς θα καλυφθούν οι τραγικές ελλείψεις του κρατικού
μηχανισμού όταν λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν ενώ συρρικνώνεται το διαθέσιμο εργατικό
δυναμικό σε εξειδικευμένους νέους;<span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σε τελική ανάλυση, <b>δεν υποτιμώ τις ιδεολογικές αναζητήσεις,
ούτε τους πολιτικούς τακτικισμούς. </b>Μόνον που θεωρώ ότι πλέον <b>ο χρόνος μετρά
αντίστροφα κι εμείς αναλωνόμαστε σε ασκήσεις επί χάρτου χωρίς να υπολογίζουμε
τους ξενοδόχους: 1) Τις αμφίρροπες αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις στον
στενό πυρήνα της Ε.Ε. - Τραμπ στις ΗΠΑ, 2) Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που
δεν ελπίζει σε τίποτε, έχει παραδοθεί στην απελπισία και έχει απαξιώσει
συλλήβδην το πολιτικό σύστημα.</b><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-89883144915447142082017-01-17T13:56:00.003+02:002017-01-17T14:37:51.456+02:00Τι εστί Τραμπ; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Όσον αφορά την περίφημη <a href="http://www.thetimes.co.uk/article/full-transcript-of-interview-with-donald-trump-5d39sr09d" target="_blank">χτεσινή συνέντευξη του Τραμπ</a> που προκάλεσε εκνευρισμό και έντονο προβληματισμό, υπάρχουν -κατά τη γνώμη μου-
δέκα ενδιαφέροντα σημεία που κάποιος οφείλει να εστιάσει:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>1) Το Brexit είναι σπουδαία υπόθεση.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><i>"I
think Brexit is going to end up being a great thing."</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τα ίδια λέει και η Λεπέν κι όλο το ακροδεξιό ευρωπαϊκό
φάσμα, βέβαια. Στη δε χώρα μας εκτείνεται και πιο πέρα της ακροδεξιάς. Το
λεγόμενο φαιοκοκκινο μέτωπο μόνο που δεν πέταξε από την χαρά του με το Brexit.
Τα συμπεράσματα δικά σας<span lang="EN-GB">. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHfOyHNf1Qg8bQg30YAyrf6_z1IPF6NUL03lBkYx2TSI1c2qphWlGE3aGzYnj-1sahlW9viiZGHcq4z9aaHloaf-DvkJdAN23fgYqvzmYaLF9NlQLHvhyphenhyphenENn43QLfQNMdIuLUECrxd2qM/s1600/tramp-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHfOyHNf1Qg8bQg30YAyrf6_z1IPF6NUL03lBkYx2TSI1c2qphWlGE3aGzYnj-1sahlW9viiZGHcq4z9aaHloaf-DvkJdAN23fgYqvzmYaLF9NlQLHvhyphenhyphenENn43QLfQNMdIuLUECrxd2qM/s320/tramp-1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-GB">2) </span>Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα διαλυθεί</b><span lang="EN-GB"><b>. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><i>"I do
think keeping it together is not gonna be as easy as a lot of people think. And
I think this, if refugees keep pouring into different parts of <st1:place w:st="on">Europe</st1:place>... I think it’s gonna be very hard to keep it
together because people are angry about </i>it.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κοινώς κατά τον οσονούπω νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση
πρέπει να γίνει ένα κλειστό λόμπι, να περιχαρακωθεί. Γιατί αν έχεις
τσατισμένους ανθρώπους, υψώνεις 2-3 τείχη και σχόλασες, υποθέτω. Φευ. Η
υπεραπλουστευση του μεταναστευτικού/προσφυγικού και η μετακύλιση όλων των
δομικών προβλημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην μεταναστευτική κρίση, είναι το
βούτυρο στην ατζέντα των ακροδεξιών και δη ευρύτερα των ευρωσκεπτικιστών και
αντιδημοκρατικών δυνάμεων στην Ε.Ε. αυτή τη στιγμή. Δεν είναι τυχαίο ότι τους ενισχύει.
Ορθώς ο κ. Γκαμπριελ επισήμανε ότι είναι πολύ βολικό για έναν Αμερικανό να
κατακρίνει την ΕΕ, όταν οι μεταναστευτικές ροές που δέχεται αυτή είναι κυρίως
από το μπάχαλο που δημιούργησαν οι ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. "Η προσφυγική
κρίση υπήρξε αποτέλεσμα της «λανθασμένης, παρεμβατικής αμερικανικής πολιτικής
στη Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή", επισήμανε. Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια.
Η άλλη μισή είναι ότι η Ε.Ε. πρέπει να κάνει περισσότερα από το να παρατηρεί
την περιοχή. Πόσο δε μάλλον όταν γειτνιάζει με αυτήν. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Φυσικά η Μέρκελ σήκωσε το γάντι και απάντησε σε μια κοινή
συνέντευξη Τύπου με τον πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας: «Πιστεύω ότι εμείς οι
Ευρωπαίοι κρατάμε τη μοίρα μας στα χέρια μας». Αντιστοίχως πιο
"επιθετικός" ο Ολαντ που δήλωσε ότι «Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πάντοτε
έτοιμη να συνεχίσει την διαντλαντική συνεργασία, την οποία ορίζει με βάση τα
συμφέροντα και τις αξίες της. Δεν έχει ανάγκη συμβούλους απ' έξω για να της
λένε τι να κάνει».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-GB">3) To NATO </span>είναι παρωχημένο</b><span lang="EN-GB"><b>. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><i>“I said a
long time ago that Nato had problems. Number one it was obsolete, because it
was designed many, many years ago. Number two the countries aren’t paying what
they’re supposed to pay."</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η αλήθεια είναι ότι τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι
Ρεπουμπλικάνοι προεκλογικά μιλάγανε για αναμόρφωση του ΝΑΤΟ ή αν θέλετε για
μετεξέλιξή του για να είμαστε πιο ακριβείς. Και ως προς αυτό δεν έχουν κι
άδικο. Ποιον ρόλο υπηρετεί το ΝΑΤΟ με τα νέα δεδομένα; Δεν είναι εύκολη ερώτηση
και σίγουρα δεν υπάρχουν απλές απαντήσεις. Το θέμα είναι ότι το ΝΑΤΟ προς το παρόν
καλύπτει διάφορες ανάγκες της Ε.Ε. και πολλές φορές βγάζει το φίδι από την
τρύπα ελλείψει δομημένου και οργανωμένου ευρωστρατού, αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα
ειλικρινείς. Αυτό όμως είναι μια συζήτηση που οφείλει να γίνει με προσοχή κι όχι
με αφορμή λεκτικά πυροτεχνήματα, πόσο δε μάλλον σε μια περίοδο που η Ρωσία έχει
αρχίσει και "παίζει" πάλι σε στυλ Ψυχρού Πολέμου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7QkQSZMhQzmVWw1PfS8vmBUHCxsu7RUJKwIuvTHF-9umdMOw81ZP8Jl4_TAxtJ55nzIK8SOAq_VArGVhEkJNd9spV-7oYWcsxcadEYTIgqXVuHwu78LwNE3zVMKxyXaFUk4Qm7cpuRGw/s1600/Tramp-30g3vr4zcg4m71enisjqbu.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7QkQSZMhQzmVWw1PfS8vmBUHCxsu7RUJKwIuvTHF-9umdMOw81ZP8Jl4_TAxtJ55nzIK8SOAq_VArGVhEkJNd9spV-7oYWcsxcadEYTIgqXVuHwu78LwNE3zVMKxyXaFUk4Qm7cpuRGw/s320/Tramp-30g3vr4zcg4m71enisjqbu.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>4) Νέα συμφωνία εμπορίου ΗΠΑ-Μεγάλης Βρετανίας.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><i>"I’m a
big fan of the <st1:country-region w:st="on"><st1:place w:st="on">UK</st1:place></st1:country-region>,
we’re gonna work very hard to get it done quickly and done properly. Good for
both sides a new trade deal."</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και χάρηκαν αμέσως οι Βρετανοί<span lang="EN-GB">. </span>Μόνον που υπολόγισαν χωρίς
τον ξενοδόχο. Εξου και η απάντηση από την Φεντερίκα Μογκερίνι, την επικεφαλής
της ευρωπαϊκής διπλωματίας, που προειδοποίησε τη Δευτέρα τη Βρετανία ότι δεν
μπορεί να διαπραγματευθεί μια εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ πριν ολοκληρωθεί η
αποχώρησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο η Βρετανία παραμένει μέλος της ΕΕ
«δεν υπάρχουν διμερείς διαπραγματεύσεις για οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία με
κάποιο τρίτο μέρος (...) Αυτό αναφέρεται στις Συνθήκες» υπενθύμισε η Μογκερίνι
σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στις Βρυξέλλες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>5) Η Μέρκελ έκανε «καταστροφικό λάθος» στο μεταναστευτικό.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><i>"She
made one catastrophic mistake by welcoming an unlimited number of Syrian
refugees, all these illegals. The December Christmas market attack by a
Tunisian man was one effect of Ms Merkel's policies".</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καταρχήν η Γερμανία δεν υποδέχτηκε απεριόριστο αριθμό Σύριων
προσφύγων. Κατά δεύτερον δεν είναι όλοι παράνομοι και ειδικά αυτοί από την
Συρία που επιζητούν πολιτικό άσυλο. Κατά τρίτον η ISIS δεν χτυπά στην καρδιά
της Ευρώπης επειδή τάχα την έπιασε άχτι για τη μεταναστευτική πολιτική των
ευρωπαϊκών χωρών και δη της Γερμανίας. Απλουστεύσεις του χειρίστου είδους που
δημιουργούν εντυπώσεις συνδέοντας την τρομοκρατία αποκλειστικά με το
μεταναστευτικό. Η Μέρκελ πάντως, ερωτηθείσα σχετικά με την κριτική του Ντόναλντ
Τραμπ στην μεταναστευτική πολιτική που η ίδια ακολουθεί, προς το παρόν απέφυγε
να απαντήσει και αρκεστηκε στο λακωνικό: «Προσωπικά αναμένω την ορκωμοσία του
Αμερικανού προέδρου. Κατόπιν φυσικά θα συνεργαστούμε μαζί του σε κάθε επίπεδο».
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>6) Άρση κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας σε αντάλλαγμα για
μείωση των πυρηνικών.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><i>""For
one thing, I think nuclear weapons should be way down and reduced very
substantially, that’s part of it, but Russia’s hurting very badly right now
because of sanctions, but I think something can happen that a lot of people are
gonna benefit."</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καμία έκπληξη. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τραμπ
ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει δείξει άλλωστε
ενδιαφέρον για στενές σχέσεις και συνεργασία με τον Τραμπ σε όλα τα κεφάλαια
σχέσεων θέτοντας ως θεμέλιο την άρση των κυρώσεων, ενώ ο Τραμπ έχει
προσανατολιστεί σε παράλληλη άποψη και γι' αυτό επέλεξε υπουργούς Εξωτερικών
και Άμυνας πρόσωπα με θετική πείρα από προηγούμενη συνεργασία τους με τη Ρωσία
και αν δεν συμβεί κάτι έκτακτο, λ.χ. αντίδραση των υπερσυντηρητικών του
Κογκρέσου, η οποία έχει ήδη εκδηλωθεί, οι σχέσεις Ουάσιγκτον - Μόσχας θα
καλύπτουν θετικά τον χώρο από την τουριστική ανάπτυξη ως τον χάρτη επιχειρήσεων
στη Συρία, ως τον εξοπλισμό και τον ρόλο του ΝΑΤΟ, ως τα μέσα μεταφοράς
πυρηνικών όπλων και ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Μόνο που το θέμα των κυρώσεων
θα δημιουργήσει διάφορα προβλήματα με διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Μην ξεχνάμε
όμως ότι υπάρχουν κι ορισμένοι στην Ε.Ε. που έχουν παρόμοιες απόψεις με τον κ.
Τραμπ επί των κυρώσεων, όπως ο κ. Φιγιον για παράδειγμα. Ιδωμεν<span lang="EN-GB">. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiShjANq-bmXdZA2DfUkKSDxoty7-cHb17h4c2rPwB_xpsdD5pOFjdqaes_RT172afR4adljnvi0wLiCS2jwqliHqAkiRxdOJxOlWRF-GIwYsOYc_h3e3Z_2vv3u2L31sS6xcgL5udVkw8/s1600/a-deal-for-donald-trump-b+%25281%25291479798658.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiShjANq-bmXdZA2DfUkKSDxoty7-cHb17h4c2rPwB_xpsdD5pOFjdqaes_RT172afR4adljnvi0wLiCS2jwqliHqAkiRxdOJxOlWRF-GIwYsOYc_h3e3Z_2vv3u2L31sS6xcgL5udVkw8/s320/a-deal-for-donald-trump-b+%25281%25291479798658.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-GB"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-GB"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-GB">7) </span>Αλλαγή τακτικής στη Συρία</b><span lang="EN-GB"><b>. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="EN-GB">"</span>Τ<span lang="EN-GB">he Obama administration failed to
take action on Syrian President Bashar al-Assad and allowed <st1:country-region w:st="on"><st1:place w:st="on">Russia</st1:place></st1:country-region> to take
control of the course of the civil war. Nothing happened when we had a chance
to do something. <st1:city w:st="on"><st1:place w:st="on">Aleppo</st1:place></st1:city>
was nasty. I mean when you see them shooting old ladies walking out of town —
they can’t even walk and they’re shooting ’em — it almost looks like they’re
shooting ’em for sport — ah no, that’s... </span>a terrible situation.”</i><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το Πεντάγωνο ζητεί ουσιαστική στρατιωτική επέμβαση στη
Συρία, αλλά ούτε ο Tραμπ ούτε ένα μεγάλο ποσοστό στο Κογκρέσο το θέλουν επί της
ουσίας. Άλλωστε άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στη Συρία θα επηρέαζε καθοριστικά τις
σχέσεις του με τη Ρωσία, πράγμα που ασφαλώς δεν θέλει ο Τραμπ. Οι αντιλήψεις
του για την διαχείριση της κατάστασης από την διοίκηση Ομπάμα έχουν ως ένα βαθμό
ρεαλισμό, αλλά στο πώς ο ίδιος θα κινηθεί από 'δω και πέρα σχετικά με τον
Ασαντ, παραμένει άγνωστο. Δεν αρκεί να μιλάς περί άσχημης κατάστασης, αφού ως
προς αυτό συμφωνούν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Είναι απλώς μια χιλιοειπωμένη
κοινότοπη διαπίστωση επίκλησης στο συναίσθημα, χωρίς καμία επί της ουσίας
διευκρίνηση επί του πρακτέου και εφικτού. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-GB">8) </span>Αλλαγή πλεύσης με Ιράν</b><span lang="EN-GB"><b> (;) </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span lang="EN-GB">"</span>Τ</i><span lang="EN-GB"><i>he deal with <st1:country-region w:st="on"><st1:place w:st="on">Iran</st1:place></st1:country-region> on nuclear
weapons is one of the worst deals ever made".</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καμία έκπληξη και πάλι. Η περίπτωση ουσιαστικής αναθεώρησης
της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, την οποία θέλουν το Ισραήλ, η
Σαουδική Αραβία και η πλειοψηφία στο Κογκρέσο, ίσως να βρίσκεται στις
προτεραιότητες του Τραμπ. Θα μου επιτρέψετε όμως να είμαι ιδιαίτερα
επιφυλακτική ως προς αυτό. Άλλωστε και ο ίδιος όταν ρωτήθηκε ευθέως από τους
δημοσιογράφους στη συνέντευξη αρνηθηκε να υπεισέλθει σε περαιτέρω λεπτομέρειες
λέγοντας: "I just don't want to play the cards."<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>9) Επίθεση στα μίντια μέσω των κοινωνικών δικτύων.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB"><i>"I’d
rather just let that build up and just keep it @realDonaldTrump, it’s working —
and the tweeting, I thought I’d do less of it, but I’m covered so dishonestly
by the press — so dishonestly — that I can put out Twitter — and it’s not 140,
it’s now 280 — I can go bing bing bing... and they put it on and as soon as I
tweet it out — this morning on television, Fox — ‘Donald Trump, we have
breaking news’.”</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι ενώ ο πλανήτης ασχολείται με το κατά πόσον τα κοινωνικά
δίκτυα τύπου twitter και facebook προάγουν όντως ειδήσεις και διαμορφώνουν
ελλόγως τη κοινή γνώμη, ο Τραμπ υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο, καθότι τάχα
πλήττεται από την "ατιμία" των παραδοσιακών μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Η ρητορική αυτή θυμίζει πολύ αυτή των κάθε λογής εθνικολαϊκιστών που στο πρόσωπο
των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν βλέπουν τίποτε άλλο παρά τον απόλυτο εχθρό,
καθότι γνωρίζουν πως είναι τα μόνα που μπορούν όντως να τους ξεσκεπάσουν, να
τους καταστρέψουν την δημόσια εικόνα περί αγαθών, μοναχικών καβαλάρηδων, Μεσσιών.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQckwdIkDub4nt07qRoumjaJu9O05PJSQt5h04pXOYdXiZemlYTwM-hn7kJDQy2SPBj5kOymbVMfDgTwEZN7uv38VlTG3fWeFlJXac4qD4A6BPokfB_IF6nZdEvvgnBgw1VpeKk8xMgoM/s1600/tr.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQckwdIkDub4nt07qRoumjaJu9O05PJSQt5h04pXOYdXiZemlYTwM-hn7kJDQy2SPBj5kOymbVMfDgTwEZN7uv38VlTG3fWeFlJXac4qD4A6BPokfB_IF6nZdEvvgnBgw1VpeKk8xMgoM/s320/tr.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>10) Για τη διαρροή στοιχείων των σχέσεων του Τραμπ με το Κρεμλίνο. </b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB" style="color: #281e1e; mso-ansi-language: EN-GB;"><i>«Christopher Steele, the former MI6 agent (who investigated Mr Trump's
alleged links to the Kremlin), is somebody that you should look at, because
whatever he made up about me it was false. I don't even want to shake hands
with people now I hear about this stuff."</i></span><span style="color: #281e1e;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #281e1e;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #281e1e;">Αρνείται την ύπαρξη
στοιχείων εναντίον του ο Τραμπ, θεωρώντας τα εμμέσως πλην σαφώς κατασκευασμένα.
Το γεγονός ότι το αντιμετωπίζει με απόλυτη άρνηση θα έπρεπε να μας προβληματίσει.
Πολλες φορές τα φαινόμενα απατούν. Και σίγουρα όταν μπλέκονται πρώην πράκτορες
μυστικών υπηρεσιών, θα πρέπει να είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί για το πού τελειώνει
η αλήθεια και πού αρχίζει το ψέμα. Σίγουρα
είναι μια υπόθεση που δεν θα κλείσει τόσο εύκολα, επειδή ο Τραμπ ενοχλήθηκε και
μόνον. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Με λίγα λόγια, ο «θορυβώδης λαϊκιστής» («Nation»), ο
«πολιτικά ανιστόρητος» («Washington Post»), o «νεόκοπος στην πολιτική αρένα της
μοναδικής υπερδύναμης» («Der Spiegel») θα αναλάβει την ηγεσία των ΗΠΑ και
αρκείται σε λεκτικά πυροτεχνήματα εναντίον όλων... πλην του Πούτιν, των
ευρωσκεπτικιστών και των ακροδεξιών. Είναι άραγε η διεθνής κοινότητα έτοιμη να
τον αντιμετωπίσει; Γιατί αυτό είναι το ουσιαστικό ερώτημα. Όχι αν είναι ένας
επικίνδυνος φαφλατάς. </b>Αυτό έχει ήδη απαντηθεί. Μένει να δούμε τις συνέπειες των
αποφάσεων του και κατ' επέκτασιν τις αντιδράσεις των υπολοίπων παικτών στη
διεθνή σκακιέρα. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-87001421442807286572016-10-01T15:20:00.001+03:002016-10-01T16:22:14.667+03:00Veritas οdit moras<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
<b><u><u>Εάν</u></u> είχαμε πλήρως αποδεχτεί την κατάντια μας, δεν θα εκπλησσόμασταν με την χθεσινή ματαίωση της συνεδρίασης του ΣτΕ. Για να το θέσω πολύ ωμά: περιμέναμε ειλικρινά σε μια χώρα υπό κατάρρευση, τον έναν από τους τρεις πυλώνες του θεσμικού μας συστήματος να επιδείξει σοβαρότητα; </b>Δηλαδή το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ ήταν απλά το πρόβλημα μας; Η Δικαιοσύνη τίποτε; Αποφάσιζε εν καιρώ, αμερόληπτα και πάντα πρότασσε το δημόσιο συμφέρον όλα αυτά τα χρόνια; <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Είτε είμαστε απελπιστικά αφελείς, είτε προσπαθούμε να κρατηθούμε (;) από μια αίσθηση κανονικότητας, ότι κάτι δηλαδή έστω λειτουργεί σε αυτό τον τόπο, ότι δεν έχουν γίνει όλα ρημαδιό. <b>Το πρόβλημα </b>όμως, ξέρετε, όσο κι αν το αγνοείς, <b>δεν εξαφανίζεται ως δια μαγείας</b>. Σίγουρα δεν είναι όλοι μάπα, ούτε όλοι όμοιοι. Οι αφορισμοί αναμφίβολα δεν βοηθούν. Αλλά πρόκειται για τραγική άγνοια κινδύνου της καθοδικής πορείας της χώρας εάν δεν αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε νευραλγικός τομέας της κοινωνίας, της οικονομίας, της δημοκρατίας, χωλαίνει. <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Ναι, φίλτατοι, <b>φτάσαμε στον πάτο</b>. Και τα σημάδια ήταν εμφανή καιρό τώρα και πλέον γνωστά τοις πάσι. Μην κάνουμε, λοιπόν, τις οσιες παρθένες ή ότι πέσαμε από τα σύννεφα τάχα με τα χτεσινά στο ΣτΕ. Απλά ελπίζαμε ως πολίτες ότι κάποιοι έστω θα κάνουν κανονικά την δουλειά τους. <b>Προσδοκούσαμε βασικά, για να το πω ξεκάθαρα, κάποιος να μας αξιολογήσει με την στάση του, κομματάκι παραπάνω από μπανανία ή Ψαροκωσταινα ή Κολομβια της Ε.Ε. </b>Ας το <u>παραδεχτούμε</u>, μπας και πάμε παρακάτω. Όσο αποφεύγουμε την πραγματικότητα και δεν την αναλύουμε γι' αυτό που είναι, ρεαλιστικά και χωρίς αυταπάτες, τόσο θα παραμένουμε θεατές στην επανάληψη άθλιων/μίζερων/επικίνδυνων πρακτικών ενός μοντέλου διακυβέρνησης/λειτουργίας (;) που έχει χρεοκοπήσει.<br />
</div>
<div dir="ltr">
Τούτων λεχθεντων, με όσα συμβαίνουν, είναι κρίσιμος ο ρόλος του καθενός μας. Πλέον έχουν διαμορφωθεί τρεις ομάδες πολιτών στη κοινωνία: <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
<b>α) Αυτοί που έχουν απελπιστεί και δεν εμπιστεύονται ούτε τον ίσκιο τους. Οπαδοί του δόγματος "μωρε ας μην μείνει κολυμπηθροξυλο. Σαμπως θα αλλάξει κάτι; Όλοι ίδιοι, μόνον την παρτη τους κοιτάνε".</b> Η κρίση τούς τροφοδοτεί κι αυτοί την ενισχύουν άθελα ή και ηθελημένα πολλές φορές για εκτόνωση και μόνον. Απαξιουν, αφορίζουν και θεωρούν ανόητο -στην καλύτερη- όποιον ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Απαισιόδοξοι μέχρι το κόκαλο, συνιστούν τη ραχοκοκαλιά της αδράνειας, της στασιμότητας που -τι ειρωνεία- τόσο οικτίρουν. <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Αποτελούν πια, αν δούμε τις δημοσκοπήσεις ή έρευνες πολύ προσεκτικά, μια ομάδα πολιτών που αυξάνεται μέρα με τη μέρα επικίνδυνα. Αυτούς δύσκολα τους πείθουν οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ ή μια κόντρα στη Βουλή. Θεωρούν a priori τους πάντες πουλημένους, αν όχι ψεύτες. Είναι αυτοί που την τελευταία στιγμή είτε θα ενισχύσουν την άκρα δεξιά ως αντίδραση και μόνον, είτε θα καταφύγουν στις παρυφές της τρομοκρατίας ή παραβατικοτητας, είτε απλά θα απέχουν. Απαξιούν να ακούσουν το οτιδήποτε πέραν του "τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, το σύστημα πάλι θα βρει τρόπο να στην φέρει".<br />
</div>
<div dir="ltr">
Φλερτάρουν με τον εξτρεμισμό και τον εθνικολαϊκισμό, ενώ η μετάβαση τους από τη μία πλευρά της πλατείας των περίφημων Αγανακτισμένων στην άλλη μπορεί να γίνει σε χρόνο ντετε. Αρέσκονται να μιλούν για ηγέτες και ποτέ για προγράμματα. Η προσωπολατρεία και η παρελθοντολογία πάει σύννεφο αν ποτέ συζητήσεις μαζί τους, ενώ φυσικά δεν παραλείπουν να εκθειάσουν τη δραχμή. Πλήρης άγνοια των διεθνών συσχετισμών, αν όχι των οικονομικών δεδομένων. Αποφεύγουν τις ειδήσεις, δεν διαβάζουν εφημερίδες και θεωρούν χάσιμο χρόνου την ενασχόληση με την πολιτική είτε σε θεωρητικό, είτε σε πρακτικό επίπεδο. <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
<b>β) Αυτοί που εξαπατήθηκαν και δεν τολμούν να το παραδεχτούν ότι πιάστηκαν κορόιδα ολκής. Αυτοί που επιμένουν να υποστηρίζουν το λάθος γιατί δεν έχουν το θάρρος να υπερβούν την εγωπάθεια/τον ναρκισσισμό τους, που έχουν μπολιαστει τόσο πολύ με το "εμείς ή αυτοί" που τώρα η αλλαγή πλεύσης φαντάζει σε αυτούς κωλοτουμπα απο αυτές που κορόιδευαν στους άλλους που δεν παρέλειπαν να χλευάσουν, να χαρακτηρίσουν προδότες, Γερμανοτσολιάδες κι όλο το ζωικό βασίλειο ταυτόχρονα. </b><br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Είναι ακριβώς όπως τους περιγράφει ο Άρης Αλεξανδρής στο άρθρο του με τον ιντριγκαδορικο τίτλο "<a href="http://thecurlysue.com/2016/09/27/pws-ginetai-na-yparxoun-akoma-syrizaioi" target="_blank">Αναμετρηση με το παράλογο: Πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμα Συριζαιοι;</a>": "Προσωποποίησαν την πολιτική αντιπαράθεση, κι αντί να πρεσβεύουν ιδέες και να μάχονται κατά ιδεών, έμαθαν να λατρεύουν ηγέτες και να μισούν τους αντιπάλους τους προσωπικά". Είναι αυτοί που ο οποιοσδήποτε τους μιλήσει με τα ηθικοπλαστικα κλισέ του αριστερόστροφου μανιχαϊσμού περί "αναλγητης Ευρώπης, φασίστα Σόιμπλε, βαμπίρ τραπεζιτών, συστημικων διαπλεκόμενων media και εγχώριου διεφθαρμένου κατεστημένου", θα κερδίσει αμέσως την εκτίμηση τους. Ερωτοτροπούν με την ηθικολογία, ποτέ με τον πολιτικό πραγματισμό. Δεν είναι όλοι εν δυνάμει εχθροί τους. Όσοι π.χ. "πατούν" στη θρησκευτική ανάλυση της πολιτικής που μιλά για ηθική υπεροχή, Μεσσίες που θα σαρώσουν/σώσουν κόντρα σε όλους, αν όχι το σύμπαν ολάκερο, που επισημαίνουν την αγνότητα των προθέσεων κι όχι την επίτευξη κάποιου στόχου, είναι εν δυνάμει φίλοι τους, αν όχι ινδάλματά τους.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Δεν επιζητούν κάποιος να τους προσγειώσει, αλλά κάποιος να τους εξυψώσει, να τους αναδείξει ως τους ανώτερους όλων των υπολοίπων: οι ηθικότεροι, οι επαναστατικοτεροι, οι πατριωτικοτεροι κ.ο.κ. Όλοι οι άλλοι συλλήβδην τρισάθλιοι, αν όχι εχθροί. Φυσικά ο νεοφιλελευθερισμός φταίει για τα πάντα. Ακόμα κι αν δεν δουλεύει το καζανάκι ή ο Μπάμπης άφησε την Κουλα για την Ποπη, ο Φουκουγιαμα, ο Φριντμαν και λοιποί ευθύνονται. Στη συνέχεια την σκυτάλη ευθύνης παίρνει ο αδυσώπητος καπιταλισμός και εξυπακούεται στο τέλος αν δεν δέσει το γλυκό όπως στην περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ, ε τότε πια η καταραμένη η κομματική νομενκλατούρα που συμβιβάστηκε και τα έκανε μαντάρα. Ποτέ όμως αυτοί ως ψηφοφοροι, ως πολίτες με τις επιλογές τους και τους ισοπεδωτισμους τους, πάντα "οι εξω απο 'δω και τα εγχώρια τσιράκια τους" ευθύνονται. Ευθυνόφοβοι όσο δεν πάει, ονειροπαρμενοι μέχρι τελικής πτώσεως, φανατισμένοι πέραν κάθε αντίληψης. <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
<b>γ) Αυτοί που βλέπουν την κατηφόρα σε κάθε επίπεδο και προσπαθούν να μην περάσουν κάτω από τον πήχη που πλέον έχει πέσει πολύ χαμηλά από τα πιο σοβαρά, μέχρι τα πιο απλά... όχι μόνον από το κυβερνητικό επιτελείο αλλά -μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας- και από τους δύο παραπάνω.</b> Είναι αυτοί που παρακολουθούν αρκετά ειδήσεις, διαβάζουν διαρκώς, θεωρούν αδιανόητο να μην ενημερώνονται και πολλές φορές καταφεύγουν στον σαρκασμό αντί των σιχτιρισμών. Δεν αντέχουν τις τσιρίδες και πολλές φορές νιώθουν ότι βρίσκονται στη μέση ενός μπάχαλου που όσο πάει γίνεται όλο και χειρότερο. <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Ασφυκτιούν. Έχουν χάσει εισόδημα, σύνταξη, τα φέρνουν δύσκολα βόλτα όπως κι οι παραπάνω, με τη διαφορά ότι είτε φεύγουν στο εξωτερικό πλέον, είτε αρχίζουν να στοχοποιουν αποκλειστικά τη δεύτερη ομάδα, είτε προσπαθούν να πείσουν την πρώτη ότι δεν είναι όλα μάταια ή έστω δεν θα 'πρεπε να είναι. Συντηρητικής ή προοδευτικής κατεύθυνσης έχουν περάσει την εφηβεία έγκαιρα και συνήθως έντονα, ξέρουν ότι η μετάβαση σε μια κανονικότητα απαιτεί χρόνο και πολλές θυσίες. Δεν έχουν αυταπάτες περί αλλαγής από τη μια μέρα στην άλλη. Θεωρούν τον εαυτό τους έναν Ευρωπαίο εγκλωβισμένο σε μια τριτοκοσμικού τύπου σοσιαλισμού χώρα. Είναι απογοητευμένοι εξίσου. Αναλύουν 24ωρες το 24ωρο και πασχίζουν να μην καταφύγουν στον αφορισμό. Σιχαίνονται την μοιρολατρία και συνήθως αποστασιοποιούνται ανά τακτά διαστήματα από τον δημόσιο διάλογο μπας και μπορέσουν να δουν πιο ευδιάκριτα τη μεγάλη εικόνα ή να ανασυνταχθούν.<br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Σε τελική ανάλυση, όποιος κι αν διαδεχθεί τους Συριζανελ θα έχει να κάνει ΚΑΙ με τους παραπάνω πέραν των γνωστών δομικών προβλημάτων ή των καθημερινών δυσκολιών. Κι άντε την τελευταία κατηγορία την πείθεις να εργαστεί για να πάει μπροστά επιτέλους αυτός ο τόπος. Τις δύο πρώτες; Αυτή είναι η πρόκληση σε αυτή τη χώρα κι όχι η ματαίωση μιας συνεδρίασης του ΣτΕ. <b>Η παρακμή δεν αγγίζει λίγους ή ελάχιστα, αλλά τείνει να γίνει συνολική. </b>Κι αυτό θα πρέπει όχι απλά να προβληματίζει, αλλά να έχει ήδη ενεργοποιήσει στην κατάστρωση ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση το συντομότερο δυνατόν εντός της Ε.Ε. με τήρηση των δεσμεύσεων μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να αναλωνόμαστε σε διαπιστώσεις. <br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Για πολλοστή φορά: το παρόν δεν περιμενει στη γωνία μέχρι να αποσαφηνίσουμε το παρελθόν ή την ουσία των πραγμάτων. Έπρεπε ήδη να είχαμε τελειώσει με αυτά. Και τώρα ο χρόνος μετρά αντίστροφα. <b>Το 2016 τελειώνει οσονουπω και έρχεται ενα 2017 με πολλούς κλυδωνισμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Είμαστε έτοιμοι; Ρητορικό το ερώτημα. Όμως θα 'χε ενδιαφέρον να μην ήταν και να συζητούσαμε το πώς θα προετοιμαστούμε. Ορισμένοι τολμούν να διατυπώσουν προτάσεις παρά ταύτα. Αν μη τι άλλο ας τούς ακούσουμε. Γιατί οταν θα κοπάσει η παραφωνία με τα βοσκοτόπια, τις γάτες Ιμαλαιων, τους Πολακηδες, τότε θα πρέπει να πάρουμε θέση επί του πρακτέου κι όχι του επιθυμητού. </b></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-4118953815550930622016-09-10T00:32:00.001+03:002016-09-10T08:33:42.670+03:00Σαρανταπεντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Παρακολούθησα χτες όπως πολλοί/ες την συνέντευξη του
Κυριάκου Μητσοτάκη στον Παπαχελά στον ΣΚΑΙ. Διάβασα διάφορες κριτικές από
παιδαριώδεις, μέχρι μετρημένες, από επικριτικότατες έως αποθεωτικές. Καταρχήν
είναι θετικό ότι πυροδότησε πολιτική συζήτηση επί συγκεκριμένων θεμάτων. Κατά
δεύτερον δημοσιογραφικά πέτυχε να ρίξει το μπαλάκι σε αυτούς που πλήττονται ή
ενοχλούνται -ας το πούμε έτσι χάριν τύπων- από την τοποθέτηση του στο τιμόνι
της αξιωματικής αντιπολίτευσης: την κυβέρνηση, τη λαϊκή δεξιά και τους κεντροαριστερούς
ή για να το θέσω ωμά, τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τους Καραμανλικούς και τα ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ.
Οι φιλελεύθεροι είναι από μόνοι τους ειδική κατηγορία πια και η εμμονή της
κριτικής τους μόνον στα περί κράτους, καταντά εμμονική, όταν δεν περιλαμβάνει
μάλιστα και άλλες παραμέτρους μια ενδεχόμενης κυβερνητικής οικονομικής
πολιτικής από τον κ. Μητσοτάκη. <span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="1umls-0-0"><span data-text="true">Πιο
αναλυτικά:</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="f8sud-0-0">1) Όσον
αφορά την γλώσσα του σώματος ο κ. Μητσοτάκης ήταν ήρεμος, διόλου αμήχανος,
καθόλου ενοχλημένος ακόμα και σε ερωτήσεις που έχει απαντήσει πολλάκις, όπως πχ
τα περί οικογενειοκρατίας, ή δύσκολες, όπως γιατί να τον εμπιστευτούν οι
εταίροι εφόσον συνολικά έχει απαξιωθεί η αξιοπιστία του ελληνικού πολιτικού
προσωπικού στο εξωτερικό. Δεν κατέφυγε σε πολλές χειρονομίες και ούτε
χαμογελούσε διαρκώς σαν ξερόλας –δες Τσιπρα, Καμμενο ή ακόμα και Λεβέντη αντιστοίχως-,
ως τάχα η συζήτηση να αφορούσε βόλτα στην εξοχή. Αυτό του προσέδιδε σοβαρότητα
και επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών, αν όχι του ρόλου του. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="86g5m-0-0">2) Επί
της ουσίας ο κ. Μητσοτάκης δεν άνοιξε τα χαρτιά του σε συγκεκριμένα ζητήματα
(πχ. Ασφαλιστικό) ή την κοστολόγησή τους, καθώς ήταν ηλίου φαεινότερο ότι διαφορετικά
θα "έκαιγε" την επικείμενη ομιλία του στην ΔΕΘ. Και ορθώς έπραξε.
Δημιούργησε προσδοκίες ακόμα και στους πιο υποψιασμένους να τον ακούσουν σε
λίγες μέρες, προκάλεσε το ενδιαφέρον ακόμα και σε αυτούς που είχαν ξεγράψει την
οποιαδήποτε εκδοχή αλλαγής της οικονομικής πολιτικής. Δεν μίλησε, όμως, γενικά
κι αόριστα θα μου επιτρέψετε. Έθεσε πλαίσια και έδωσε μια ιδέα για το πώς
εκλαμβάνει τόσο την φορολογία (π.χ. η μείωση ΕΝΦΙΑ κατά 30% στα επόμενα δυο
χρόνια), όσο και το κοινωνικό κράτος (π.χ. το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα
κατόπιν κοστολόγησης) ή την δομή του Δημοσίου (π.χ. καθεστώς δόκιμου δημοσίου
υπαλλήλου, χαρακτηριστική δε η δήλωση του: "εγώ δεν θέλω απλά ένα μικρό κράτος,
αλλά κυρίως ένα λειτουργικό/βιώσιμο κράτος".). </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="cet6u-0-0">3) Ο κ.
Μητσοτάκης δεν επέλεξε την πόλωση ή την μετωπική σύγκρουση με διάφορες ομάδες
της ΝΔ. Κι αυτό ούτε τυχαία, ούτε από φόβο όπως διάβασα από διαφόρους. Σκοπίμως
και εντέχνως καθότι γνωρίζει και το κατέστησε απολύτως σαφές ότι ηγείτο ενός
κόμματος εξουσίας -όχι διαμαρτυρίας- που πολύ πιθανόν να αναλάβει σύντομα τα
ηνία της κυβέρνησης ή να αποτελέσει τον βασικό κορμό ενός ενδεχόμενου
μελλοντικού κυβερνητικού συνασπισμού. Ο καλύτερος τρόπος να κατατροπώσεις τον
εσωκομματικό σου αντίπαλο ή διαφωνούντα -πείτε το όπως θέλετε- ως γνωστόν είναι
να τον αναγνωρίζεις μεν,-να μην τον έχεις στο περιθώριο, ώστε να μην τσιρίζει ή
σου δημιουργεί πρόβλημα-, να του επισημαίνεις δε ότι ο ηγέτης καθορίζει την
πολιτική γραμμή. Και ως προς αυτό ο κ. Μητσοτάκης ήταν ιδιαίτερα
κατατοπιστικός, αν όχι ξεκάθαρος: «Έχουμε μία πολύ καλή προσωπική σχέση με τους
πρώην πρωθυπουργούς. Σέβομαι απόλυτα την άποψή τους. Την καταθέτουν πάντα σε
εμένα κατ' ιδίαν και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Από εκεί και πέρα εγώ
είμαι πρόεδρος και εγώ αναλαμβάνω τις ευθύνες των αποφάσεων». </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στη μάχη των μαχών για πρώτο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο,
κανείς δεν περισσεύει. Κι αυτό φαίνεται πως το γνωρίζει πολύ καλά ο κ.
Μητσοτάκης, σε αντίθεση με τους ηγέτες της κεντροαριστεράς ή των φιλελεύθερων
που αντί να συνασπιστούν, επικεντρώνονται στις διαφορές και όχι στα κοινά
σημεία τους. Όπου, όμως, λαλούν πολλοί κοκκόροι, δεν ξυπνάει το χωριό,
φίλτατοι. Οπότε το να ασκείται κριτική στον αρχηγό της αξιωματικής
αντιπολίτευσης επειδή προτιμά στην παρούσα φάση να συσπειρώσει το κόμμα του,
αντί της ιδεολογικής καθαρότητας που διάβασα, όχι μόνο είναι οξύμωρο εκ των
πραγμάτων από αυτούς που το υποστηρίζουν όταν οι ίδιοι δεν μπορούν να
καταλήξουν σε ένα πολύ μικρότερο πολιτικό σχήμα, αλλά υποδηλώνει και ένα είδος παλιμπαιδισμού
της πολιτικής. Περισσότερο ντόρο έκαναν σήμερα οι κεντροαριστεροί για τον κ.
Μητσοτάκη, παρά οι Καραμανλικοί ή οι Τζιτζικώστες άλλωστε. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Σκεφτείτε το. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="4obk8-0-0">4) Ο κ.
Μητσοτάκης μίλησε πολλές φορές χτες επί της ουσίας για επαναπολιτικοποίηση της
πολιτικής. Αναφέρθηκε εντόνως στην αντίθεση του στον λαϊκισμό, εξέφρασε την αναγκαιότητα
ανάληψης ευθυνών από όλους, επισήμανε ότι η χώρα χρειάζεται "σοβαρότητα
και κανονικότητα", ενώ τόνισε ότι η πολιτική πρέπει να γίνει ελκυστική και
πάλι στους νέους ("Δεν θέλω μια πολιτική κλειστό κλαμπ. Πρέπει να πείσουμε
τους νέους ανθρώπους να συμμετάσχουν"). Σημειωτέον ότι υπερθεμάτισε τα περί
νέου κοινωνικού συμβολαίου με τους πολίτες για την υλοποίηση ενός οδικού χάρτη
εξόδου από την κρίση, ενώ έθεσε στον πυρήνα του ελληνικού προβλήματος και
ορθότατα την ανεργία. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="4obk8-0-0"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
Ακούω πολλούς που μιλούν δεξιά κι αριστερά για ανάπτυξη, σταθερό
φορολογικό σύστημα, εργαζόμενους που υποπληρώνονται, συνταξιούχους που έχουν
φτάσει στα όρια τους και φοβούνται να αναφερθούν στις πιο τραγικές περσόνες του
νεοελληνικού δράματος: τους ανέργους. Που δεν είναι λίγοι πια, αλλά 1 στους 3.
Το ότι ο κ. Μητσοτάκης χτες αποσαφήνισε ότι το πρόβλημα μας δεν είναι η ΕΛΣΤΑΤ αλλά
το υψηλό ποσοστό ανεργίας μαζί με το υψηλό ποσοστό συνταξιούχων, έναντι
εργαζόμενων, είναι θετικό, κι όχι αρνητικό όπως το εξέλαβαν πολλοί στα κοινωνικά
δίκτυα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είναι ακριβώς αυτό που απασχολεί μια τυπική ελληνική οικογένεια, η
οποία δεν έχει ιδέα ποιος ήταν ο Γεωργίου, τι δουλειά έκανε και πως όλο αυτό καταλήγει
σε φιάσκο νομικά και πολιτικά. Δεν ήταν υπεκφυγή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης,
αλλά συνειδητή επιλογή και ιεράρχηση γεγονότων. Και αλίμονο μας εάν ένας
υποψήφιος πρωθυπουργός θεωρούσε ότι η ΕΛΣΤΑΤ είναι το άπαξ στην ελληνική κρίση.
Τότε θα ήταν που θα έπρεπε να ανησυχούμε. Και υποψιν ζούμε σε ένα κράτος να υπενθυμίσω
προς φίλους του μεταρρυθμιστικού κέντρου που ο νυν Πρωθυπουργός της χώρας δεν
αντιλαμβάνεται τα κοινωνικά και οικονομικά μεγέθη του προβλήματος, αλλά
επιμένει στις εντυπώσεις ή τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα τύπου ΕΛΣΤΑΤ. Εάν
ανάμεσα σε αυτόν και τον κ. Μητσοτάκη προτιμάτε τον πρώτο που σήκωσε το θέμα
της ΕΛΣΤΑΤ, ε τότε συγγνώμη, αλλά μάλλον σας διαφεύγει η πραγματικότητα. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο καθένας μας έχει διαφορετικό ρόλο. Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι
ένας σχολιαστής των κοινωνικών δικτύων, αλλά εν δυνάμει πρωθυπουργός. Κι αν αυτό
θεωρείτε ότι δεν επιβάλει διαφορετική ιεράρχηση, ε τότε καλυτέρα να
μείνετε στις διοργανώσεις ημερίδων, γιατί στην διαμόρφωση πολιτικής μάλλον είστε
μετεξεταστέοι. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="2vi1k-0-0">5) Το
«cogito ergo sum» μόνο στην Ελλάδα μεταφράζεται «τσαλαβουτώ άρα υπάρχω». Βλέποντας
και κάνοντας πάντα. Χωρίς πυξίδα ή σχέδιο. Οι περισσότεροι πολιτικοί επί
μνημονίων, μοιρολογίστρες που τάχα τους τα επέβαλλαν οι κακοί ξένοι. Ο κ. Μητσοτάκης
χτες διαφοροποιήθηκε έντονα από αυτή την ομάδα πολιτικών: που δεν ήξεραν, δεν διάβασαν,
δεν αντιληφθήκαν, σοκαρίστηκαν και μετά βέβαια στεναχωρέθηκαν μωρέ κι αυτοί
εξίσου με μας όπως ακούσαμε πρόσφατα άλλωστε από τους κκ. Σπίρτζη και Ξυδακη.
"Εγώ δεν θα κάνω τις μεταρρυθμίσεις λόγω μνημονιακων υποχρεώσεων, αλλά γιατί
τις πιστεύω", "Δεν θα είμαι όμηρος πολιτευτών διοικητών νοσοκομείων, ούτε
επιθυμώ να είμαι ισορροπιστής ομάδων και υποομάδων, θα παίξω τα ρέστα μου για
τις μεταρρυθμίσεις", είπε. Μεγάλα λόγια και μένει να δούμε...το καλάθι. Θα
είναι μικρό; </span>Κοντός ψαλμός αλληλούια. Στη ΔΕΘ θα είναι το πρώτο
κρίσιμο τεστ. Κι εκεί ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει πολλά περιθώρια. Όχι μόνον λογω της
οικονομικής στενότητας της ελληνικής Πολιτείας και των νομικών της δεσμεύσεων προς τους
εταίρους, αλλά κυρίως γιατί ανέβασε ψηλά τον πήχη και πρέπει να τον διατηρήσει,
όχι να περάσει από κάτω. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="drtbi-0-0"><span data-text="true">6) Ο κ.
Μητσοτάκης δεν απέφυγε την στροφή της ΝΔ προς το μεταρρυθμιστικό κέντρο. Ίσα-ίσα
που για πρώτη φορά μίλησε ανοιχτά προς συγκεκριμένα πολιτικά κομμάτια του
κεντρώου χώρου: "η ΝΔ είναι μια κεντροδεξιά παράταξη που απευθύνεται όμως
ΚΑΙ σε κεντρώους, κεντροαριστερούς, φιλελεύθερους". Ενώ για τον κ. Λεβέντη
δεν άφησε και πολλά περιθώρια καθώς ανέφερε "ο ΠΘ έκανε το χατίρι στον Λεβέντη
για μη σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών. Τραγικό λάθος". Το ερώτημα
είναι η πρόσκληση αυτή απευθύνεται αποκλειστικά στους ψηφοφόρους/πολίτες ή και
σε κομματικά σχήματα και τους φορείς τους; Αυτό είναι που θα είχε ενδιαφέρον να
αποσαφηνιστεί κάποια στιγμή. </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br data-text="true" />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><span data-offset-key="3p8fd-0-0"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 11.25pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="a4iq-0-0"><span data-text="true">Εν κατακλείδι,
ο κ. Μητσοτάκης ήταν εξαιρετικός σε σχέση με τον Τσίπρα -δεν είναι δα και τόσο δύσκολο
θα μου πείτε αυτό, αλλά μην υποτιμούμε πόσο έχουμε συνηθίσει τελευταία σε ρουκέτες
ανοησίας και πολιτικού σουρεαλισμού, το χτεσινό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη-, πολύ
καλός για το κόμμα του, ανησυχητικά καλός, αν όχι υπεράνω των εν δυνάμει
κυβερνητικών εταίρων του, προς το παρόν. Αυτό είναι το ένα τρίτο της εικόνας σε
μια πολύ συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δεν έχουμε ακούσει κανέναν στη ΔΕΘ, δεν
γνωρίζουμε τι θα γίνει στο συνέδριο του Συριζα, δεν ξέρουμε τι μέλει γενέσθαι με την μινι αξιολόγηση, δεν έχουν δει το φως
της δημοσιότητας συγκεκριμένες οικονομικές προτάσεις με την κοστολόγηση τους από
την αξιωματική κι ελάσσονα αντιπολίτευση. Δεδομένων των συνθηκών ο κ. Μητσοτάκης
τα πήγε πρίμα. Η σκάφη, σκάφη και τα σύκα, σύκα. Κι αν αυτό ενοχλεί, είναι γιατί οι υπόλοιποι παίκτες στο πολιτικό
σκηνικό είτε τα 'χουν χαμένα και επιδίδονται σε κοκορομαχίες, είτε ξεμείνανε από
φύκια για μεταξωτές κορδέλες. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="a4iq-0-0"><span data-text="true"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span data-offset-key="a4iq-0-0"><span data-text="true">Εξαρτάται δηλαδή από ποια οπτική γωνιά επιλεγεί
να αναλύσει κανείς τη χτεσινή συνέντευξη. Το ρεζουμέ όμως είναι καταλυτικό: η
ΝΔ έχει ηγέτη που διεκδικεί αποφασιστικά να γίνει πρωθυπουργός. Οι υπόλοιποι;
Και δεν είναι ρητορικό το ερώτημα. Αλλά ουσιαστικό κι επιτακτικό. Ίδωμεν, λοιπόν,
αλλά με πλήρη επίγνωση των πραγματικότητας και ιδίως της μεγάλης εικόνας. </span><o:p></o:p></span></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-61701399916221354842016-08-25T16:00:00.002+03:002016-09-03T10:21:38.972+03:00Je m'en fous;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
"Όποιος δεν δημιουργεί
τίποτε, πιστεύει ότι όλα είναι ένα τίποτα" (Γκαίτε). Μου το θύμισε
πρόσφατα ένας φίλος σε μια συζήτηση που είχαμε περί της απάθειας μεγάλης
μερίδας συμπολιτών μας στα τεκταινόμενα. Οφείλω να παραδεχτώ ότι με προσγείωσε
απότομα. Με έφερε αντιμέτωπη με αυτό που ήθελα σαν ο διάολος το λιβάνι να
αποφύγω. Και εξηγούμαι: διαβάζω αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις για τις ευθύνες
των πολιτικών, των δικαστικών, των δημοσιογράφων κ.ό.κ. αλλά τίποτε για τον
μεγαλύτερο κίνδυνο που ελλοχεύει αυτή τη στιγμή: να θεωρούν πολλοί ότι δεν
υπάρχει ελπίδα, ότι ας κάτσουμε στα αυγά μας γιατί χειρότερα δεν γίνεται ή να
πιστεύουν αρκετοί ότι είναι η τελευταία τρύπα της φλογέρας, ό,τι κι αν πούμε ή
κάνουμε πάλι στα ίδια σκατά. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ευθυνόφοβοι απλά; Όχι. Η μη
μετεξέλιξη του πολιτικού συστήματος, η μη παραγωγή ιδεών για το αύριο, η
παραγκώνιση του παρόντος για το ξεσκαρτάρισμα του παρελθόντος, έχει
αδρανοποιήσει, ακινητοποιήσει, εθίσει σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας στον
ωχαδερφισμο. Δεν έχει αφυπνίσει όπως πιστεύουν ορισμένοι. Οι κοκορομαχίες σε
μια χώρα με τρομακτικό ποσοστό άεργων και άνεργων σε συνδυασμό με την
πλειοψηφία όπου σαρώνει ο πολιτικός και ο οικονομικός αναλφαβητισμός,
δημιούργησε μια μαγιά απαξίωσης της πολιτικής όχι απλά στα πρότυπα των
Αγανακτισμένων, αλλά ακόμη χειρότερα στα πρότυπα των ζαμαμφουτιστων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δεν διεκδικούν κάτι, δεν θέλουν
να αντικαταστήσουν τον παλιό, φθαρμένο τρόπο ζωής, δεν τους εμπνέει μια
διαφορετικού τύπου κοινωνική οργάνωση, αδιαφορούν. Θεωρούν τα πάντα ανούσια
σχολιασμού, κριτικής. Πολλές φορές δε το να εκφέρεις μια άλλη άποψη περαν του
τετριμμένου "καταστρεφομαστε", που είναι το νέο καλημέρα επί την
ευκαιρία, εκλαμβάνεται ως χάσιμο χρόνου. Αν μάλιστα επιμείνεις, τότε υπάρχει κι
ο κίνδυνος να πιστέψουν ότι σίγουρα κάποιο λάκκο έχει η φάβα: "δεν μπορεί
θα 'χει ιδίον όφελος".</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κοινώς δεν μας έφταναν οι
φανατισμένοι ένθεν κι ένθεν και οι ονειροπαρμένοι, έχουμε και αυτούς που
βουλιάζουν σε μια ζωή χωρίς προοπτική και έχουν ήδη απαξιώσει τους πάντες.
Ανάμεσα στους πρώτους, τους δεύτερους και τους τρίτους, ποιους θεωρείτε πιο
επικίνδυνους σε μια ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση; Ειλικρινά, φοβάμαι να
απαντήσω αυτό που σκέφτομαι. Εσείς; <o:p></o:p></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-12908756853106623292016-06-28T22:48:00.000+03:002016-06-28T23:42:24.665+03:00Δυσκολοχώνευτες παραδοχές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt;">Διαβάζω μέρες τώρα έναν οχετό
ρατσιστικού παραληρήματος σε συνδυασμό με ένα κόμπλεξ κατωτερότητας όσον αφορά
το βρετανικό δημοψήφισμα. Έχω απηυδήσει να σας πω την μαύρη αλήθεια. Και
εξηγούμαι:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><b><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4BPsrX14aJWQqyMEVhPnk9AOZb67SCpD127U33238ts3G1FXdsE1KXZEFiyShplxGuEB2FOstFcCneOLhXJj1VRVf-ACVhjRFPbjfXpg_bTQm87l0MDbZpRQzh3cxa374FkHYUkgt-xg/s1600/images+%25283%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4BPsrX14aJWQqyMEVhPnk9AOZb67SCpD127U33238ts3G1FXdsE1KXZEFiyShplxGuEB2FOstFcCneOLhXJj1VRVf-ACVhjRFPbjfXpg_bTQm87l0MDbZpRQzh3cxa374FkHYUkgt-xg/s1600/images+%25283%2529.jpg" /></a><span style="font-size: 14.0pt;"><b>1) Θεωρούσα λάθος εξαρχής την
διεξαγωγή του βρετανικού δημοψηφίσματος για πολλούς και διαφόρους λόγους κι όχι
μόνον αποκλειστικά οικονομικούς ή αμιγώς ευρωπαϊκούς, αλλά πρωτίστως βαθύτατα
πολιτικούς και κοινωνικούς. Καταρχήν ένα δημοψήφισμα για ένα τέτοιο θέμα,
αποδείκνυε περίτρανα και φάνηκε στη συνέχεια με τραγικό τρόπο, ότι η πολιτική
ηγεσία αδυνατεί να πάρει αποφάσεις και πετά το μπαλάκι στον λαό, για να
αποποιηθεί ευθύνες βασικά. Η αδυναμία αυτή μεταφράζεται ως ήττα του
κοινοβουλευτισμού, αν όχι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας</b>, αφού "σ' ένα
είδος άμεσης δημοκρατίας -όπως είναι το δημοψήφισμα-, δεν υπάρχει
διαπραγμάτευση, δεν υπάρχει ανταλλαγή, οποίος επικρατεί, επικρατεί
ολοκληρωτικά. Η άμεση δημοκρατία μην ξεχνάμε ότι κατοχυρώνει το δικαίωμα της απόλυτης
πλειοψηφιας, το οποίο όμως είναι απαράδεκτο και μοιραίο για τη δημοκρατία
εντέλει. Η δημοκρατία σημαίνει νόμος της πλειοψηφιας -όχι απόλυτης προσέξτε-
που σέβεται τα δικαιώματα της μειοψηφίας, ως εκ τούτου απαιτεί θετικό άθροισμα
εξουσίας.[...] Μια απόφαση αποτελεί θετικό άθροισμα όταν όλα τα ενδιαφερομενα
μέρη επωφελούνται σε κάποιο βαθμό και μπορεί να κερδίσουν κάτι (γι' αυτό το
άθροισμα είναι "θετικό") [Η δημοκρατία σε 30 μαθήματα του Giovanni
Sartori (εκδόσεις Μελανι)]. <b>Ένα δημοψήφισμα, υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες, πρέπει να έχει συμβουλευτικό κι όχι δεσμευτικό χαρακτήρα. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>2) Το εν λόγω δημοψήφισμα μπορούσε
ανετότατα να αποφευχθεί, δεν θα γινόταν ούτως ή άλλως </b>που διαβάζω. <b>Ήταν
ξεκάθαρη πολιτική επιλογή του Καμερον </b>που αγνόησε όχι μόνον τις προειδοποιήσεις
από την Ε.Ε., αλλά και τις ανησυχίες σημαντικών προσωπικοτήτων πολιτικών και
οικονομικών εντός της Μ. Βρετανίας. Αποδείχτηκε ιδανικός πέρα για πέρα
αυτόχειρας τόσο για την πολιτική του καριέρα, το κόμμα του, την Μ. Βρετανία,
την οικονομία της Αγγλίας και άλλων. Επίσης <b>η υιοθέτηση του της σκληροπυρηνικής
ατζέντας Φαρατζ, πόλωσε τη κοινωνία και έδωσε ώθηση στα πιο ακραία της κομμάτια
να βγουν στον αφρό της επικαιρότητας και το χειρότερο; Να αποκτήσουν πολιτική
αναγνωρισιμότητα, αν όχι ρυθμιστικό ρόλο. </b>Τα τελευταία 24ωρα σημειώθηκε
δραματική αύξηση των ρατσιστικών επιθέσεων με την Αστυνομία να κρούει τον κωδωνα
του κινδύνου και πολλά τμήματα του λεγόμενου πολυπολιτιστικου παζλ της
περίφημης βρετανικοτητας να συμπιέζονται, αν όχι να τρομοκρατούνται για το τι
μέλλει γενέσθαι. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY5gYGnU0qMAsmfwlSE1AtzH9Z7wcejlu3alia7uCgNNb6LPCf6XDMFDMsBixS1O04PQMaBed-Uc9gCfAqe-4I3XZL-IKR9bhLvXMXCsrMlbsbW4BaNg-gqXPoTmG96eSUGqKCGj93kN8/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY5gYGnU0qMAsmfwlSE1AtzH9Z7wcejlu3alia7uCgNNb6LPCf6XDMFDMsBixS1O04PQMaBed-Uc9gCfAqe-4I3XZL-IKR9bhLvXMXCsrMlbsbW4BaNg-gqXPoTmG96eSUGqKCGj93kN8/s1600/images.jpg" /></a><span style="font-size: 14.0pt;"><b style="font-size: 14pt;">3) </b><span style="font-size: 14pt;">Δεν είναι τυχαίο διόλου
που </span><b style="font-size: 14pt;">οι ευρωσκεπτικιστές και οι αντιευρωπαϊστές κάθε εθνικότητας ενθουσιάστηκαν
και βρήκαν πάτημα για να ζητήσουν παρόμοιου τύπου δημοψηφίσματα. Η άνοδος αυτών
των κινημάτων αμφισβήτησης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος δεν είναι πάντα σε
συνάρτηση με την δημοσιονομική ορθοδοξία ή την λιτότητα της ευρωζώνης, όπως απέδειξε
το βρετανικό δημοψήφισμα. </b><span style="font-size: 14pt;">Η Μ. Βρετανία είχε 5% ανεργία, 4% πληθωρισμό, καμία
σχέση με τα ελληνικά δεδομένα που κάποιοι ανόητοι θέλουν να πιστέψουν. Δεν
είχαν ευρώ, άλλα λοιπόν περιθώρια οικονομικής πολιτικής και σαφέστατα δεν ήταν
υπό την πίεση μνημονίου. Οπότε </span><b style="font-size: 14pt;">το να κατηγορούν κάποιοι την Ε.Ε. για τις
ακρότητες του βρετανικού δημοψηφίσματος είναι εκτός πραγματικότητας, αν όχι
γελοίο και εξωφρενικό.</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>4) Δεν αντιλαμβάνομαι την
εμμονή ορισμένων σε λεκτικό λιντσάρισμα των Βρετανών. </b>Αν είχαν δείξει τέτοιο
ζήλο και εμπάθεια αντιστοίχως και με μας, στο δικό μας δημοψήφισμα, οι Βρετανοί
κι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι, τότε σήμερα δεν θα μιλάγαμε με άνεση περί
εκλογικού νόμου δεξιά-αριστερά, αλλά μάλλον για το πόσο έχει βενεζουελοποιηθει
η χώρα. <b>Η πολιτική κριτική δεν μπορεί να ανάγεται με θρησκευτικούς όρους τύπου
τιμωρίας και παραδειγματισμού. Ούτε είναι δυνατόν να αφορίζουμε συλληβδην έναν
λαό ως ανόητο, αγνοώντας τα ποσοστά ελαφρά τη καρδία. </b></span><br />
<span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.0pt;">Στο κάτω-κάτω είμαστε η
χώρα που λατρεύει τον εθνικολαικισμο και αναδείξαμε τρίτη δύναμη πολλάκις την ΧΑ,
ένα νεοναζιστικό μόρφωμα, μια εγκληματική οργάνωση με τάγματα εφόδου σε
δράση, με 2 δολοφονίες στο ενεργητικό της, τη μια μάλιστα κατ' εντολην. <b>Δεν
νομίζω ότι είμαστε δα και σε θέση να κουνάμε το δάχτυλο. Ας κοιτάξουμε τα δικά
μας χαΐρια πρώτα. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguuyP-tP_R1S2IUx0W0QEq4tmYyRs7EiW-hPVSF91eH9MOFB6ZU1rcTeSipU1eCTgunTY11F40dRAnZzcO-BXGyPX8Xx6yYz1Zh9w6U8lgYLd2lgmu-i9OuRgSLK_Ke8okpGiBILXiNrM/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguuyP-tP_R1S2IUx0W0QEq4tmYyRs7EiW-hPVSF91eH9MOFB6ZU1rcTeSipU1eCTgunTY11F40dRAnZzcO-BXGyPX8Xx6yYz1Zh9w6U8lgYLd2lgmu-i9OuRgSLK_Ke8okpGiBILXiNrM/s1600/images+%25281%2529.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>5) Τούτων λεχθεντων, δεν
είμαι υπέρ ενός δεύτερου δημοψηφίσματος όπως ακούω </b>για τους λόγους που εξήγησε
με απόλυτη σαφήνεια πρόσφατα σε τοποθέτηση του ο Νικόλας Σεβαστάκης και με
καλύπτουν πλήρως: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">"Ο καθένας και το δικό
του, επιθυμητό δημοψήφισμα, μέχρι να τον δικαιώσει το αποτέλεσμα. Όχι, φυσικά.
Μπορείς να ασκείς κριτική - και να αντιμάχεσαι δημοκρατικά - μια επιλογή ή μια
απόφαση αλλά όχι να θέλεις να την ''αλλάξεις'' εκ των υστέρων ή να πας να τη
χειριστείς εκκενώνοντάς την από κάθε νόημα. Το έξω είναι έξω, το μέσα είναι
μέσα. Η όποια μετάνοια - λίγα εικοσιτετράωρα μετά- αφορά προσωπικούς
λογαριασμούς ατόμων και δεν μπορεί να είναι πολιτικό γεγονός. Κάποιος νίκησε,
κάποιος έχασε. Η αλήθεια της πολιτικής περνάει, ευτυχώς ή δυστυχώς, από αυτή τη
σχέση νίκης/ ήττας και τις ευθύνες της που αναλαμβάνονται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Αν και εναντίον της λογικής
των exit [που φτιάχνουν μια διαλεκτική αποσύνθεσης της Ευρώπης], δεν μου
φαίνεται καθόλου εύλογη και δημοκρατική η ιδέα του δεύτερου (αντί-)δημοψηφίσματος
ή να προτείνονται διάφορες τεχνικές ακύρωσης/ σβησίματος του προχθεσινού
αποτελέσματος. Αν όλα εμφανίζονται ως αναιρέσιμα' ανά πάσα στιγμή, ως πολιτικές
φούσκες χωρίς συνέπειες, το σήμα θα έχει δοθεί προς τους πολίτες: γενικευμένος
οπορτουνισμός με οποιοδήποτε επίχρισμα, δεξιό, αριστερό ή μεικτό με ολίγη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Και μετά, η μοναδική βαρύτητα
στην πολιτική θα είναι ο ''εναντιωματικός'' ριζοσπαστισμός και οι εξάψαλμοί του
κατά πάντων."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><b><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>6) Είμαι </b>όμως <b>σαφέστατα υπέρ
του να βρεθεί εν καιρώ μια φόρμουλα παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. Είναι
ηλίου φαεινοτερον ότι αυτό το διαζύγιο δεν συμφέρει κανέναν ή για να το θέσω
αλλιώς: ουδείς βγαίνει κερδισμένος. Διχασμένο το πολιτικό σώμα στην Αγγλία,
αλλά και στην ΕΕ, κύριοι και κυρίες. Μην το αγνοείτε, επιδεικτικά, αν όχι
βολικά (;). Προς τι η επιμονή σε λάθος επιλογές με καταστροφικά αποτελέσματα ένθεν
κι ένθεν; </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>7)</b> Όπως ορθώς το έθεσε κι
ένας φίλος στο twitter: <b>"η άμεση δημοκρατία έδειξε οριακό brexit. Aν η
έμμεση δείξει remain, με πλειοψηφία αντίστοιχων κομμάτων, ποια λαϊκή βούληση
υπερτερεί;". Και ιδού η καυτή πατάτα. Η πρόκληση της ευρωπαϊκής πολιτικής
δεν μπορεί να έγκειται μόνον αποκλειστικά στην μείωση περαιτέρω πολιτικών κι
οικονομικών κραδασμών -αυτό είναι μια μεμψίμοιρη, μειωτική ανάλυση της ΕΕ-, αλλά
στην οικοδόμηση ενός προσοδοφόρου μέλλοντος για όλους μας σε συνθήκες
παγκοσμιοποίησης</b> με άλλους παίκτες στη διεθνή αρένα με μεγαλύτερο ρυθμό
ανταγωνιστικότητας να θυμίσω, άρα πιο εύκολο να ενισχύσουν ταμεία, να
καταπολεμήσουν την ανεργία, να χρηματοδοτήσουν εύρωστο κοινωνικό κράτος. </span><br />
<span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.0pt;">Δεν
είμαστε μόνοι μας για να τυρβάζουμε αδιάφορα και να ξιφουλκούμε ωσάν παιδάκια
με πείσμα και αφορισμούς. Από αυτή την κρίση στη σχέση Μ. Βρετανίας και Ε.Ε.,
έχετε αναρωτηθεί ποιος βγαίνει κερδισμένος στη διεθνή αρένα, άραγε; Η αναταραχή
στις ευρωπαϊκές αγορές και οι κλυδωνισμοί στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα ποιον
ωφελούν; Για να μιλήσουμε επί της ουσίας κι όχι ωσάν 14χρονα. <b>Κανείς, έχοντας σωας τας
φρενας, δεν πιστεύει ότι η Ε.Ε. βγαίνει ενισχυμένη γεωπολιτικά ή οικονομικά από
αυτή την υπόθεση. Εξου και η δυσκολία λήψης αποφάσεων, όχι μόνον γιατί θεσμικά
και νομικά είναι περίπλοκο, αλλά κυρίως γιατί δεν υπάρχουν αβαντάζ ή κέρδη
βασικά για κανέναν από τα δυο μέρη. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvkayhYJ3vNb9VjWegzyV54fb4qTqYP0hCQUhxcEJmJ7goEVDpfshYCfW0uiBvdyR8gHfAV-w4Vw6uO-ua9NI-8Rfu56MCO9_nc2mP93SKEVKPWtWunrSWyIv8zcDRxYCJMLOQlbIYUig/s1600/images+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvkayhYJ3vNb9VjWegzyV54fb4qTqYP0hCQUhxcEJmJ7goEVDpfshYCfW0uiBvdyR8gHfAV-w4Vw6uO-ua9NI-8Rfu56MCO9_nc2mP93SKEVKPWtWunrSWyIv8zcDRxYCJMLOQlbIYUig/s1600/images+%25282%2529.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>8) H απαξίωση των κομμάτων
στην κοινωνική συνείδηση λόγω των ευθυνών που έχουν για την οικονομική κρίση
οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής γενικά, αφού αυτή κατανοείται ως κομματικό
μονοπώλιο. Όμως αυτή η κρίση εμπιστοσύνης εκφράζει την κρίση αντιπροσώπευσης
τελικά.</b> Και εδώ είναι ίσως το πιο επικίνδυνο αν όχι κρίσιμο πεδίο για ορισμένα
κράτη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας. Οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει
να είναι προσεκτικές όταν αναφέρονται με ναρκισσισμό, σε άλλες χώρες, άλλες
κοινωνίες, οι οποίες επέδειξαν αλληλεγγύη όταν χρειάστηκε ή κρίθηκε απαραίτητο,
ενώ θα έπρεπε να προβληματίσει την εγχώρια πολιτική τάξη κι όχι μόνον η
αδυναμία ενός κοινού ευρωπαϊκού πολιτικού στίγματος σε κρίσιμα θέματα όχι μόνον
της ευρωπαϊκής σκηνής, αλλά παγκοσμίως. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>9) </b>Αλήθεια <b>η Ε.Ε. είναι μόνον
πακέτα οικονομικής οικοδόμησης; Προφανώς και όχι. </b>Πριν λοιπόν γυρίσουμε σε
σχήματα της παλιάς Ευρώπης που άκουσα σήμερα με μεγάλη μου έκπληξη αν όχι λύπη
από τον κ. Φερχοφσταατ (να με συγχωρείτε αλλά εγώ <b>δεν επιθυμώ μια φοβισμένη,
μικρή Ε.Ε. με λίγους και καλούς</b> -άραγε σε αυτή την ανάλυση η Ελλαδιτσα ανήκει
στους καλούς; Μην βιαστείτε να απαντήσετε- <b>αλλά μια δυναμική, εξωστρεφής,
ισχυρή Ε.Ε. στο παγκόσμιο γίγνεσθαι</b>), μήπως θα έπρεπε να δούμε επί της ουσίας
γιατί οι Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν αποκομμένοι από την πολιτική διαδικασία της
Ε.Ε.; Μήπως η εμβάθυνση θα έπρεπε επιτέλους να αποτελεί βασική προτεραιότητα; </span><br />
<span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.0pt;">Το σίγουρο είναι ότι κάτι κάνουμε λάθος. <b>Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι. Οι
μισοί με παντιέρες και οι υπόλοιποι να τρέχουμε να ελαχιστοποιήσουμε τα
σπασμένα ιδεοληψιών και εθνικισμών. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την
πραγματικότητα. Κι αυτή έχω την αίσθηση δεν την δομείς ορθά με ομφαλοσκοπηση,
εσωστρέφεια και κεκλεισμένων των θυρών. Οι προκλήσεις είναι πολλές και οι γύρω
μας δεν περιμένουν, όπως αποδεικνύεται, για να ψυχανεμιστούμε πολλάκις σε φόρα
και think tank</b></span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"><b>s</b></span><span style="font-size: 14.0pt;"><b> ενόσω οι εξελίξεις τρέχουν. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYoqnPlgBhQtF5rndo9T0k9DdQ0IkY0ox0UoVOdK0OYJtVNNbQON2demoA5v65gQJTIBjSKLoXz_n0kcJz9Ej9QcebRsdlEhBa4OzmnRBVgIO3vCT9Zzz9Hf_fUSZ0Aj4TflUOkFzyuL0/s1600/2d7c08db-9d87-43ce-921f-513acca86f7e-2060x1236.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYoqnPlgBhQtF5rndo9T0k9DdQ0IkY0ox0UoVOdK0OYJtVNNbQON2demoA5v65gQJTIBjSKLoXz_n0kcJz9Ej9QcebRsdlEhBa4OzmnRBVgIO3vCT9Zzz9Hf_fUSZ0Aj4TflUOkFzyuL0/s320/2d7c08db-9d87-43ce-921f-513acca86f7e-2060x1236.jpeg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: 14.0pt;"><b>10) Πέραν του Κάμερον, έχει
σαφέστατα ευθύνες και ο Κόρμπυν.</b> Δεν υποστήριξε με σαφήνεια και πάθος το
ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ήταν λίγο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">“</span><span style="font-size: 14.0pt;">τραβάτε με κι
ας κλαίω</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">”</span><span style="font-size: 14.0pt;">. Τολμώ όμως να πω ότι και χωρίς δημοψήφισμα ο Κορμπυν
αλλά και ο Εντ Μιλιμπαντ ήταν οι χειρότερες επιλογές των Εργατικών. <b>Το πολιτικό
σύστημα στην Αγγλία, όπως και να 'χει, θα αλλάξει. Προς ποια κατεύθυνση μένει να διευκρινιστεί.
Δεν γίνεται όμως να σέρνονται τόσες χώρες της Ε.Ε. μέχρι να καταλήξουν οι
Συντηρητικοί και οι Εργατικοί όχι μόνον σε ηγεσία, αλλά πρωτίστως σε πολιτικό
προταγμα με τα νέα δεδομένα.</b> Όπως δηλαδή αντιλαμβάνομαι τις πολιτικές και
οικονομικές δυσκολίες των Βρετανών, αντιστοίχως συμμερίζομαι και δεν αμφισβητώ
τις ανησυχίες των υπόλοιπων Ευρωπαίων. </span><br />
<span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 14.0pt;">Κι άντε <b>στην πολιτική να δώσουμε χρόνο,
η οικονομία, μας δίνει αντιστοίχως περιθώρια; Φοβάμαι πως όχι. Πρέπει, λοιπόν,
να επιταχυνθούν οι πολιτικές διεργασίες, </b>τα τελεσίγραφα εν μέρει ορθως δόθηκαν
ως μια πρώτη αντίδραση σεβασμού αποφάσεων, <b>τώρα είναι καιρός για διαπραγματεύσεις.
Η πολιτική πρέπει να πάρει την θέση που της αρμόζει έναντι των τσιριδων,
απογοητεύσεων, αναθεμάτων. </b>Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο, αν όχι χασούρα. Δεν
πλήττεται ένας και σχολάσαμε, αλλά όλοι. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Στο
τέλος της ημέρας <b>δεν πρέπει να κερδίσει μια ενωμένη εθνικιστική μειοψηφία εναντίον
μιας διαιρεμένης δημοκρατικής πλειοψηφίας.</b> Γιατί τότε θα μπούμε όχι σε περιδίνηση,
αλλά μάλλον σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια με τον λαϊκισμό και τον εξτρεμισμό να κάνουν
παρτυ στο πτώμα της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Κατανοητόν; <o:p></o:p></span></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-46679861126141923902016-06-24T19:39:00.000+03:002016-06-24T22:07:10.143+03:00Η βόμβα του Brexit<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b>Είμαι απογοητευμένη, εκνευρισμένη και ιδιαίτερα προβληματισμένη
με το Brexit. </b>Δεν ανήκω σαφέστατα σε αυτούς που θέλουν να τιμωρήσουν, επιδεικτικά
κιόλας, τους Βρετανούς -προσπαθώ να συμπαρασταθώ όσο μπορώ σε φίλους στη Μ. Βρετανία που είναι συντετριμμένοι το ελάχιστο,
εξαιρετικά αγχωμένοι το χειρότερο- ούτε σε αυτούς που χαίρονται αφελέστατα λέγοντας
ότι τώρα η Ε.Ε. θα πάει σε πολιτική ενοποίηση γρήγορα. Δεν έχω αυταπάτες. Το παζλ
είναι πολύ πιο σύνθετο και όπως απεδειχθη μια λάθος κίνηση ενός, επηρεάζει άμεσα
όλους. Μην προτρέχουν και οι άλλοι τώρα σε βεβιασμένες κινήσεις εξίσου. <b>Απαιτείται σοβαρότητα,
υπευθυνότητα και ψυχραιμία. Κυρίως όμως αποσαφήνιση διλημμάτων και επιτέλους ξεκάθαρη
τοποθέτηση σε αυτά. Ο χρόνος τελείωσε με τις υπεκφυγές των προβλημάτων. Και πρέπει
η πολιτική ηγεσία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος να οριοθετήσει με σαφήνεια την
πορεία της και να δρομολογήσει ομαλά την όποια μετάβαση. Η παραμονή στο προηγούμενο
μοντέλο ανεπαρκής πια, ανέφικτη εκ των πραγμάτων και ανεπιθύμητη επιπλέον. Κακά
τα ψέματα. </b><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Και εξηγούμαι: <br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b>1) </b>Σε οικονομικό επίπεδο έχουμε πολλούς κραδασμούς εν
εξελίξει. Είναι μια κατάσταση που ναι μεν αμφότεροι είναι προετοιμασμένοι, αλλά
ουδείς δε, γνωρίζει με σαφήνεια τις κινήσεις των αγορών και κυρίως των διαφόρων
εταιρειών με τα νέα δεδομένα. <a href="http://gr.euronews.com/2016/06/24/juncker-insists-brexit-not-the-beginning-of-the-end-for-eu/" target="_blank">Ορισμένοι θέλουν να τελειώνουν γρήγορα με το οικονομικό σκέλος, όπως ο Γιουνκερ</a>, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει, όσο τάχιστα το επιθυμούν,
λόγω τεχνοκρατικών δυσκολιών και σαφέστατα νομοθετικών δεσμεύσεων. Έχουμε πολλά
να δούμε ακόμη. Δεν έχουμε ακούσει καν τι λέει η Ε.Κ.Τ. και δεν γνωρίζουμε σε βάθος
τις σημαντικές λεπτομέρειες που πρέπει να διευθετηθούν ιδίως σε πολιτικό επίπεδο
τόσο εντός Ε.Ε., όσο και με άλλους παίκτες στη διεθνή σκακιέρα, όπως ΗΠΑ, Κίνα, πετρελαιοπαραγωγούς
χώρες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq6JjdV_zMQSIXXhHby_7TUW-O9bcL3C3IAlBRW33cqcjTpc3b7Xy3FzNuEubrqGfMRlR5tMwfTPnXoWWXtWCSTUUXGT_qvzSUkUSEZq6HhbEJUe1tbscNq1jySOoSYaeoFbHrivOpXkc/s1600/how-would-brexit-affect-expats-pensions-residency-jobs-and-healthcare-136406074460703901-160513131752.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq6JjdV_zMQSIXXhHby_7TUW-O9bcL3C3IAlBRW33cqcjTpc3b7Xy3FzNuEubrqGfMRlR5tMwfTPnXoWWXtWCSTUUXGT_qvzSUkUSEZq6HhbEJUe1tbscNq1jySOoSYaeoFbHrivOpXkc/s320/how-would-brexit-affect-expats-pensions-residency-jobs-and-healthcare-136406074460703901-160513131752.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<b><span lang="EN-GB" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-GB;">It's time to face the music, </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">όπως</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">λένε</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-GB;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">αγγλιστί</span><span lang="EN-GB" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-GB;">. </span></b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b>Μην περιμένουμε, πριν ανοίξουν όλοι
τα χαρτιά τους όμως, θεαματικές αλλαγές βραχυπρόθεσμα. Το διαδικαστικό είναι πολύ
πιο πολύπλοκο από όσο πιστεύουμε και λογικό είναι μετά τον αναβρασμό, να επιχειρείται
μια κάποια διευθέτηση που ποτέ δεν έχει ξαναγίνει, δεν υπάρχει δηλαδή πρότερη
εμπειρία αντίστοιχης κατάστασης. </b>Το <b>μοντέλο της Νορβηγίας</b> έχει ήδη πέσει στο τραπέζι,
ως πρότυπο για να κινηθούν οι μηχανισμοί εντός Ε.Ε. και Βρετανίας. Είναι μια λύση,
αλλά τολμώ να πω ότι η Μ. Βρετανία ακόμα και σε αυτό το σενάριο, θα χάσει πάρα πολλά
σε οικονομικό επίπεδο, σε αντίθεση με την Ε.Ε. Για να το θέσω όπως το είπε
πρόσφατα κι ο Ομπαμα: το βρετανικό οικονομικό μοντέλο από μονό του είναι
σαφέστατα λιγότερο ελκυστικό από ότι σε συνδυασμό με την Ε.Ε. Μιλάμε για αχαρτογράφητα
νερά. Το δε <b>Ελβετικό μοντέλο</b> που υποστηρίζουν ορισμένοι τις τελευταίες ώρες δεν
αρκεί για να λύσει το γόρδιο δεσμό. Θα πρέπει να εφευρεθεί, να δημιουργηθεί κάτι
εκ νέου λοιπόν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b>2) </b>Σε πολιτικό επίπεδο υπάρχουν τρεις αναλύσεις εν εξελίξει:<b>
α) </b>Πώς θα πάνε στις διαπραγματεύσεις οι Βρετανοί;,<b> β)</b> Πώς θα αντιδράσουν οι Γερμανοί
& η Ευρωπαϊκή Επιτροπή;, <b>γ) </b>Πώς θα προχωρήσει η Ε.Ε. από 'δω και πέρα; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b>Όσον αφορά το α' - πώς θα πάνε στις διαπραγματεύσεις οι Βρετανοί;-
θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι και τέλη Σεπτεμβρίου που θα γίνουν τα συνέδρια
των Συντηρητικών, Εργατικών και λοιπών, όπως ειθισται. </b>Ποιος θα είναι αυτός που
θα ηγηθεί στην διαπραγμάτευση τον Οκτώβρη, που θα ακολουθήσει -μην ξεχνιόμαστε ενός
δημοψηφίσματος που δίχασε όχι μόνο πολιτικά/πολιτισμικά/εθνολογικά ακόμα-ακόμα την βρετανική
κοινωνία, αλλά και τα κόμματα-; Τι ακριβώς θα πρεσβεύει; Το δυστυχές είναι ότι
<b>ο Καμερον έβαλε στο πολιτικό επίκεντρο τους ευρωσκεπτικιστες από εκεί που αυτοί
ήταν στο περιθώριο. Το επικίνδυνο είναι που η πλειοψηφια του βρετανικού λαού
στη συνέχεια έδωσε δυναμική και πολιτική στήριξη στους αντιευρωπαϊστές.</b> Οι Φιλελεύθεροι
είναι σχεδόν αφανείς, οι Εργατικοί άρχισαν τις κορώνες, οι Συντηρητικοί
διασπασμένοι και σε σοκ. Οι μόνοι που είναι ενωμένοι, αποφασισμένοι και με σαφείς
διαθέσεις είναι η ακροδεξιά και όλο το μπλοκ του Brexit. To αν αυτό θα συμπαρασύρει
τα υπόλοιπα κόμματα σε μια πιο σκληρή ατζέντα, μένει να αποτυπωθεί. Μιλάμε για
μια <b>κρίσιμη πολιτική ρευστότητα που η Μ. Βρετανία δεν είχε ποτέ στη σύγχρονη ιστορία
της ξανααντιμετωπισει. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPHovwcrTFm2-ag5RB5uZarpu8-w5d7defDQbmXjagw_58G1Jqq9NEqrgWOLCFank8E4LQbnB6JaXC-K631lRqp1LFU5pj7ZUyTzWLfOIa8zLrElF5kT47m-94YKqkFQjGNI7kae3ajBM/s1600/m-bretania-dimopsifisma-arthro-50-tis-sunthikis-gia-tin-ee.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPHovwcrTFm2-ag5RB5uZarpu8-w5d7defDQbmXjagw_58G1Jqq9NEqrgWOLCFank8E4LQbnB6JaXC-K631lRqp1LFU5pj7ZUyTzWLfOIa8zLrElF5kT47m-94YKqkFQjGNI7kae3ajBM/s320/m-bretania-dimopsifisma-arthro-50-tis-sunthikis-gia-tin-ee.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b>Θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις
όταν ο ΠΘ παραιτείται, ο ηγέτης των Εργατικών είναι προφανέστατα αδύναμος να
παίξει αποφασιστικό ρόλο αριστερίζοντας, οι Φιλελεύθεροι ανύπαρκτοι; Ο κατακερματισμός
του πολιτικού συστήματος στη Μ. Βρετανία είναι γεγονός. </b>Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά
νωρίς για να ανάγουμε συμπεράσματα. ΟΜΩΣ, όταν η χώρα αυτή πλήττεται ήδη οικονομικά
και ταυτόχρονα πολιτικά παραπαίει, τότε μπορούμε έστω να μην ελπίζουμε σε εμφάνιση
του όποιου Βρετανού ηγέτη στην διαπραγμάτευση, με αέρα νικητή. Τον Οκτώβρη θα αρχίσουν
τα βιολιά και δεν θα χορεύει κανείς, ούτε με νταούλια, ούτε με μπύρες γελώντας
στη Μ. Βρετανία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><b>Όσον αφορά το β' - πώς θα αντιδράσουν οι Γερμανοί & η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή;- </b>πήραμε μια πρώτη γεύση από τις <a href="http://www.naftemporiki.gr/video/1119851/dilosi-tou-zk-giounker-gia-to-brexit" target="_blank">δηλώσεις Γιουνκερ</a> και
Μερκελ. Πρώτιστο καθήκον τους είναι η<b> ελαχιστοποίηση των οικονομικών κραδασμών
για την Ε.Ε. Επίσης τίθεται ως προτεραιότητα η ενίσχυση του ευρωπαϊκού μοντέλου έναντι
των φωνών που αρχίζουν και αυξάνονται για την πλήρη αποδόμηση του. </b>Και εδώ
είναι το ενδιαφέρον. Το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Brexit</span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> στοιχίζει περισσότερο πολιτικά κι αυτό έχει
επιπτώσεις οικονομικά, γιατί οι αγορές κινούνται ΚΑΙ με βάση την ψυχολογία, μην
το ξεχνάμε/υποτιμούμε. Πιο συγκεκριμένα το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Brexit</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">ενίσχυσε δυστυχώς κι άλλους ευρωσκεπτικιστές
σε άλλες χώρες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7wyuPukmZIjjAygFdrxy_q7v2CkymkPSUAL_z0V8auR0rz3zFmdatfAsNRCec7LrWQzot2TO40Qyu5sMmvyzCOyqlpE0EK3Wb_hY49FY7D14mx0xZg4FcsuvLzgrIRfVuMW9_TB188I4/s1600/brexit-eu-referendum-580x358.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7wyuPukmZIjjAygFdrxy_q7v2CkymkPSUAL_z0V8auR0rz3zFmdatfAsNRCec7LrWQzot2TO40Qyu5sMmvyzCOyqlpE0EK3Wb_hY49FY7D14mx0xZg4FcsuvLzgrIRfVuMW9_TB188I4/s320/brexit-eu-referendum-580x358.png" width="320" /></a><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Ενδεικτικά όπως ορθώς επισημαίνει η Βασιλική Γεωργιάδου: «Mε το Εxit από την Ε.Ε. φλερτάρουν ανοιχτά σήμερα η <a href="http://www.naftemporiki.gr/story/1119673/panigurizei-i-lepen-kai-zita-dimopsifismata-gia-oles-tis-xores-tis-ee" target="_blank">Λεπέν</a>, ο <a href="http://www.naftemporiki.gr/story/1119939/to-epomeno-dimopsifisma-stin-ollandia-dilonei-o-akrodeksios-bilnters" target="_blank">Βίλντερς</a>, γνωστοί πολιτικοί από το <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Danish_People%27s_Party" target="_blank">Λαϊκό Κόμμα της Δανίας</a>, ενώ επιφυλακτικοί με ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι ο <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Heinz-Christian_Strache" target="_blank">Στράχε</a> του <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Freedom_Party_of_Austria" target="_blank">FPÖ Αυστρίας</a> και o Σόινι του <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Finns_Party" target="_blank">Kόμματος των (Αληθινών) Φινλανδών</a>, που αποδέχονται την απόφαση των Βρετανών χωρίς να θέτουν όμως θέμα δημοψηφισματικής επικύρωσης της ένταξης της χώρας τους στην Ε.Ε. <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Lega_Nord" target="_blank">Lega Nord</a> και <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Five_Star_Movement" target="_blank">Κίνημα Γκρίλο</a> στην Ιταλία <a href="http://www.skai.gr/news/world/article/318570/euro-dimopsifisma-stin-italia-thelei-i-lega-tou-vorra/" target="_blank">θέτουν, αντιθέτως, θέμα δημοψηφίσματος για το ευρώ</a>. To <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/National_Democratic_Party_of_Germany" target="_blank">ΝPD</a> στη Γερμανία έχει θέσει θέμα αποχώρησης από την Ε.Ε. με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. To <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Alternative_for_Germany" target="_blank">AfD</a> θέλει έξοδο από την Ε.Ε. (2 στους 3 ψηφοφόρους του είναι υπέρ της αποχώρησης, παρότι η παλιά ηγεσία του κόμματος -<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Bernd_Lucke" target="_blank">Lucke</a>- είναι σταθερά υπέρ της παραμονής). Τέλος, η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE_%CE%91%CF%85%CE%B3%CE%AE" target="_blank">Χ.Α.</a> τάχθηκε από καιρό ανοικτά υπέρ του Brexit και του Grexit, ιδίως τώρα όπως λέει, διότι τώρα θα πονέσει περισσότερο την Ευρώπη μια τέτοια ελληνική επιλογή». </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="line-height: 24px;">Ο αντιευρωπαϊσμός και ο ευρωσκεπτικισμός απολαμβάνουν, λοιπόν, από σήμερα τα φώτα της δημοσιότητας, έστω κι αν οι <a href="http://www.naftemporiki.gr/video/1119980/brexit-dusareskeia-apo-merkel-olant" target="_blank">Ολάντ και Μέρκελ δήλωσαν απόλυτα προσηλωμένοι στα ευρωπαϊκά ιδεώδη</a>, ο Σουλτς προέτρεψε σε ψυχραιμία, ο <a href="http://www.skai.gr/news/world/article/318556/redsi-na-uperishusoun-osa-mas-enonoun-/" target="_blank">Ρεντζι τόνισε την σημασία/αξία της Ε.Ε.</a> <b>Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλοι προσπαθούν να προστατέψουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όχι από την απόφαση αμφισβήτησής του από τους Βρετανούς, αλλά από την τάση απόρριψής του από άλλες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ε.Ε. που τα τελευταία 24ωρα κινούνται γρήγορα και δυναμικά στην ανάληψη πρωτοβουλιών με αποσχιστικές διαθέσεις. </b>Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και τώρα φωτιά στα μπατζακια μας για να το πω λαϊκιστι. </span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span class="apple-converted-space"><span style="background: white; color: #1d2129; font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="color: #1d2129;"><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 28px;"><b>Οι Βρετανοί υπενθύμισαν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι ο εθνικολαϊκισμός σαρώνει στην Ε.Ε. </b>Εξου και η συνάντηση αύριο των ΥΠΕΞ των ιδρυτικών χωρών της Ε.Ε., όπως και η συνάντηση Τουσκ, Ολαντ, Ρεντζι, Μερκελ τη Δευτέρα. Το θέμα είναι όμως ότι δεν αρκεί πια μια απλή διακήρυξη πίστης τύπου «μαζί θα πάμε μπροστά», αλλά ένα αποσαφηνισμένο πλάνο με στρατηγικούς στόχους για την μετεξέλιξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. </span></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9oeIbd97_KAv_t31dB8Mi7XUlGu9OhRU-GElEQmYvHejZlJN7q7ooq-FFAxEwpsBfPNkaAabhB5qcyvl3aJS8djqtTvoQpw0gQfkjdpBKjP5eazowxG1HmvrAlT36q5KuxOt7hwCQKh8/s1600/eu_summit_and_the_brexit__marian_kamensky.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9oeIbd97_KAv_t31dB8Mi7XUlGu9OhRU-GElEQmYvHejZlJN7q7ooq-FFAxEwpsBfPNkaAabhB5qcyvl3aJS8djqtTvoQpw0gQfkjdpBKjP5eazowxG1HmvrAlT36q5KuxOt7hwCQKh8/s320/eu_summit_and_the_brexit__marian_kamensky.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 28px;">Και έρχομαι έτσι στο<b> γ’ - </b></span><b style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"> πώς
θα προχωρήσει η Ε.Ε. από 'δω και πέρα;-. Υπάρχουν 3 σενάρια στο τραπέζι, αυτή τη
στιγμή τουλάχιστον. </b><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"> </span><b style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">Ένα από αυτά αναφέρει
ότι θα περιχαρακωθεί ο στενός πυρήνας των χωρών που συνεργάζονται καλά μεταξύ
τους, και θα αποκόψουν τους υπολοίπους.
Είναι μια πρόταση που βάζει την Ε.Ε. σε δυο, μην πω τρεις ταχύτητες. Και δεν
θέλετε να μάθετε σε ποια ταχύτητα θα βρεθεί η Ελλάδα αν δεν προσέξουμε
ιδιαίτερα το αμέσως προσεχές διάστημα</b><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">. Με τον </span><a href="http://www.protothema.gr/politics/article/589747/tsipras-gia-brexit-i-tha-einai-to-xupnima-tou-upnovati-i-i-arhi-tou-telous/" style="font-size: 14pt; line-height: 150%;" target="_blank">Τσιπρα</a><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"> στο τιμόνι της χώρας, δεν νομίζω
ότι μπορεί και κανείς να ελπίζει σε προσεκτικές ή ασφαλείς πολιτικές κινήσεις, πόσο
δε μάλλον που τόσο ο ίδιος, όσο και η συντριπτική πλειοψηφια του κυβερνητικού επιτελείου
φλέρταρε και ερωτοτροπεί ακόμα ανοικτά με τον εθνικολαϊκισμό, τον αριστερόστροφο αντιευρωπαϊσμό,
αλλά και τον δεξιόστροφο ευρωσκεπτικισμό. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;">Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε τις συναντήσεις Μερκελ-Σόιμπλε
και θα καταλάβουμε τι ακριβώς προτείνεται ως προς το παραπάνω. <b>Δεν πιστεύω ότι
η περιχαράκωση της Ε.Ε. και η σμίκρυνση του όποιου σχήματος αποτελεί την λύση
στις διεθνείς προκλήσεις. </b></span><span style="font-size: 18.6667px; line-height: 28px;"><b>Θα ενδυναμώσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις και θα οδηγήσει την ΕΕ σε τέλμα. </b></span><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"><b>Η
Ε.Ε. δεν πρέπει να χάσει τη συνοχή της αναζητώντας διαφορετικά σχήματα, αλλά να
πάει ένα βήμα παραπέρα: προς πολιτική ενοποίηση. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει
από τη μια μέρα στην άλλη.</b> Πόσο δε μάλλον όταν έχουμε τον Οκτώβρη στην Ιταλία
δημοψήφισμα κρίσιμο για την βιωσιμότητα της κυβέρνησης Ρεντζι, ενώ το 2017
έχουμε εθνικές εκλογές σε Γερμανία και Ιταλία και πολύ πιθανόν και στην Γαλλία, έτσι όπως πάει το πράγμα. Οι τρεις δηλαδή
χώρες-μοχλοί των ευρωπαϊκών μηχανισμών και ενίσχυσής τους θα είναι σε εσωτερικό
αναβρασμό. Οι πολιτικές επιλογές των πολιτών τους θα κρίνουν και το μέλλον της
Ε.Ε. <b>Το </b></span><b style="line-height: 150%;"><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Brexit</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">ηρθε
σε άσχημο πολιτικό </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">timing</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> </span></b><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"><b>κοινώς. Δεν έχουμε κυβερνήσεις στο τιμόνι αυτών των χωρών που μόλις εκλεχτήκαν,
με άνεση χρόνου, χωρίς αμφισβήτηση και δύσκολο δημοσιονομικό έργο. Το ακριβώς αντίθετο.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Και έρχομαι <b>στο δεύτερο σενάριο, αυτό που λέει απλουστευμένα:
βλέποντας και κάνοντας. Με λίγα λόγια: ας δώσουμε βαρύτητα στα κοινά σημεία κι
ας προχωρήσουμε λίγο πιο γρήγορα σε αυτά που συμφωνούμε, μεταθέτοντας καιρού
και συνθηκών επιτρέποντος τα υπόλοιπα.</b> Είναι μια πρόσκαιρη λύση που δεν αντιμετωπίζει
την πραγματικότητα, αλλά μάλλον την αποφεύγει, όμως δυστυχώς ίσως η μόνη εφικτή
τουλάχιστον μέχρι και τα τέλη του 2017. Φυσικά σε ένα τέτοιο σενάριο η οποιαδήποτε
συζήτηση για το ελληνικό χρέος όχι απλώς παραπεμπεται στις καλένδες, αλλά και
πάλι βρισκόμαστε στο περιθώριο των ευρωπαϊκών εξελίξεων με αμφίβολη πλέον την
οικονομική ενίσχυση μας επ’ αόριστον που επιθυμεί η παρούσα κυβέρνηση θρασυτα
και αφελέστατα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwQxPGQy-vNgQqFnNV29b2DaYPKLNKDSkX7zCwF1LD0TJ4kgbEjjk-dn1pOm4MfS3DKRX3Q1atTZO5c-Hi2SeuxsaLJzip4D6tbemqd-GQplVuaY5KKFItrZDfC__Wp_woeUeSKqk8288/s1600/Brexit-EU-referendum-Cameron-cartoon.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwQxPGQy-vNgQqFnNV29b2DaYPKLNKDSkX7zCwF1LD0TJ4kgbEjjk-dn1pOm4MfS3DKRX3Q1atTZO5c-Hi2SeuxsaLJzip4D6tbemqd-GQplVuaY5KKFItrZDfC__Wp_woeUeSKqk8288/s320/Brexit-EU-referendum-Cameron-cartoon.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Το<b> τρίτο και τελευταίο σενάριο</b> εδράζεται στην σύγκρουση δημοσιονομικής
ορθοδοξίας και δημοσιονομικής χαλαρότητας. <b>Πολλοί μιλούν για εκ βάθρων αλλαγή
του τρόπου οικονομικής προσέγγισης, ενίσχυσης της κοινής πολιτικής σε ζητήματα
μεταναστευτικής κρίσης και σίγουρα εκ νέου αναθεώρηση συνθηκών και ανάληψης
νέου ευρωπαϊκού συμβολαίου μεταξύ των κρατών-μελών.</b> Είναι μια πρόταση που κανείς
θα μπορούσε να εκτιμήσει ως την απαραίτητη, αν όχι πιο πραγματιστική προσέγγιση
στην παρούσα φάση. Όμως αυτό σημαίνει ότι όλοι θα βάλουν νερό στο κρασί τους, όλοι
συμμερίζονται την μετεξέλιξη της Ε.Ε. και πρωτίστως όλοι να αναλάβουν ευθύνες. Κάτι
τέτοιο με τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ε.Ε. δεν είναι εμφανές, προς το
παρόν. <b>Ποιος θα πάρει το κόστος να στηρίξει την Ε.Ε. χωρίς να χάσει τα ηνία
στην χώρα του; Τόσο απλά και τόσο ωμά πλέον τίθεται το δίλημμα, αν φυσικά θέλουμε
να μιλήσουμε επί της ουσίας. Η περαιτέρω πολιτική ολοκλήρωση δύσκολα θα
προχωρήσει αν δεν αποφασίσουμε σοβαρά στην Ευρώπη να βάλουμε πίσω την πολιτική
σημασία της εθνικής ταυτότητας. </b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Πολλοί στο Λαϊκό, Σοσιαλδημοκρατικό και Φιλελεύθερο Κόμμα αντιστοίχως
μιλάνε για μια νέα συμφωνία ανάμεσα στα κράτη μέλη, την ΕΕ και τους πολίτες
της. Ωραίο ακούγεται, χρήσιμο φαίνεται, αλλά δύσκολο να πραγματοποιηθεί. <a href="http://www.kathimerini.gr/864852/article/epikairothta/politikh/mhtsotakhs-h-eyrwph-xreiazetai-mia-nea-symfwnia-alh8eias" target="_blank">Σ' αυτή την κατεύθυνση στη χώρα μας κινείται η ηγεσία της ΝΔ</a>. Όμως, είναι η μόνη
πολιτική δύναμη στον ευρωπαϊκό χώρο που έχει το αβαντάζ του να αποτελεί σύντομα
την ραχοκοκαλιά μιας νέας κυβέρνησης, ενώ μιλάμε για μια μικρή χώρα που
ροκανίζει τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, δεν τον ενισχύει, όπως άλλες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Με λίγα λόγια, <b>είναι εξαιρετικά νωρίς για αναγωγή σαφών συμπερασμάτων.
</b><a href="http://gr.euronews.com/2016/06/24/brexit-international-reaction/" target="_blank">Δεν είναι μόνον η Βρετανία σε αναβρασμό, αλλά και οι υπόλοιποι παίκτες. </a><b>Η Ε.Ε. πρέπει
να αναμετρηθεί με τον εαυτό της πρωτίστως, όπως ορθώς τόνισε ο Ολαντ, αλλά όχι
με τα φαντάσματα τους παρελθόντος της να τονίσω. </b> Η δημοκρατία έχει δυστυχώς-ευτυχώς αργές διαδικασίες. <b>Μην υιοθετούμε την φόρτιση
και την κινδυνολογία των λαϊκιστών/εξτρεμιστών. Στο κάτω-κάτω έχουμε ως
Ευρωπαίοι ξεπεράσει χειροτέρα. Πρέπει να περιμένουμε. Δεν είναι όλοι ηλίθιοι ή χαζοί
για να χάσουν εν μια νυκτί όσα οικοδόμησαν δεκαετίες. Το μόνο θετικό είναι ότι επιτέλους
κάποιοι αντιληφθήκαν τον κίνδυνο και είναι διατεθειμένοι να μην τον αφήσουν να επεκταθεί.
Μένει να μας πουν τον τρόπο. Και τότε, πεδίο δόξης λαμπρό για τους σοβαρούς,
πραγματιστές, δημοκράτες, Ευρωπαϊστές να πείσουν, να οικοδομήσουν, να
προχωρήσουν. Μην κρίνουμε την έκβαση του «πολέμου», πριν καν αρχίσει η πρώτη
μάχη. Υπομονή. O πολιτικός και οικονομικός σεισμός από το Brexit δεν έχει κοπάσει. </b></span></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-62554356593025576052016-06-12T15:24:00.001+03:002016-06-12T15:28:54.554+03:00Κρεσεντο πολιτικού αναλφαβητισμού <p dir="ltr">Τρεις τάσεις/αποψεις στα κοινωνικά δίκτυα τις τελευταίες δυο βδομάδες είναι ενδεικτικές του πολιτικού αναλφαβητισμού που σαρώνει την χώρα:</p>
<p dir="ltr">1) "Τραμπ και Χιλαρυ ειναι ενα και το αυτο. Ταλε κουαλε. Όποιος κι αν βγει θα πράξει τα ίδια: αυτά που θα του υποδείξουν τα σκοτεινά παρακεντρα, οι πολυεθνικές, οι αδηφάγοι τραπεζίτες".</p>
<p dir="ltr">Αντίληψη που θεωρεί την πολιτική ενα πεδίο ανούσιο να συμμετάσχει κανείς, καθότι σικε, στημένο εκ των προτέρων, ενω στοχοποιει συγκεκριμένες οικονομικές δραστηριότητες ως a priori πονηρές, προϊόν παράνομων ενεργειων και διαφθοράς. Άποψη που αγνοεί σχεδόν εξωφρενικά την ιστορία, την δομη, την δυναμική και τους περιορισμούς του αμερικάνικου πολιτικού συστήματος. Θέση που παραβλέπει επικινδύνως τόσο τις σημαντικές διαφορές των δύο κομματων, Ρεπουμπλικάνων-Δημοκρατικων ακόμα και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όσο και τις κραυγαλεες αντιθέσεις των υποψηφίων τους για το χρισμα της Προεδρίας. </p>
<p dir="ltr">Καταναλωνω υπερβολικο χρόνο σε διεθνή ΜΜΕ και συζητώντας με φίλους στο εξωτερικο, πιστέψτε με πουθενά δεν ειναι διαδεδομένα σε τέτοιο βαθμό τα παραπάνω. Στην Ελλάδα ο αντιαμερικανισμος σε συνδυασμό με την υπέρτατη συνωμοσιολογια έχει βαθιές ρίζες κι όχι μόνον στην αριστερα να σημειωσω. Έχει καλλιεργηθεί σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης ως το "σούπερ προσόν" κάθε ατόμου που θέλει να αναλύσει τα διεθνή, δυστυχώς. </p>
<p dir="ltr">2) "Μωρέ δεν πάνε να φυγουν οι Άγγλοι απο την ΕΕ. Στα τσακιδια, χάρη θα μας κάνουν. Οι φλωροι, οι αδερφαρες που μας απειλούν κιόλας". </p>
<p dir="ltr">Πέραν του ρατσισμού και σεξισμού που δεν είναι διόλου αμελητέοι αμφοτεροι, μάλλον ενδεικτικοί του πουριτανισμου και της μισαλλοδοξίας που θριαμβεύει στην ελληνική δημόσια σφαίρα, είναι εκπληκτικό πώς οι υποστηρικτές τέτοιων λεκτικών αναθεματων, δεν αντιλαμβάνονται ούτε στο ελάχιστο τον ρόλο της ΜΒ στην παγκόσμια οικονομία και δη την ευρωπαϊκή, το τραπεζικό αλλά και ναυτιλιακό σύστημα, τους κινδύνους ή κραδασμούς που θα επιφέρει ένα ενδεχόμενο Brexit στις αγορές, άρα και στην τσεπη μας. Πομφόλυγες που λειτουργουν υποτίθεται προς εκτόνωση (;), ενώ αγνοούν επικινδύνως πώς λειτουργει η παγκόσμια οικονομία, ωσαν είμαστε μάγκες και καραμπουζουκληδες στο παγκόσμιο χωριο... κάθε άλλο. </p>
<p dir="ltr">3) "Αυτοί είναι που διοργανώνουν τους Παραιτηθείτε... [ακολουθεί λιστα ονοματων/φωτογραφιών ωσαν μελλοθανατοι καταζητουμενοι]. Κάτι φανατισμενοι δεξιοι και Πασοκοι που θελουν να φέρουν το χαος". </p>
<p dir="ltr">Αν και εχω εκφράσει τις αντιρρήσεις/ε ενστάσεις μου ανοικτα με τους Παραιτηθείτε, μολονότι ορισμενοι υποστηρικτές τους με βάφτισαν Συριζοτρολ, ενώ κάποιοι με θεωρούν περιορισμένης πολιτικής αντίληψης που δεν συμμεριζομαι τον ενθουσιασμό τους, η στοχοποίηση τους είναι άδικη, τρισαθλια και καταδικαστέα χωρίς ναι μεν, αλλά. Γνωριζω σε προσωπικό επίπεδο πολλούς απο αυτούς και παρά τις πολιτικές μας διαφωνίες επι του συγκεκριμένου, της εκδήλωσης στις 15/6 δηλαδή, δεν θα διανοουμουν ποτέ να τους χλευασω ή υποτιμησω ή να στοχοποιησω με λίστες αμφιβόλου περιεχομένου που βρίθουν ανακριβειών, αν όχι ξεχειλίζουν χολή και παρακινούν ορισμένες φορές ακόμα και σε φυσικό, όχι απλά λεκτικό, λιντσάρισμα τους. </p>
<p dir="ltr">Τα παραπάνω συνολικά καταδεικνύουν πόσο απαιδευτη δημοκρατικά αλλά και πολιτικά είναι μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας. Ξυφουλκουν, αγανακτουν, το παιζουν νταηδες και ξερολες, πετούν με ευκολία ρουκέτες ανοησιας και μανιχαϊσμου, μην έχοντας ιδέα για τι πράγμα αναφέρονται ή αν πλήττονται οι ίδιοι εντέλει και η καθημερινότητα τους. </p>
<p dir="ltr">Για γέλια; Όχι μονον για κλάματα ή μάλλον καλύτερα για να τραβά κανείς τα μαλλιά του. </p>
<p dir="ltr">Όπως το λένε πιο ωμα αγγλιστι: absolutely pathetic, not least to say tragic. </p>
<p dir="ltr">Ώρες-ώρες, ειλικρινά, πιστεύω οτι η αντιμετώπιση της ανεργίας ή της γάγγραινας του Ασφαλιστικού, είναι ευκολακι μπροστά στην αποδόμηση των παραπάνω αντιλήψεων. Εχω άδικο;</p>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-54014655803206377942016-05-30T12:48:00.001+03:002016-05-30T15:12:39.409+03:00Πού πάμε;<p dir="ltr">Αριστεροί σε παρακρουση με εμφυλιακου τύπου σύνδρομα, δεξιοι που θαυμάζουν μονον όποιον τα χωνει, κεντρωοι τρωγοντας τις σάρκες τους, φιλελεύθεροι που θεωρουν ότι είναι το κέντρο της γης, ευρωπαϊστες διασπασμενοι με σχολιο χτες, "ελα και θα ξεπερασουμε τους Μένουμε Ευρωπη", λες κι αυτό είναι το ζητημα: ποιός θα ξεπερασει ποιόν σε μαζικότητα στην πλατεία Συντάγματος... Κούνια που μας κουναγε. Το μυαλό μας και μια λίρα.</p>
<p dir="ltr">Παρε τον ένα και χτυπα τον αλλο βασικά. Φανατικοι, μικροκομματικοι που δεν βλεπουν τη συνολικη πολιτική εικόνα, παρα μόνον αντικατοπτρισμους των εγωπαθειων τους. Παρεμπιπτόντως, όσο υιοθετουνται τα "ουστ",  οι τσιριδες και τα "ξεφτιλες", τόσο ενδυναμωνεται η "πλατεία". Και η "πλατεία", σημειωτέον και διόλου τυχαίως να θυμισω, ανέδειξε πολιτικά τρεις δυνάμεις που μας εχουν βγάλει τον αδοξαστο: Συριζα, Ανελ, ΧΑ. Αυτοι που μιμούνται πρακτικές ή φρασεολογιες τους, τους ενισχύουν. </p>
<p dir="ltr">Τι έχουμε σήμερα; </p>
<p dir="ltr">Για να τα πάρουμε ενα, ενα. </p>
<p dir="ltr">Η ΝΔ, ενώ εχασε με 7 μονάδες διαφορά τον Σεπτεμβρη του 2015, ειναι μόνον 8 μπροστά σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, παρά τα οσα εξωφρενικα εχουν γίνει, όχι γιατί δεν επισημαίνει τα κακώς κείμενα των Συριζανελ όπως θεωρούν πολλοί στα κοινωνικά δίκτυα, αλλα γιατί έχει μόλις 4 μηνες που εγκατέλειψε το φλερτ με τον Συριζα που ήθελε τον Τσιπρα, "το κακο παιδί που θα το βάλουμε στον ίσιο δρόμο, αρκεί φυσικά να μοιραστουμε την πιτα". Μόλις 4 μηνες μεν, αλλαγή πλεύσης η ΝΔ που διεκδικεί την εξουσία, οχι για να την μοιραστει με Αλεξη, αμην και δοξασι, αλλά χωρίς επαρκως σφιχτή αντιπολιτευτική δομη δε, θα μου επιτρεψετε, αν κι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.</p>
<p dir="ltr">"Η μεγάλη επίθεση στην οικονομική πολιτική των Συριζανελ, τον Σεπτεμβρη, στη ΔΕΘ", λέει η ηγεσία της κι ορθώς. Ομολογουμένως το timing σούπερ: οι πολίτες θα 'χουν φαει στη μάπα την β' φορα αριστερά με ενα τρίμηνο αυξημένων φορολογικών συντελεστών, θα 'χουν να διαχειριστούν νωρίτερα τον πιθανότατα αυξημένο ΕΝΦΙΑ, θα 'ρθουν τα πρώτα φορολογικά σημειώματα, ενώ τα σχολεία θα 'ναι με κλειστές πόρτες για πολλούς γονείς που δεν θα πληρούν τα κριτήρια του κατα Φιλην Ευαγγελιου για τη Παιδεία. Συν ότι μέχρι τότε η αξιωματική αντιπολίτευση θα 'χει κοστολογημενη και ξεκάθαρη οικονομική πρόταση όπως ειπώθηκε απο τον Κυρ. Μητσοτακη σήμερα το πρωί.</p>
<p dir="ltr">Μάλιστα. Το πρόβλημα, όμως, ξέρετε είναι οτι η πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ δεν μπορεί να περιμένει ως τότε. Θεωρεί οτι όσο περισσότερο αιχμηρός κι αφοριστικος γίνει ο Κυρ. Μητσοτακης, τόσο οι πολίτες θα 'πουν ζητω η ΝΔ. Παιδιάστικη, αν όχι αφελεστατη, προσέγγιση. Οι πολίτες περιμένουν εναλλακτική πρόταση, κυριοι και κυρίες του ριζοσπαστικού TL. Είναι απογοητευμενοι, αποκαρδιωμενοι, οικτιρονται ενθεν κι ενθεν, τα 'χουν χαμένα γιατί δεν ξέρουν απο πού τους έρχεται και πώς θα ανταπεξέλθουν. Το να τους βριζει κάποιος ή να τους αγχωνει περαιτέρω δεν τον κάνει καλύτερο ή ανώτερο ηθικά, απ' αυτον που τους βούλιαξε. Πρέπει να τους πεισει οτι μπορει να διορθώσει την κατάσταση. Κι ότι αυτό που ζούνε δεν είναι νομοτέλεια του διεθνούς συστήματος κι εγχώριου κατεστημένου που πλασσαρει ο Συριζα, αλλά το αποτέλεσμα τόσο της ανικανότητας και της εγκληματικής αδράνειας του κ.Τσιπρα προσωπικά και των συνεργατών του στο κυβερνητικό σχήμα, όσο και των καταστροφικών πολιτικών κι οικονομικών επιλογών των Συριζανελ συνολικά.</p>
<p dir="ltr">Απο την άλλη πλευρά, η ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαραταξης συμφώνησε οτι χρειάζεται ανανέωση ο χώρος της κεντροαριστεράς για δισεκατομμυριοστη φορα, ξυφουλκησε εναντιον του νεοφιλελευθερισμού βγάζοντας φαντάσματα του παρελθοντος φόρα παρτίδα -πιο ναφθαλίνη δεν γίνεται-, επισήμανε ότι η διαφορά της με τη ΝΔ είναι οι δημοσιες συγκοινωνίες. Παρ'το αυγό και κουρευ'το. </p>
<p dir="ltr">Παράλληλα το ΚΙΔΗΣΟ επιβεβαίωσε πολλάκις οτι επί της ουσίας δεν θα συνεργαστεί με κανέναν, ενω το Ποτάμι -διασπασμενο επι της ουσίας, μην γελιομαστε- επιμένει στο μοτίβο το παλιό και νέο πολιτικό σύστημα -ενα σύνθημα που δεν πείθει πλέον κανέναν- χωρίς όμως να αποσαφηνίζει πως ο μανιχαϊσμός του αποτελεί την διέξοδο των πολιτών.</p>
<p dir="ltr">Εντωμεταξυ ο Ραγκουσης δημιούργησε κόμμα, ο Φλωριδης κι η Διαμαντοπουλου έχουν ομίλους/ινστιτουτα προβληματισμου -ο Παπαδοπουλος μόνον έμεινε χωρίς-, ενω υποστηρίζεται η επιστροφή του Σημιτη σε ενα μεταβατικό σχημα.</p>
<p dir="ltr">Με λιγα λόγια, η Κεντροαριστερά όχι απλα ακομα κοσκινιζει, αλλα αυτοκαταστρεφεται και δίνει πάσα σε άλλους να αλωσουν το κέντρο. Με άνεση; Πιθανόν. Τμήμα των κεντρώων και κεντροαριστερων ψηφοφορων μπορεί να έτρεξαν πριν 4 μηνες να σπρωξουν τη ΝΔ να αφήσει πίσω τα βαρίδια της λαϊκής δεξιάς επιτέλους, αλλά θέλουν σαφή προγραμματικό λόγο σε 5-6 ζητήματα. Προς το παρόν έχουν 3 απο τα 6. Αυτό που τους φοβίζει είναι η καταστροφική παραμονή των Συριζανελ στην εξουσία. Είναι απογοητευμένοι απο τις ζυμωσεις στον κεντρώο χώρο -ποσα déjà vu πια;- και εκνευρισμένοι με την παραδοσιακή βάση της ΝΔ. Εντέλει εγκλωβισμενοι, αν όχι συμπιεσμενοι ανάμεσα σε παλιά φρουρα στην ηγεσία  της κεντροαριστεράς και παλιά μυαλά στη βάση ενός κόμματος που δεν ανήκουν, τη ΝΔ.</p>
<p dir="ltr">Στον Συριζα πάλι η ηγεσία επιμένει στον μεσσιανισμο και τον εθνικολαϊκισμο, αλλά η βάση αιμορραγεί κυρίως προς αποχή -αυτο κύριοι της αντιπολίτευσης δεν λέγεται επιτυχία ετσι;- άκρως απογοητευμένη, αν όχι απηυδησμενη. </p>
<p dir="ltr">Η Φιλελευθερη Συμμαχία δεν ακούγεται, η Δράση μόνον οταν μιλα η Ξαφα, με αμφότερες να καταλήγουν οτι είναι λίγος ο Μητσοτακης, ενω τους ξινιζει το 80% του πολιτικού προσωπικού της ΝΔ. Είχε που 'χε η Κεντροαριστερά διασπαστικές τάσεις, αλλά και η Κεντροδεξιά δεν πάει πίσω.</p>
<p dir="ltr">Εντωμεταξυ, η ΧΑ παραμένει -κι αυτό θα 'πρεπε να ανησυχεί όλους- τρίτη πολιτική δύναμη με αυξημένη τάση ενίσχυσης της εκλογικής της βάσης (η Εθνική Ενότητα των Καρατζαφερη και Μπαλτακου δεν πείθουν τους ακροδεξιούς ή/και την ριζοσπαστική δεξιά προς το παρον), η ΛΑΕ πάει σουμπιτο στο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπουλου, το οποίο φλερτάρει πολύ άνετα με την είσοδο στη Βουλή.</p>
<p dir="ltr">Η Ένωση Κεντρώων παραμένει στα ακριβως ίδια ποσοστά με τον πρόεδρο της να επιμένει <u>στην</u> πρόταση περί οικουμενικης κυβέρνησης, εστω κι αν έχει απορριφθεί από όλους τους ενδιαφερόμενους. </p>
<p dir="ltr">Τέλος, οργανώνεται συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος με το αίτημα "παραιτηθείτε". Διαφωνω. Για πολλούς λόγους, κυρίως χρονικής επιλογής και πολιτικής σκοπιμοτητας/σαφηνειας, αλλά ιδίως γιατί εντέλει θεωρώ τραβηγμένο και εξαιρετικά προβληματικό το περίφημο "παραιτηθείτε". Ποιός το κρίνει; Μια συγκέντρωση σε μια πλατεία; Από πότε; Το Σύνταγμα (άρθρα 38 & 84) ειναι σαφές. Η κοινοβουλευτική διαδικασία επηρεάζεται απο τις κοινωνικές διεργασίες, αλλά δεν μπορεί κι ουτε πρέπει να καθορίζεται απο διαδηλώσεις ή πορείες. Υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες. Κι αλλοιμονο αν αρχισουμε να  τις παραβλέπουμε.</p>
<p dir="ltr">Σε τελική ανάλυση το πολιτικό σκηνικό χαρακτηρίζεται απο ρευστότητα κι ευτράπελα, το οικονομικό πάλι απο απαισιοδοξία και έντονο προβληματισμό. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο εδώ που φτάσαμε, σε φάση κοινώς διαχείρισης στασιμοχρεοκοπιας. Γνωρίζω, όμως, με βεβαιότητα οτι ο συνδυασμός τους δεν μπορεί να αντέξει για πολύ. Προσδεθειτε, λοιπόν, <u>οπλιστειτε</u> με υπομονή γιατι τωρα αρχίζουν τα δύσκολα. </p>
<p dir="ltr">Η πορεία της χώρας αφορά πρωτίστως τις πολιτικές διεργασίες. Το πρόβλημα μας είναι πολιτικό κατά βάση, μην κοροϊδευομαστε. Κι όσο δεν λύνεται προς μεταρρυθμιστική κι εκλογικευμενη κατεύθυνση τόσο θα <u>ταλανιζομαστε</u> μεταξύ ιλαροτραγωδιας, παρωδίας και δράματος. </p>
<p dir="ltr">Ραντεβού τον Σεπτεμβρη, λοιπόν, εκτός απροόπτου, οταν όλοι θα 'χουν ξεδιπλωσει πλήρως τα χαρτιά τους κι οι πολίτες θα 'χουν αντιληφθεί πέραν πάσης αμφιβολίας τι εστί φοροεπιδρομη. Τότε θα κριθούν όλοι και ολα. Ή θα προχωρήσουμε ή θα αποδεχτουμε οτι είμαστε ιδανικοί αυτόχειρες. Ελπίζω κι εύχομαι το πρώτο. Εσείς;</p>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-4765101711273076752016-05-21T19:55:00.004+03:002016-05-21T19:56:54.187+03:00Esse quam videri<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
"Είστε υπέρ των μεταρρυθμίσεων; ΝΑΙ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Είστε υπέρ των αποκρατικοποιήσεων; ΝΑΙ".<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι παραπάνω ερωτήσεις, όπως και οι απαντήσεις, θα μου
επιτρέψετε, είναι απλουστευμένες, αν όχι παραπλανητικές. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και εξηγούμαι. Η πολιτική δεν είναι άσπρο-μαύρο και
σχολάσαμε. Τις περισσότερες φορές άπτεται σύνθετων ζητημάτων που αφορούν πολύ
περισσότερα από το να βγαίνουν τα κουκιά στο τέλος, για να το πω λαϊκιστί. Επί
της ουσίας, λοιπόν, αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά επί του πραγματικού κι
εφικτού, θα πρέπει πρώτον να αποσαφηνίσουμε τι εννοούμε μεταρρύθμιση -για
παράδειγμα η περικοπή μισθών και συντάξεων οριζόντια, η μείωση ή η αύξηση εν
προκειμένω φορολογικών συντελεστών δεν είναι- και δεύτερον να εξειδικεύσουμε το
καθεστώς, το εύρος και τον τρόπο διαχείρισης των αποκρατικοποιήσεων. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επιπροσθέτως, μην ξεχνάμε ότι εδώ και 16 χρόνια, όχι μόνον
επί κρίσης δηλαδή, ο εθνικολαϊκισμός σαρώνει με λεκτικούς βερμπαλισμούς τύπου
"ξεπουλήματος δημοσίας περιουσίας", "είμαστε αποικία",
"πουλάνε τα ασημικά", με το πολιτικό σύστημα να πολώνει την κοινωνία
χωρίς ποτέ να εξηγεί τι όντως συνεπάγεται ευρωπαϊκή ενσωμάτωση, αν όχι
ολοκλήρωση. Για τους περισσότερους Έλληνες, λοιπόν, κάθε πολιτικής απόχρωσης
τολμώ να πω, η Ε.Ε. περιορίζεται σε οικονομική/πολιτική ασφάλεια, το τίμημα/ οι
υποχρεώσεις της οποίας όμως, ποτέ δεν τους έχει επαρκώς αναλυθεί ούτε από τους
πολιτικούς, ούτε τους διανοούμενους -αν υπάρχουν ακόμα-, ούτε την ακαδημαϊκή
κοινότητα και τους δημοσιογράφους. Τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε. <o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τούτων λεχθέντων, παρακολουθώ 3 μέρες τώρα τον δημόσιο και
κοινοβουλευτικό διάλογο που έχει ανοίξει με αφορμή το Υπερταμείο -αν και ο όρος
λανθασμένος, για χάριν της συζήτησης, απλά ας τον αποδεχτούμε- και οφείλω να
επισημάνω ότι είμαι άκρως απογοητευμένη απ' όλους. Και την κυβέρνηση και την
αντιπολίτευση και τους δημοσιογράφους. Οι μόνοι που ίσως κάτι πάνε να αρθρώσουν
παραπάνω είναι διάφοροι ακαδημαϊκοί με εύλογες παρατηρήσεις και επισημάνσεις.
Από αυτούς ξεχωρίζω τον Νικόλα Σεβαστάκη και την Βάσω Κιντή για τις
τοποθετήσεις τους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και για να προλάβω ορισμένους καλοθελητές, εμμονικούς σε
δόγματα/ιδεολογήματα ένθεν κι ένθεν, το γεγονός ότι κρίνω αρνητικά Συριζα, ΝΔ,
Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι, δεν σημαίνει επουδενί ότι τους ταυτίζω ή ότι
δεν αναγνωρίζω τον βαθμό ανικανότητας, το μέγεθος εγκληματικής αδράνειας της
κυβέρνησης. Ας μάθουμε επιτέλους σε αυτό τον τόπο ότι η κριτική δεν ταυτίζεται
με τον αφορισμό ή την εξομοίωση. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πιο συγκεκριμένα: είμαι απολύτως εξοργισμένη με το εύρος και
κυρίως τον τρόπο που πλασάρει τις αποκρατικοποιήσεις η κυβέρνηση, όπως και με
την παράλογη, ακραία υπερφορολόγηση των πάντων, σε σημείο που κανείς
αναρωτιέται ποιος στα κομμάτια θα μείνει σε αυτή τη χώρα στο τέλος. Αυτό είναι
το τεχνικό κομμάτι. Όσον αφορά τους επικοινωνιακούς χειρισμούς αυτού από το
Μαξίμου και ιδίως την κοινοβουλευτική ομάδα ΣΥΡΙΖΑ, οφείλω να επισημάνω ότι
φτάνουν στα όρια της πολιτικής αλητείας, αν όχι σουρεαλισμού. Και το θέτω πολύ
κομψά δεδομένου των τοποθετήσεων τους χτες και προχτές σε κανάλια,
ραδιοφωνικούς σταθμούς και στην Βουλή. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και για να μην θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω, κάτι που σιχαίνομαι
σαν ο διάολος το λιβάνι, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φέρουν την κύρια και αποκλειστική ευθύνη
για το μείγμα πολιτικής που προτάσσουν, για το πώς εκπροσωπούν τη χώρα ενάμιση
χρόνο τώρα, για τις παλινωδίες, για να το πω επιτέλους ωμά: την απόλυτη
ξεφτίλα, αν όχι κατάντια της χώρας. Δηλώσεις τύπου "παραλάβαμε καμμένη
γη" διαψεύδονται από όλους τους φορείς, εντός κι εκτός, αναλύσεις όπως
"δεν μας άφησαν περιθώρια οι εταίροι" αποδομούνται απολύτως ακόμα και
από το ίδιο το κυβερνητικό επιτελείο, όπως και πρώην κυβερνητικά στελέχη.
Κωλυσιέργησαν, θεώρησαν a priori ηλίθιους, αν όχι δειλούς τους εταίρους και την
Τρόικα κατ' επέκτασιν, έπαιξαν στα ζάρια τη χώρα, εκβιαστικά και αφοριστικά,
και φυσικά έχασαν παταγωδώς τα αυγά και τα πασχάλια σε χρόνο ντε τε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κοινώς, η ψηφοφορία που επίκειται, θα αφορά το
προϊόν/αποτέλεσμα των δικών τους διαβουλεύσεων και πολιτικών/οικονομικών
επιλογών. Ούτε της αντιπολίτευσης, ούτε των προηγούμενων κυβερνήσεων, ούτε του
φούφουτου και του ανάδρομου Ερμή που ακούω δεξιά κι αριστερά. Και θα το
λουστούν.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όσον αφορά την αντιπολίτευση ελάσσονα και μη του λεγόμενου
ευρωπαϊκού τόξου -δεν θα ασχοληθώ και ποσώς με απασχολεί στο εν λογω κείμενο,
αν και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην διαμόρφωση εκλογικής τάσης, με ΧΑ, ΚΚΕ,
Ένωση Κεντρώων- θα ήθελα να πω τα εξής: η χρήση λεκτικών πυροτεχνημάτων, οι
ακροβατικές συνδέσεις και οι μορφολογικές αλχημείες προς χάριν εντυπωσιασμού,
δεν ωφελούν κανέναν και όχι μόνον στην παρούσα φάση. Το να σαρκάζεστε είναι
χρήσιμο, αρκεί προηγουμένως να έχετε αποσαφηνίσει τα λάθη του πολιτικού
αντιπάλου και τις επιπτώσεις αυτών στην κοινωνία και την οικονομία.<br />
<br />
Αν δεν
μπορείτε το Υπερταμείο και την φορολογική πολιτική που προτείνουν οι Συριζανελ
να τα αποδομήσετε με πολιτικά, οικονομικά και τεχνικά αμιγώς κριτήρια, χωρίς
τσιρίδες και χαρακτηρισμούς, ε τότε το ελάχιστο που οφείλετε στους πολίτες και
τον εαυτό σας, είναι να σεβαστείτε το θεσμικό σας ρόλο. Είναι αδιανόητο να
γίνετε επί 3 ώρες χαβούζα η Βουλή, γιατί δίνατε λέει μάχη. Επιχειρηματολόγησαν
λίγοι, διάβασαν ακόμα λιγότεροι και σαν να μην μας έφτανε αυτό, εμφανιστήκατε
και διαιρεμένοι ως προς την αναγκαιότητα ορισμένων αποκρατικοποιήσεων, δίνοντας
ωραιότατη λαβή -πού φτάσατε, άκουσον, άκουσον- στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, να σας
κατηγορεί για διφορούμενη στάση, να σας χαρακτηρίζει ως μη μεταρρυθμιστική
δύναμη των καθένα ξεχωριστά. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Εν κατακλείδι, οι Συριζανελ πρέπει να σφυροκοπηθούν πολιτικά
από την αντιπολίτευση του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου με επιχειρήματα ουσίας και
αποσαφηνισμένες θέσεις, όχι με τσιτάτα και συνθήματα. Σημειωτέον όλη αυτή η
συζήτηση σηματοδοτεί πολλά για τους εταίρους μας, οι οποίοι παρακολουθούν στενά
τις τοποθετήσεις... όλων. Τα ήξεις-αφήξεις κ.κ. της ΝΔ, της Δημοκρατικής
Συμπαράταξης και του Ποταμιού αφήστε τα στο κυβερνητικό επιτελείο. Επιμείνετε
στην σοβαρότητα, αντί στην συνθηματολογία και την στοχοποίηση. Η κοινωνία
άλλωστε έχει ήδη καταλάβει, όσο κι αν τμήμα της αποφεύγει να το παραδεχτεί.
Δουλειά σας είναι να αποτρέψετε το μοιραίο το κατά δυναμιν, να αποσαφηνίσετε
τις ενστάσεις σας εμφατικά, ώστε να καταγραφούν εντός κι εκτός, να δώσετε το
στίγμα στο κοινωνικό σύνολο ότι η προτεινόμενη συνταγή είναι λάθος. <span lang="EN-US">M</span>ην ξεχνάτε ότι οι
κοκορομαχίες ενισχύουν μόνον αυτούς που επιχαίρουν που θα δεινοπαθήσουμε. Και ο
νοών νοείτω. <o:p></o:p></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-47391557594734274272016-05-08T03:01:00.000+03:002016-05-08T04:27:24.539+03:00Πίσω ολοταχώς;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Με όσα συμβαίνουν τελευταία έχω την αίσθηση ότι η πλειοψηφία της ελληνικής
κοινωνίας έχει µετατραπεί σε εκτροφείο µίσους, αν όχι θερμοκήπιο βίας, για ό,τι
αποτελεί τον σύγχρονο κόσµο: πολιτικούς, κόμματα, Βουλή, μέσα ενημέρωσης,
τράπεζες, επιχειρείν. Υπάρχουν μειονότητες που δρουν εκτός ελέγχου ουκ ολίγες
φορές, εκτός νόµου, αν όχι εκτός δηµοκρατικού πλαισίου, με τη Πολιτεία να
παρακολουθεί ωσάν σε λήθαργο, καταφεύγοντας απλά σε διαπιστώσεις και λεκτικά
πυροτεχνήματα, με τους περισσότερους πολίτες σε ομηρία ανεύθυνων φαφλατάδων,
εθνικολαϊκιστών, μπαχαλάκηδων, νοσταλγών ολοκληρωτισμών και φασιστικών
πρακτικών. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πώς τα καταφέραμε έτσι; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ποια ακριβώς στοιχεία συντέλεσαν στο να μην μπορούμε να
καταδικάσουμε πχ. απερίφραστα χωρίς ναι μεν, αλλά ούτε καν 6 χρόνια μετά, τη
δολοφονία τριών εργαζόμενων, νέων, συμπολιτών μας, αλλά να μιλάμε για δικούς μας
και δικούς σας νεκρούς, όπως ακριβώς γινόταν δηλαδή και επί Εμφυλίου; Πώς
φτάσαμε π.χ. να στοχοποιούνται όσοι δημοσιογράφοι δεν είναι της αρεσκείας ή των
αντιλήψεων της κυβέρνησης, όπως ακριβώς ήταν και προ Μεταπολίτευσης; Πώς
καταντήσαμε π.χ. να χορεύουμε σε ρυθμούς βλαχομπαρόκ επί εθνικών εορτών παρέα
με υπουργούς σε πλατείες και να χειροκροτούμε εκστασιασμένοι σε επιδείξεις
στρατιωτικών ασκήσεων, όπως ακριβώς γινόταν και επί Χούντας; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHWVWDazLeWOAjWOaYSSt5yaJtGi5lMob0KV3wei8JGfV8_ITu59xWVofW8Rl1i7xCwwFcHeLCCNZmeyrWvGPJiRNQIZboKr2KwjvTjb9D80P1dnlPKq1Pgdi4lhMh-i0gVxR8TQ4qdiM/s1600/change.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHWVWDazLeWOAjWOaYSSt5yaJtGi5lMob0KV3wei8JGfV8_ITu59xWVofW8Rl1i7xCwwFcHeLCCNZmeyrWvGPJiRNQIZboKr2KwjvTjb9D80P1dnlPKq1Pgdi4lhMh-i0gVxR8TQ4qdiM/s320/change.jpg" width="257" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί εντέλει αυτό το απίθανο πισωγύρισμα στις χειρότερες
πρακτικές του πολιτικού παρελθόντος; </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τι έχει οδηγήσει σε αυτή τη γενικευμένη πολιτική και θεσμική
όμως –θα μου επιτρέψετε- παράκρουση με το ΤΕΕ να απειλεί βουλευτές, του Πρωθυπουργού
συμπεριλαμβανομένου, ότι αν ψηφίσουν το Ασφαλιστικό θα διαγραφούν λόγω
"πειθαρχικού παραπτώματος", με το να μεταφέρεται η αργία
της Πρωτομαγιάς και στη συνέχεια να μεταφέρεται η εκ μεταφοράς απεργία,
με την πρόεδρο του Αρείου Πάγου –γιατί ορισμένοι δεν ξεχνάμε, έχουμε αυτό το
ελάττωμα- να υποβάλει μήνυση σε βάρος του συνταγματολόγου Σταύρου Τσακυράκη επειδή
ο τελευταίος τόλμησε –άκουσον-άκουσον εν καιρω δημοκρατίας- να της ασκήσει
κριτική;<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να το πω πιο ωμά:
πώς καταλήξαμε σε αυτή την ιλαροτραγωδία; Το ότι η χώρα παραπαίει από το Κοινοβούλιο,
την Πολιτεία, μέχρι τον πιο μικρό φορέα της πού οφείλεται; </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η αναβλητικότητα των μεταρρυθμίσεων σε βασικές δομές του
Κράτους που διάβασα χτες σε δημοσίευση φίλων στο facebook, αποτελεί σίγουρα έναν
λόγο της υστέρησης της ελληνικής κοινωνίας. Σύμφωνοι. Δεν εξηγεί, όμως επαρκώς
την "προσκόλληση" στον εθνικισμό, τη δημαγωγία, τον αντιευρωπαϊσμό. Επιμένουμε
αμυντικά, συντηρητικά, φοβικά, μέχρι και αντιδημοκρατικά τελευταία. Στην καλύτερη
σημειωτόν, στη χειρότερη πίσω ολοταχώς. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αναμφίβολα η κοινωνική κινητοποίηση των «Αγανακτισμένων» το
καλοκαίρι του 2011 ήταν -ας μου επιτραπεί ο όρος- η big mother της κυριαρχίας
του εθνικολαϊκισμού που συνοδεύτηκε από μια συνωμοσιολογική κατανόηση και
εξήγηση της πραγματικότητας και στη συνέχεια με ροπή των υποκείμενων της προς
τον μανιχαϊσμό, τον ανορθολογισμό και τη μνησικακία. Ο τρόπος που συγκροτήθηκαν αυτές οι δυνάμεις της
πλατείας, οι ιδεολογίες που επικαλέστηκαν, οι πρακτικές που υιοθέτησαν, το
κινηματικό σύμπαν εντός του οποίου άνθησαν, οικειοποιήθηκαν από τρεις κατά βάση
πολιτικές δυνάμεις: την Χρυσή Αυγή στο πάνω μέρος της πλατείας, τον Σύριζα στο
κάτω μέρος της και μια μερίδα συμπολιτών μας στο ενδιάμεσο που στη συνέχεια εξελίχτηκε
στους ΑΝΕΛ.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η συνέχεια γνωστή. Η ΧΑ τρίτη πολιτική δύναμη στο ελληνικό
κοινοβούλιο, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνηση. Τυχαίο; Στην πολιτική τίποτε δεν προκύπτει
από το πουθενά και ξαφνικά. Και εξηγούμαι: για πολλά χρόνια στην Ελλάδα καλλιεργήθηκε
η αντίληψη <span style="font-size: 12pt;">του πάντοτε αγνού, ενάρετου, σοφού λαού, του
προδομένου όμως –μην ξεχνιόμαστε, δώστε βάση- από τους «αποπάνω» (την
«ελιτ=αστική τάξη/επιχειρηματίες», τη «διαπλοκή=μέσα μαζικής ενημέρωσης») στην
υπηρεσία των «απέξω» (Αμερικάνοι πριν, Γερμανοί τώρα). Οι «απέξω» μέχρι και
σήμερα είναι το τρισκατάρατο «σύστημα», ενώ οι «αποπάνω», το απεχθές
«κατεστημένο».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjCnqvH7MLYto4r5IT0dse7IH0LNrLFYDf9Jlqb9F4g5UKDY-YULzxG0lf5wCaepe023A-tc53Y6FO0xJtRG7RaW2RmNd1lz4d7gfhxUag7n75aXiWIE6kHUJxuePs4bz_UrNgDqsLUTE/s1600/64441_10200540323207092_523093106_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjCnqvH7MLYto4r5IT0dse7IH0LNrLFYDf9Jlqb9F4g5UKDY-YULzxG0lf5wCaepe023A-tc53Y6FO0xJtRG7RaW2RmNd1lz4d7gfhxUag7n75aXiWIE6kHUJxuePs4bz_UrNgDqsLUTE/s320/64441_10200540323207092_523093106_n.jpg" width="234" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="MsoNormal">
Κάθε φορά που προκύπτει το οποιοδήποτε πρόβλημα φταίει το
διεθνές σύστημα και το εγχώριο κατεστημένο. Ποτέ εμείς ως κοινωνία με τις
επιλογές και τις συμπεριφορές μας. Πάντα οι άλλοι. </div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Εν κατακλείδι, η παγίωση μιας αυτοτροφοδοτούμενης επιδείνωσης της οικονομικής,
πολιτικής και θεσμικής κρίσης της χώρας κατά βάση οφείλεται στον οικονομικό και
ιδίως τον πολιτικό αναλφαβητισμό μεγάλης μερίδας πολιτών που εκλαμβάνουν την
πολιτική ως ένα παιχνίδι σικέ.</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Επί της ουσίας ο φόβος της πολιτικής ανέδειξε τα άκρα του πολιτικού φάσματος σε
πρωταγωνιστές στον δημόσιο χώρο και διάλογο. Η μιζέρια και η αποδοχή του
πεπρωμένου, με την έννοια του φουκαρά Έλληνα που πλήττεται από παντού, δυστυχώς
έχει επικρατήσει. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τούτων λεχθέντων, όσοι δεν αποδεχόμαστε τις παραπάνω
συλλογιστικές, κοινώς μοιρολατρικά την κατάντια μας –γιατί περί αυτού
πρόκειται, μην γελιόμαστε, μην αποφεύγουμε την σκληρή αλήθεια- είναι
αναγκαίο από την απόγνωση να περάσουμε στην προοπτική. Οφείλουμε να την
αρθρώσουμε, να την εννοιολογήσουμε και κυρίως να την προβάλουμε
στοιχειοθετημενα, συντεταγμένα. Το χειρότερο αυτής της κυβέρνησης δεν είναι τα
απανωτά, ασύστολα ψευδη, αλλά η εμπέδωση -αν το καλοσκεφτείτε- ότι δεν υπάρχει
ελπίδα, οτι ατέρμονα είμαστε θύματα λόγω συνθηκών, ότι τα αδιέξοδα είναι τάχα η
μοίρα που μας έλαχε.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Αυτή ακριβώς η μοιρολατρική αντίληψη της πολιτικής είναι
ό,τι πιο καταστροφικό εμποτίζει τις κοινωνικές δομές/συνδιαλλαγές επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και
έχω την αίσθηση ότι είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες να την αποδομήσουμε.
Δημοκρατικά, ανοιχτά και χωρίς φόβο. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε πλέον τίποτε να
χάσουμε που δεν έχουμε ήδη απωλέσει: οικονομική αυτάρκεια, πολιτική
ομαλότητα/σταθερότητα, σεβασμό από τη διεθνή κοινότητα, αξιοπρέπεια. Και τι
ειρωνεία: είναι όλα αυτά που αξίζει η χώρα. Δεν νομίζετε; </div>
</div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-32555059325721634162016-02-24T23:41:00.001+02:002016-02-25T00:51:13.067+02:00Ευρωπαϊκή κρίση;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #141823;">Αντιλαμβάνομαι και εν</span><span class="apple-converted-space"><span style="font-family: sans-serif;"> </span></span>μέρει
συμμερίζομαι την απογοήτευση συμπολιτών μου περί αδυναμίας της ΕΕ να χαράξει
και κυρίως να υλοποιήσει κοινή μεταναστευτική πολιτική. Ο δημόσιος διάλογος,
όμως, όπως εξελίσσεται τα τελευταία 24ωρα τόσο στα παραδοσιακά ΜΜΕ, όσο και στα
κοινωνικά δίκτυα, παραβλέπει βολικά ορισμένες φορές, τις περισσότερες
επικινδύνως, θα μου επιτρέψετε, συγκεκριμένα δεδομένα της ευρωπαϊκής
πραγματικότητας, ενώ η πλειοψηφια των ατόμων/ομάδων που μετέχει σ' αυτόν
φαίνεται να αγνοεί τραγικά το πώς λειτουργεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Και για
να γίνω πιο σαφής, όσο πιο απλουστευμένα γίνεται:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
- Στην ΕΕ δεν υπάρχει κοινή
εξωτερική πολιτική, κοινή πολιτική άμυνας ή κοινή πολιτική ασφάλειας. Δεν είναι
-ακόμα- πολιτική ένωση. Μην μας διαφεύγει. Εάν κάτι έχει αναδείξει η οικονομική
κρίση και το μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα συνολικά, είναι πόσο απαραίτητη
είναι η επιτάχυνση των διαδικασιών εκείνων που θα οδηγήσουν στην
ομοσπονδοποίηση επιτέλους της Ε.Ε. Η εμβάθυνση είναι πιο αναγκαία από την
διεύρυνση στην παρούσα φάση. Και προς θεού για να μην παρεξηγηθώ, το ένα δεν
αναιρεί το άλλο. Όμως, έχω την αίσθηση κι έχει ανοίξει η εν λόγω συζήτηση
εντόνως στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, πλην της δικής μας -τυχαίο; Δεν νομίζω-
ότι πλέον το βάρος των όποιων κινήσεων πρέπει να δοθεί στην πρώτη
επειγόντως, ώστε και η δεύτερη να προχωρήσει σωστά.</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
- Κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, δεσμευτική για τους 28 είναι
δύσκολο να υπάρξει όσες Σύνοδοι Κορυφής κι αν γίνουν, κυρίως λόγω έλλειψης κοινοτικού
κεκτημένου επί συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων. Αυτό δεν είναι αμελητέο, ούτε
απλή υπόθεση 2 ημερών 3-4 ηγετών σε μια κλειστή συνάντηση όπως πολλοί
ανεύθυνα/αλόγιστα υπαινίσσονται τις τελευταίες βδομάδες. Η Ε.Ε. λειτουργεί με
συμμαχίες, μπλοκα χωρών, συμφωνίες κι όχι από 1-2 κράτη. Πόσο δε μάλλον όταν
μέχρι στιγμής η δυναμική είναι υπέρ λιγότερης κι όχι περισσότερης Ευρώπης. Ο
δεξιός ευρωσκεπτικισμός αγκαζέ με τον αριστερό αντιευρωπαϊσμό σαρώνει. Μην το
αγνοούμε και κυρίως μην το αναλύουμε τόσο επιδερμικά ως τάχα σημείο των καιρών
και αναπόφευκτη κατάληξη της λιτότητας και των οικονομικών προβλημάτων της
ευρωζώνης.<o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDJHclMz0t8sgpTYJBlaEesTJloM1MicpbrtKbhBD8LBnBxJkDLXof1VMclEH8MtuHkXSyy5Cf0WZIuJpNCUn34QpKEofj3yjH2d9s9i2G4I4nvuAEe6u0A4SUz0Qnz5ldgHGUXx_BpAs/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDJHclMz0t8sgpTYJBlaEesTJloM1MicpbrtKbhBD8LBnBxJkDLXof1VMclEH8MtuHkXSyy5Cf0WZIuJpNCUn34QpKEofj3yjH2d9s9i2G4I4nvuAEe6u0A4SUz0Qnz5ldgHGUXx_BpAs/s320/images.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Ποτέ τα κοινωνικά φαινόμενα που εδράζονται στον εθνικισμό
και τον απομονωτισμό, δεν είναι μονοδιάστατα ή χρονικά στάσιμα. Τόσο ο ευρωσκεπτικισμος,
όσο και ο αντιευρωπαϊσμός εξελίσσονται χρόνια τώρα και υπάρχουν διάφορα πεδία,
πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά στα οποία ευδοκιμούν. Παρτε για παράδειγμα
το AfD στη Γερμανία. Μην αρκειστε μόνο σε Πολωνία, Ουγγαρία και Γαλλία με τα γνωστά
ακροδεξιά κόμματα και τους σχηματισμούς της πατριωτικής, ριζοσπαστικής δεξιάς.
Δείτε πέρα από τα προφανή/γνωστά.</div>
<div class="MsoNormal">
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br />
Δεν αρκούν οι κοινές
διατυπώσεις δηλαδή, άτυπων κιόλας Συνόδων Κορυφής στην παρόν ευρωπαϊκό
γίγνεσθαι. Χρειάζονται αποφάσεις με κατάληξη έστω ένα κοινό γραπτό
κείμενο/ανακοινωθέν, να βάλουν όλοι νερό στο κρασί τους και το κυριότερο να
αποσαφηνίσουν ποσοτικοποιημενα το μέγεθος της μεταναστευτικής κρίσης, τι θα
δώσει ακριβώς ο καθένας τους και με ποιον χρονικό ορίζοντα. Διαφορετικά πάλι θα
παραμένουμε στα των άτυπων ή έκτακτων Συνόδων χωρίς κανένα απτό αποτέλεσμα.</div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
- Ακόμα κι αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η πλειονότητα των
ευρωβουλευτών ταχθούν υπέρ της αναζήτησης και εφαρμογής κοινής ευρωπαϊκής
πολιτικής στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, που υποψιν επηρεάζουν ελάχιστα τις
εξελίξεις -γνωστό τοις πασι- επείγει η ομαλοποίηση της κατάστασης, αν όχι η
ειρήνευση στη Συρία, η αλλαγή πολιτικής στην Τουρκία ώστε να περιοριστεί το
κύμα εισόδου προσφύγων και μεταναστών από αυτήν στην Ε.Ε. μέσω Ελλάδας. Μην
τρέφουμε αυταπάτες ότι επειδή οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι διαφωνούν, γι' αυτό
τάχα δεν λύνεται το πρόβλημα. Δεν μιλάμε για κουτιά με κονσέρβες, αλλά για
ανθρώπινες ζωές, πόλεμο και απελπισία. Το μεταναστευτικό-προσφυγικό δεν είναι
μόνο ζήτημα πολιτικής χωροταξίας, αλλά και οικονομικής και πολιτικής
διευθέτησης. Το δε τελευταίο για όσους γνωρίζουν τα περί συριακού παζλ είναι το
πιο δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο.</div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
- Το ζήτημα δεν είναι ποιος θα γίνει γκαραζ ή αποθήκη
ανθρωπίνων ψυχών, εμείς ή συνολικά η Ε.Ε. που ακούω τελευταία. Δεν λύνουν
τίποτε οι εθνικιστικές κορώνες, ούτε αρκούν μόνον οι περιοριστικές πολιτικές,
οι οποίες απλά μεταθέτουν το πρόβλημα χρονικά και γεωγραφικά. Μην γελιόμαστε.
Πρέπει επιτέλους η ΕΕ να πάρει θέση. Το δόγμα, ΕΜΕΙΣ το χρυσό κλουβί, που
προτείνουν κυρίως δεξιοί ευρωπαϊκοί κύκλοι, ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, που "δεν
βαριέσαι μωρέ αδερφέ περνούν το δικό τους Μεσαίωνα, θα την βρουν την άκρη
κάποια στιγμή", πέραν από επιπόλαιο, είναι και παντελώς ανεδαφικό εκ των
πραγμάτων πλέον. Τα φοβικά σύνδρομα με διαθέσεις απομονωτισμού, ποτέ δεν ώθησαν
ούτε την οικονομία, αλλά ούτε την κοινωνία μπροστά, σημειώτεον.<o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIDunEguoT53fkmCEPkOntV-TwIqW4ylyAtzJJ0KtDu66cIszxS5lJTZnj0jk8pkT82U-QzM819CBBROJvHI9W6b__z0Q3uw6ORI4aqEfKU8_hLS6iQIxn0twJ5DkqbnRo58xkQlQKKGs/s1600/12512692_10153322042725770_6666140077855769103_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIDunEguoT53fkmCEPkOntV-TwIqW4ylyAtzJJ0KtDu66cIszxS5lJTZnj0jk8pkT82U-QzM819CBBROJvHI9W6b__z0Q3uw6ORI4aqEfKU8_hLS6iQIxn0twJ5DkqbnRo58xkQlQKKGs/s320/12512692_10153322042725770_6666140077855769103_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Είμαστε μπροστά σε σκληρά διλήμματα δηλώνουν πολλοί. Όχι
κύριοι και κυρίες, είμαστε μπροστά σε ουσιώδεις αποφάσεις που έπρεπε να 'χουμε
πάρει καιρό, με ή χωρίς την οικονομική κρίση, με ή χωρίς το
μεταναστευτικό-προσφυγικό. Η Ε.Ε. πρέπει να προχωρήσει κι όχι απλά να
προστατέψει όπως τονίζουν οι μισοί ή να προστατευθεί όπως υποστηρίζουν οι υπόλοιποι.
Σε τελική ανάλυση το θέμα δεν είναι η Συρία ή η Τουρκία τόσο, όσο τι Ευρώπη
θέλουμε στη διεθνή σκακιέρα. Προσωπικά έχω απαντήσει στο ερώτημα: μια δυναμική,
δημοκρατική, φιλελεύθερη, προοδευτική ομοσπονδία που θα οδηγεί τις οικονομικές
και πολιτισμικές εξελίξεις. Όσο η Ε.Ε. με ανησυχεί ή απογοητεύει, τόσο
περισσότερο πείθομαι ότι όσοι πιστεύουμε στο όραμα μιας πραγματικά ενωμένης
Ευρώπης, είμαστε υποχρεωμένοι να χαράξουμε την τακτική και τη στρατηγική μας
χωρίς να εγκαταλείψουμε ούτε ρούπι το στόχο. Οι αφορισμοί οδηγούν σε επικίνδυνα
μονοπάτια. Η αναμέτρηση με την πραγματικότητα δεν πρέπει να μας τρομάζει, αλλά
να τροφοδοτεί τον ρεαλισμό και την αντιληπτική μας ικανότητα. Αλλιώς, πάμε σε
άλλες περιπέτειες, που ούτε καν διανοείστε. <o:p></o:p></div>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-17677161976038366382016-01-28T14:00:00.001+02:002016-01-28T15:02:50.387+02:00Άλλος ετοιμάζει θέατρο κι άλλος υποκρίνεται<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Διαβάζω με ενδιαφέρον τα διάφορα κείμενα σχετικά με το θέμα
που έχει προκύψει με το ΕΘ και το βιβλίο του Σάββα Ξηρού. Στη συνέχεια παντιέρες
και συστάσεις φίλων και γνωστών περί της ελευθερίας που πρέπει να διαθέτει η Τέχνη
στη θεματολογία και τη μεθοδολογία. Τρία ερωτήματα μόνον προς την διανόηση της
ελληνικής δημοσιογραφίας, του θεάτρου και της Τέχνης ευρύτερα, με όλον τον
σεβασμό:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>1) Η Τέχνη πρέπει να προκαλεί, λέτε. Ορθώς. Αν όμως
προκαλεί, αυτό δεν σημαίνει ότι θα εγείρει ενστάσεις, αντιδράσεις, συζήτηση;
</b>Οπότε γιατί ακριβώς εκνευρίζεστε όταν κάποιος δηλώνει ότι δυσανασχετεί με την
εν λόγω μεθοδολογία; Για να καταλάβω δηλαδή: <b>ισχυρίζεστε ότι η ελευθερία
επιλογών στη Τέχνη είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ</b><b>, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να μένει στο
απυρόβλητο και να διατυπώνει κανείς άποψη γι' αυτήν, παρά μόνον όταν παραχθεί
το τελικό προϊόν; Περίεργη, κλειστοφοβική, άκρως συντηρητική και αρκετά προβληματική
αντίληψη περί της παραγωγής/διαδικασίας της Τέχνης έχετε, θα μου επιτρέψετε. Ο
φιλελευθερισμός ως προς αυτήν δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε ένα στάδιο της
και μετά να την αντιμετωπίζετε ως τάχα θέσφατο </b>με την κοινότοπη, απλουστευμένη
επιχειρηματολογία τύπου "η Τέχνη είναι Τέχνη. Τι ψάχνεις τώρα;". <b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>2) Η Τέχνη οφείλει να αμφιβάλλει για τα πάντα, λέτε. Πολύ
σωστά. Ισχύει όμως ξέρετε και το αντίστροφο: Οι πάντες μπορούν να αμφιβάλλουν
για την Τέχνη.</b> Άλλοι πολύ, άλλοι λίγο. Άλλοι στοχευμενα, άλλοι άστοχα. ΑΛΛΑ μπορούν,
έχουν το δικαίωμα. <b>Η καθολικότητα της Τέχνης δεν περιορίζεται μόνον στο πόσους
και ποιους απευθύνεται, αλλά και στο πόσοι και ποιοι μπορούν να την κρίνουν. Είναι
αμφίδρομη σχέση κι όχι μονομερής.</b> Όταν καταλήγει το τελευταίο, τότε μάλλον μιλάμε
για προπαγάνδα, κατήχηση, κοινώς ελλιπή "Τέχνη" από κάθε άποψη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι εδώ ακριβώς είναι το θέμα. <b>Η απλούστευση που επιχειρείται
στο να εκληφθεί το βιβλίο ενός αμετανόητου τρομοκράτη ως ένα οποιοδήποτε βιβλίο,
λες και μιλά ο Μάικ ο Φασολακης, είναι όχι απλά επικίνδυνη, αλλά ιδιαιτέρως ανησυχητική.
Δόθηκε ωραιότατο πάτημα στον κ. Ξηρό να μας πει κιόλας μέσα σε όλο αυτό τον ντόρο:
"ξεπλήρωσα". Κοινώς «γαζώστε, ανατινάχτε μερικούς, γραψτε μετά ένα βιβλίο,
σιγουρευτείτε ότι θα αποτελεί τη μαγιά ενός θεατρικού δρώμενου φυσικά και
ύστερα σχολάσατε. Η κοινωνία καταλαβαίνει, κατανοεί, σας συγχωρεί». Μωρέ
μπράβο! </b>Πολύ επιδερμικά αντιμετωπίζεται η διακίνηση ιδεών που θεοποιούν την
τρομοκρατία, αν όχι την παρουσιάζουν ως αναγκαία, λέει, συνθήκη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>3) Τέλος, άκρως προβληματικό αν όχι ενδεικτικό φανατισμού κι
επιπόλαιας κρίσης, να στοχοποιειτε άτομα ως τάχα ανόητα που δεν αντιλαμβάνονται
το μεγαλείο ή την ουσία της Τέχνης, επειδή και μόνο αντέδρασαν γραπτώς κι
ανοιχτά με σαφήνεια με την επιλογή των κειμένων, ΧΩΡΙΣ μάλιστα να ζητούν να μην
γίνει η εν λόγω παράσταση. </b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Φανατίζεστε κι εκτίθεστε. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μάθετε να κάνετε κριτική αφού πρώτα διαβάσετε προσεκτικά τι υποστηρίζει
ο άλλος, μην παρουσιάζεστε ως σούπερ τιμητές της Τέχνης όταν την περιορίζετε
ποσό δε μάλλον σε στεγανά και ιδίως όταν τάχα ισχυρίζεστε ότι δεν αντιλαμβάνεστε
πως<b> η διαμόρφωση ιδεών/συναισθημάτων είναι πάντα στο τέλος το ζητούμενο, πέραν
της διατύπωσης ή εκτόνωσης αυτών.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Σε τελική ανάλυση, δεν είναι θέμα κι ούτε ήταν ποτέ για κανέναν
γνήσιο δημοκράτη, φιλελεύθερο πολίτη το αν θα μιλήσει, γράψει, εκφραστεί ο χ, ψ
Ξηρός. Αυτή είναι άλλωστε κι η διαφορά του από έναν τρομοκράτη. Ο τελευταίος
δεν αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης ή διαφορετικής άποψης, μπαμ και κάτω με συνοπτικές
διαδικασίες. <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Το ζητούμενο, ο προβληματισμός του πρώτου είναι όταν αρχίζουν
οι ιδέες του δεύτερου -που στη συγκεκριμένη περίπτωση το 'χει τιμή, δόξα και καμάρι
του κιόλας, καμία ενοχή ή αυτοκριτική- και παρουσιάζονται ως φυσική συνθήκη, ως
μια άλλη απλά ανάγνωση της πραγματικότητας, ως μια ακόμα άποψη, σιγά τα ωά.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Κύριοι και κυρίες, η τρομοκρατία δεν είναι μια απλά άλλη άποψη.
Όταν σκότωναν τον Μπακογιαννη ή τον Αρξαλιαν, δεν ήταν ούτε άλλη μια μέρα μωρέ,
ούτε κάτι που έτυχε όπως πολλά στην καθημερινότητα μας. </b>Κι αλλοίμονο αν το εκλάβουμε
έτσι. <b>Είναι υβρις προς τα θύματα της τρομοκρατίας και τις οικογένειες τους. Είναι
πρόκληση προς την δημοκρατία </b>που απολαμβάνουμε όλοι, ακόμα κι οι αρνητές της όπως
οι ΧΑγητες, οι Ξηροί, ο Κουφοντινας κι άλλοι πολλοί που είναι εύκολο να
σκοτώσουν και θα έπρεπε να τους είναι αφόρητα δύσκολο, αν όχι αδιανόητο να το δικαιολογήσουν. Δυστυχώς το τελευταίο παρουσιάζεται όχι απλά
κατακριτέο τελευταία, αλλά και ως βιασμός της Τέχνης, διαβάζω. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b>Θέατρο; Ναι φίλτατοι, του παραλόγου όμως. Κι ο νοών νοειτω.</b></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-45806131629856380412016-01-23T13:29:00.002+02:002016-01-28T23:56:42.805+02:00Αγροτικό: όταν ο λαϊκισμός δίνει τη χαριστική βολή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9HIqlEfDXGCR_ZbQuwPHAEA6lZbUj0l4WF21N02nly3H1mHn93oyoPLoShN8mLQYdJSKYtR_qqEybZEWC9gI-6GwCwlTVBpiIjOTE1h1kIWpcF24X5DrVslckt9k74pAiCpo1oRIJ0P8/s1600/agrotes2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9HIqlEfDXGCR_ZbQuwPHAEA6lZbUj0l4WF21N02nly3H1mHn93oyoPLoShN8mLQYdJSKYtR_qqEybZEWC9gI-6GwCwlTVBpiIjOTE1h1kIWpcF24X5DrVslckt9k74pAiCpo1oRIJ0P8/s320/agrotes2.jpg" width="320" /></a>Τόσες μέρες έχουν ξεσηκωθεί οι αγρότες και διαβάζω δεξιά κι
αριστερά αναλύσεις που πάσχουν είτε από αριστερισμό, είτε από κυνισμό. Σε κάθε
περίπτωση, <b>οι τραμπουκισμοί και η ομηρία της κοινωνίας κλείνοντας δρόμους είναι
απαράδεκτοι και καταδικαστέοι. Καλό θα ήταν, ωστόσο, να μην κρυβόμαστε πίσω από
το δάχτυλο μας</b> ξιφουλκώντας τις εμμονές ή την εμπάθεια μας σε μια κοινωνική
ομάδα, ωσάν σάκος του μποξ για να ξεσπάσουμε ή επιτέλους να εκτονώσουμε
απωθημένα κι οργή για τη δύσκολη πια καθημερινότητα μας. </div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<!--[endif]--></div>
<br />
Τούτων λεχθέντων, δυστυχώς <b>οι αγρότες ενώ έχουν δίκιο σε
πολλά</b> -ίσως περισσότερα αυτή τη φορά από ότι παλιότερα, αν όχι ουσιαστικότερα- κ<b>αθώς
χρόνια σύρθηκαν στον λαϊκισμό κυβερνώντων ένθεν κι ένθεν τύπου "όλα τα
κιλά, όλα τα λεφτά" με τους Μπουτα, Πατάκη, Κοκκινουλη κι άλλους «αγροτοαστέρες», αδυνατούν να πείσουν τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες για το δίκιο ορισμένων
αιτημάτων τους</b>. Όταν δηλαδή απειλείς κάθε Γενάρη με Φλεβάρη, επί 20 χρόνια και
βάλε, ότι θα «κόψεις» τη χώρα στα δυο, ε, κομματάκι δύσκολο να πείσεις τους
πολίτες ότι τώρα είναι διαφορετικά.<br />
<div class="MsoNormal">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvwgg-MGo2LhzvRCZQsjAPJZvWdjsmqHgvCXg70It5D3PMQhsT_HFWCOZbNW4_dsknDiZqlXujfSND5I1hkYe12qfVjiCTD3TcJ5wHToyDglUyKolrfuv4hZq_RZtEzrIIkrt7VjWmTc8/s1600/agrotes.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvwgg-MGo2LhzvRCZQsjAPJZvWdjsmqHgvCXg70It5D3PMQhsT_HFWCOZbNW4_dsknDiZqlXujfSND5I1hkYe12qfVjiCTD3TcJ5wHToyDglUyKolrfuv4hZq_RZtEzrIIkrt7VjWmTc8/s320/agrotes.jpg" width="320" /></a>Επιπροσθέτως, <b>η παντιέρα ότι οι αγρότες είναι φτωχοί και γι'
αυτό αδικούνται a priori</b>, τους "ξεζουμίζει η άρχουσα τάξη" που
διάβασα κάπου, πέραν του άκαιρου της ανάλυσης -δεν ζουν δα και σε συνθήκες
Κιλελέρ, μην τρελαθούμε κιόλας-, <b>δεν μπορεί να βρει ευήκοα ωτα όταν η πλειοψηφία
της ελληνικής κοινωνίας φτωχοποιείται ή αν θέλετε πλήττεται εξίσου οικονομικά</b>,
ενώ ταυτόχρονα έχουμε πλημμύρα δημοσιευμάτων εφημερίδων κι ανακοινώσεων οργανισμών που δείχνουν
ότι μεγάλο τμήμα των αγροτών δηλώνει 1000 ευρώ το χρόνο εισόδημα. Αυτό είναι όχι
απλά προκλητικό, αλλά θρασύτατο, προ και επί κρίσης.</div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
Τέλος, επειδή τα ζητήματα που προκύπτουν με τους αγρότες
αγγίζουν τις 2 από τις 3 γάγγραινες της Μεταπολίτευσης, το Ασφαλιστικό και το
Φορολογικό, τίθεται πολύ σοβαρά επί τάπητος το εξής απλό ερώτημα: γιατί οι
αγρότες να έχουν αφορολόγητο; Για να το θέσω πιο ωμά: <b>για ποιο λόγο ένας
υπάλληλος του ιδιωτικού τομέα με 450 ευρώ πλέον καθαρό εισόδημα, θεωρείται
προνομιούχος σε σχέση με έναν ροδοκινοπαραγωγό;</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBn4omxc_dIXpX-uwOZigDHZPfCrvJgsVg13MG3EPHB9MoUfW-d5FAVcs43tFjvN1mFvYG_0Cv6YWEE_ni1Tv6GWJFgaiixewdLRQZa_muR4CWgJnxcybuiwBj29zjecKE03UAoA7iGu4/s1600/tsipras.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBn4omxc_dIXpX-uwOZigDHZPfCrvJgsVg13MG3EPHB9MoUfW-d5FAVcs43tFjvN1mFvYG_0Cv6YWEE_ni1Tv6GWJFgaiixewdLRQZa_muR4CWgJnxcybuiwBj29zjecKE03UAoA7iGu4/s320/tsipras.jpg" width="320" /></a>Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσίπρας βρέθηκε εγκλωβισμένος στον
λαϊκισμό που ύφανε, με θέα τα τρακτέρ, επί 5 χρόνια και τώρα έχει απέναντι του
όχι απλά δυσαρεστημένους, αλλά εξαγριωμένους πολίτες. Το κάψιμο κομματικών
συμβόλων, σημαιών του ΣΥΡΙΖΑ χτες, δεν προσφέρει τίποτε, αλλά είναι ενδεικτικό
του κλίματος πόλωσης που όχι απλά δεν εκτονώνεται, αλλά μάλλον γίνεται πιο
χαοτικό, τροφοδοτείται από απλουστεύσεις αν όχι ειρωνείες της κυβέρνησης όπως
τη φιέστα για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -παρέα με ΑΝΕΛ που εντέχνως
αποσωπιεται- ή τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και
Τροφίμων κ. Μπολαρη ότι η κυβέρνηση καλωσορίζει τις εν λόγω κινητοποιήσεις ή ακόμα-ακόμα
και τις σημερινές δηλώσεις της κας Γεροβασιλη στο <span lang="EN-US">MEGA</span><span lang="EN-US"> </span>ότι άμα κλείσουν
οι εθνικές οδοί, δεν έγινε δα και κάτι φοβερό. Θέατρο παραλόγου, αν όχι
ιλαροτραγωδία είναι αυτό που ζούμε <span style="color: #141823;">με πολλά</span><span class="apple-converted-space"><span style="color: #141823; font-size: 9.0pt;"> </span></span>déjà
vu.<span style="color: #141823;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">D</span>éjà
vu, π<span style="color: #141823;">ου όμως <b>χτυπάνε καμπανάκια για όλο το πολιτικό
σύστημα και ιδίως για την αξιωματική αντιπολίτευση και τα κόμματα του λεγόμενου
ευρωπαϊκού τόξου. </b>Δεν μπορεί κανένας πια να ασκήσει μικροπολιτική, γιατί όχι
απλά θα το βρει μπροστά του σε λίγα χρόνια, όπως συνηθίζαμε να λέμε το
προηγούμενο διάστημα των παχιών αγελάδων, αλλά διότι πλέον θα κληθεί την
επόμενη των εκλογών να το διαχειριστεί/επιλύσει, ενώ ήδη δεδομένων των συνθηκών
θεωρείται εν μέρει συνυπεύθυνος από τους εταίρους για την έλλειψη συνεννόησης
στα λεγόμενα εθνικά θέματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #141823;">Και <b>ναι μεν θετικό ότι τόσο ο
Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και η Φώφη Γεννηματά, στη χτεσινή τους συνάντηση παρότρυναν τους
αγρότες να μην αποκλείσουν τις εθνικές οδούς, αλλά δεν έχουμε μάθει ακόμα τίποτε -θα μου
επιτρέψετε- για το τι ακριβώς προτείνουν αμφότεροι ξεκάθαρα για την ταμπακιέρα:
το Αγροτικό.</b> Πρέπει να ανοίξουν επιτέλους τα χαρτιά τους. Δεν αρκεί να
διαπιστώνουν αδικίες, πρέπει και να αντιπροτείνουν ανοιχτά και ουσιαστικά προς
το κάθε ενδιαφερόμενο, εναλλακτικές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7WIMU5Ztba4SOgQS0NC33xaPjlpC48UxAik-cbpnktI3cZkz0n4q8kOh7G12mSkjZjulZ3aMBKRi6mh54ByusCeXf_abASGO8uvLy9uqT2FiAn7Ck4BmSt-D56GISEdiX_z-iOJ2EYxc/s1600/agrotes3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7WIMU5Ztba4SOgQS0NC33xaPjlpC48UxAik-cbpnktI3cZkz0n4q8kOh7G12mSkjZjulZ3aMBKRi6mh54ByusCeXf_abASGO8uvLy9uqT2FiAn7Ck4BmSt-D56GISEdiX_z-iOJ2EYxc/s320/agrotes3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Λύσεις υπάρχουν. Επώδυνες, ναι. <b>Μην έχουμε αυταπάτες: πολιτικές
που δεν πατούν στις μνημονιακες δεσμεύσεις είναι όχι απλά προϊόν φαφλατάδων,
αλλά ανεγκέφαλων, επικινδύνων λαϊκιστών που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια</b> -ελπίζω
όλοι να το 'χουμε πλέον εμπεδώσει πια- <b>σε ανακύκλωση των προβλημάτων, σε
μαρασμό την ελληνική οικονομία και την κοινωνία στα κάγκελα, αν όχι σε
παράκρουση. </b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b>Ιδού, λοιπόν, το ενδιαφέρον σημείο πολιτικής
"σύγκρουσης": μπορούν ΝΔ, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι να
αντιπαρατεθούν στην επιπολαιότητα και προχειρότητα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ,
τηρώντας τα συμφωνηθέντα και παράλληλα δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη και ελπίδα
για καλύτερες μέρες σε αγρότες και μη; Αυτό είναι πλέον το ερώτημα κι όχι αν θα
αντέξει ο κ. Τσίπρας με την αδελφή ψυχή του, τον κ. Καμμενο, θα μου επιτρέψετε.
Δεν θα κρατήσουν για πολύ. Κι όχι λόγω της κοινωνικής κατακραυγής ή των πιέσεων
των εταίρων/δανειστών, όπως λέγεται, αλλά γιατί πολύ απλά δεν δύνανται να
διαχειριστούν τίποτε, ούτε καν τα στοιχειώδη. Είναι ηλίου φαεινότερον. Για να παραφράσω
κι εγώ, μιας κι είναι της μόδας: «είναι η πραγματικότητα, ανόητε». </b></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-660798269546279972015-12-17T15:14:00.001+02:002015-12-17T15:21:37.839+02:00Τίτλων το ανάγνωσμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div data-contents="true">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
Εθνάρχης και ηγέτης ακούω. Υπάρχουν ξέρετε και τα συνοδευτικά λαοπλάνος, τσαρλατάνος,
λαϊκιστής, αιθεροβάμων, αγύρτης, εθνικιστής, ρατσιστής, ονειροπαρμένος ...πλούσια
η ελληνική γλώσσα. Θα μπορούσα να γράφω μέχρι κι αύριο ασταμάτητα.<br />
<br />
Αλλά για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα: ο τέλειος γαμπρός για τη Βαγενά,
που είχε σχολάσει τον Antonio Gramsci από τα 18 του κατά τα λεγόμενα του στην πρώτη
συνέντευξη του ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στον Π. Τσιμα (είπαμε μερικοί
βασανιζόμαστε από βαρβάτη μνήμη, φευ), είναι απλά ο πρωθυπουργός της χώρας. Τίποτε
παραπάνω. Για το παρακάτω έχω πολλές αμφιβολίες, αλλά καθότι πιστεύω ακράδαντα
στην δημοκρατία, σέβομαι την απόφαση των συμπολιτών μου. Ως εκεί όμως. Γιατί
ξέρετε το μυαλό στροφάρει -ευτυχώς- και δεν αρεσκεται μόνο στους τύπους.<br />
<br />
Και εξηγούμαι: Εθνάρχης της αριστερας που ακούστηκε είναι οξύμωρο καταρχήν, εφόσον
εννοιολογικά το έθνος υποτίθεται ότι υπερβαίνει τους ιδεολογικούς προσδιορισμούς.
Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε το αλλοπρόσαλλο του χαρακτηρισμού, τον πολιτικό σουρεαλισμό
της αριστεράς που συνεργάζεται άψογα με την ακροδεξιά, δύσκολα μπορούμε να τον ξεπεράσουμε.<br />
<br />
Κι επί την ευκαιρία ας τελειώνει το γελοίο "καλαμπουρακι" (;) ότι
ο Καμμενος και οι ΑΝΕΛ είναι light δεξιά. Δεν χαρακτηρίζουμε γιαούρτια να θυμίσω,
αλλά πολιτικές θέσεις και συμπεριφορές. Όταν κάποιος προτρέπει σε λιντσάρισμα,
ταυτίζει τους ομοφυλοφιλους με κτηνοβάτες, θεωρεί τον κάθε Γερμανό πολίτη, εν δυνάμει
νεοναζιστή, ξεσπά σε αντισημιτικά παραληρήματα τύπου "Έλληνες Εβραίοι δεν
φορολογούνται(!) σε αντίθεση με τους Χριστιανούς Ορθόδοξους Έλληνες που
πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους" εντός του Κοινοβουλίου, σχωρνατε με αλλά
δεν είναι light, αλλά καραμπινάτος ακροδεξιός. Τόσο απλά, τόσο ωμά.<br />
<br />
Τώρα όσον αφορά τον προσδιορισμό του ηγέτη. Ηγείτο ο κ. Τσίπρας ενός κυβερνητικού
συνασπισμού. Μάλιστα. Κάποτε είχα διαβάσει σε ένα τοίχο δίπλα στο πατρικό μου
στα Γιάννενα, "Όποιος μπορεί δουλεύει, όποιος δεν μπορεί διοικεί, αλλά
εκείνος που δεν μπορεί να διοικεί κυβερνάει". Είχα σαστίσει. Το θεωρούσα εξωφρενικό.
Αυτό πριν 10 χρονιά. Τώρα πλέον αντιλαμβάνομαι πλήρως τι εννοούσε ο ποιητής του
τοίχου. Ταιριάζει γάντι στο θειο βρέφος της α' και β' φοράς αριστεράς. Και ο
νοών νοείτω. <br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-10171092806642513092015-12-16T14:32:00.001+02:002015-12-16T14:59:48.419+02:00Μεταξύ μας, Μεταξά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Γιαουρτωμα και λεκτικός προπηλακισμός Αντωναρου, προ κρίσης.
Στη συνέχεια το άσχημο περιστατικό με Βαρουφακη και τώρα αυτό με τον Οικονόμου.
Φυσικά υπάρχει κι ο ξυλοδαρμός Μπογδανου. Ενδεικτικά, γνωστά τοις πασι,
περιστατικά.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Νέτα σκέτα γιατί διαβάζω πολλές ωραιοποιήσεις και στρογγυλοποιήσεις
του τετραγώνου από χτες το βράδυ: <b>Η ακροδεξιά δεν διανοείται να πατήσει το πόδι
της στα Εξάρχεια -αν και τα τελευταία 4 χρόνια υπάρχουν δυστυχώς κι ακροδεξιά
συνθήματα επί των Μαυρομιχάλη, Ιπποκράτους και Ασκληπιού-<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γιατί πολύ απλά η εξωκοινοβουλευτική
εξτρεμιστική αριστερά, σχεδόν στις παρυφές, αν όχι σε βασικούς πυρήνες, της εγχώριας
τρομοκρατίας ελέγχει τη περιοχή σε πλήρη αρμονία με την αλβανική μαφία και τους
γνωστούς, καθόλου αγνώστους </b>-ας σταματήσει αυτό το δούλεμα- <b>θιασώτες του
μηδενισμού.</b> Οι φορείς γνωρίζουν το πρόβλημα, η δημοτική αρχή εξίσου, οι πολίτες
προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα και εντωμεταξύ η γκετοποιηση των Εξαρχείων
αποτελεί γεγονός. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λυπάμαι ιδιαίτερα που το λέω, αλλά επειδή δεν σκοπεύω να κάνω
λοβοτομή στη μνήμη μου προς τέρψιν φίλων, να θυμίσω ότι <b>η καλλιέργεια της
ανοχής των προπηλακισμών, λεκτικών και μη, γινόταν με τις ευλογίες του Σύριζα
και των Ανελ από την εποχή των Αγανακτισμένων, με τον προπηλακισμό βουλευτών (Χατζιδάκη),
δημοσιογράφων (Τελλογλου), αλλά και πιο πριν όταν ο αποκλεισμός ή η ομηρία
καθηγητών στις αίθουσες θεωρούνταν αντίσταση, όταν το γιαουρτωμα του Πάγκαλου εκλαμβάνονταν
ως καλαμπούρι, αν όχι θεία καταδίκη, όταν η ακύρωση/αναβολή εκδηλώσεων με το έτσι
θέλω, όπως πχ για την Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού, υπολογίζονταν ως λαϊκή επιβολή
δικαίου, όταν η μούντζα στη Βουλή αποτελούσε ύψιστης σημασίας πολιτική
επαναστατική πράξη. </b>Κοινώς αυτοί που αποτελούν τώρα την κυβέρνηση ωθούσαν, ενθουσιάζονταν,
παρότρυναν σε τέτοιες ενέργειες ως αντιπολίτευση.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα πολύ απλά τα μπουμπούκια του εξτρεμισμου εκδηλώνονται
πιο οργανωμένα, πιο συστηματικά και χτυπούνε πιο συχνά διότι το πεδίο είναι
ελεύθερο. Άλλωστε οι αντιλήψεις τους είχαν κι έχουν απήχηση ακόμα σε μέλη του κυβερνητικού
συνασπισμού. Μην ξεχνάμε ότι με την κατάληψη της Νομικής και της Πρυτανείας του
Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών επί Συριζανελ είχαμε ακούσει και το περίφημο
από κρατικά χείλη που τώρα απειλούνται από τους Πυρήνες της Φωτιάς βέβαια:
"έλα μωρέ, θα βαρεθούνε, κάποια στιγμή".</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Δεν είναι απλά θέμα γκετοποιησης των Εξαρχείων </b>δηλαδή. Είναι
ένα ευρύτερα ανησυχητικό φαινόμενο όταν γίνεται με την ανοχή πολιτικών φορέων
και πολλές φορές και με την παρότρυνση τους. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και εξηγούμαι: <b>Ο</b> <b>δημόσιος χώρος σε μια ευρωπαϊκού τύπου
δημοκρατία πρέπει να είναι προσβασιμος σε κάθε πολίτη ανεξαρτήτως θρησκεύματος,
σεξουαλικής προτίμησης, πολιτικού προσδιορισμού, οικονομικής επιφάνειας. Όταν
μικρές ομάδες αποκλείουν ή απειλούν αυτή τη συνθήκη και γίνονται ανεκτές από
την Πολιτεία, τότε μάλλον μιλάμε για κοινωνία τύπου Far West με ο,τι συνεπαγεται
αυτό. Μιας κοινωνίας ζούγκλας δηλαδή που οι μισοί είναι φοβισμένοι, οι υπόλοιποι
παθιασμένοι με τη ρητορική μίσους υπεράνω νόμου και βαρούν αλύπητα οποιονδήποτε
θεωρούν εχθρό. </b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Ο λαϊκισμός τύπου «ο λαός ποτέ δεν φταίει σε τίποτε»</b> (άραγε εκείνοι<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οι βουλευτές που λαϊκίζουν ή λουφάρουν λογω φόβου
πολιτικου κόστους προέκυψαν με τον κρίνο ή μήπως η φοροδιαφυγή αφορά μόνον 12 πολίτες
στα 11 εκατομμύρια;), <b>«δωσίλογοι πολιτικοί που προωθούν τα σχέδια των κατοχικών
δυνάμεων» </b>(το υπονοούμενο κοινώς είναι ότι είμαστε σε πόλεμο άρα όλα επιτρέπονται),
<b>«οι τρομοκράτες βρίσκονται στο υπουργείο οικονομικών»</b> (ενώ όταν κάποιοι βάζουν βόμβες
ή σκοτώνουν πολίτες είναι ταγμένοι στην επανάσταση και τον ριζοσπαστισμό, ε;) ,
<b>οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτοδικία, δικαιολογεί την τρομοκρατία, επιτρέπει τη
βία και την παρανομία.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Προσωπικά ως πολίτης αυτής της χώρας που κατοικούσα 14 χρόνια
στα Εξάρχεια κατ’ επιλογήν, όσο κι αν με γοητεύουν τα νεοκλασικά τους, οι χώροι
περισυλλογής και διασκέδασης ή τα γκράφιτι τους, δεν ζούσα και δεν ζω σε κανένα
ροζ ή μαύρο συννεφάκι για να μην αντιλαμβάνομαι την μετάλλαξη τους και κυρίως δεν
είμαι τόσο πολιτικά αφελής να υποστηρίζω ότι αυτό το φαινόμενο αφορά αποκλειστικά
την εν λόγω περιοχή. <b>Είναι χειρότερο το πρόβλημα και δεν αποτελεί απλά τοπική ιδιαιτερότητα
κάποιων γραφικών, παρανόμων. </b>Μην γελιόμαστε και κυρίως μην εθελοτυφλούμε. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο εκφασισμός
δεν είναι καλαμπούρι, ούτε περιορίζεται γεωγραφικά σε ένα μέρος μιας κοινωνίας.
Διαχέεται κι εξαπλώνεται σαν ιός μέσω της ανοχής και αποδοχής συμπεριφορών και
πράξεων. Μην αγνοούμε τον πολιτικό μανδύα τέτοιων ενεργειών. Είναι λάθος τόσο
να θεωρούμε ότι είναι μεμονωμένα περιστατικά, όσο και ότι τα Εξάρχεια είναι ο
παράδεισος επί αθηναϊκής γης. <b>Οι υπεραπλουστεύσεις είναι βολικές είτε για τους φορείς
της βίας, είτε για τα πρόβατα. </b>Κι εγώ, φίλτατοι, δεν ανήκω σαφέστατα σε καμιά από τις δυο
κατηγορίες. Εσείς; </div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-88039474624716195882015-12-13T19:13:00.001+02:002015-12-13T19:16:06.845+02:00Η πιο όμορφη απάτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
Ο Γιος του Σαούλ (α), Η Νιότη (β), Αστακός (γ) σε 2 μέρες. Μόνη μου κατ' επιλογήν
σχεδόν σε prive προβολή. Ανάμεικτα συναισθήματα. Η δύναμη της σκηνοθεσίας (α),
του σεναρίου/ερμηνειών (β), του συμβολισμού (γ). Κάθε ταινία κι από ένας ύμνος,
μια ελεγεία στο σινεμά. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Αν κάτι συνειδητοποίησα αυτό το διήμερο είναι πρώτον ότι βλακωδώς δεν συνέχισα
τις κινηματογραφικές σπουδές μετά το μεταπτυχιακό μου που είχα επικεντρωθεί στη
σκηνοθεσία -ποτέ δεν είναι αργά όμως- και κατά δεύτερον ότι ο κινηματογράφος είναι
η πιο πολυεπίπεδη και ταυτόχρονα μυσταγωγική μορφή τέχνης. Ίσως γι' αυτό και η
αδυναμία μου σ' αυτόν, σε αντίθεση με το θέατρο που στο πρώτο μισαωρο έχω ήδη
βαρεθεί, νιώθω να ασφυκτιώ. Ξέρω, ακούγομαι ωσάν περίεργη, αν όχι αλλόκοτη,
ιδίως σε μια χώρα με θεατρική παράδοση κι ιστορία, αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν
κάποιος μου προτείνει σινεμά ή θέατρο, ε χωρίς δεύτερη σκέψη, η απάντηση
ενστικτωδώς και σχεδόν αυτόματα είναι "σινεμά, και το συζητάς;".</div>
<br />
Εξαιρέσεις που φυσικά επιβεβαιώνουν το παραπάνω, υπάρχουν: παρακολουθώ
ανελλιπώς την θεατρική ομάδα Blitz, ενθουσιάζομαι σαν μικρό παιδί με το μαύρο θέατρο
της Πράγας, μου αρέσουν οι πειραματισμοί των Patari Project. Ως εκεί όμως. Την
μαγεία που έχει ο κινηματογράφος, δεν την διαθέτει ούτε στο ελάχιστο το θέατρο,
για 'μένα.<br />
<br />
Περί σινεμα ο λόγος λοιπόν. Οι τρεις παραπάνω ταινίες, όσο δυσφορία κι αν
μου προκάλεσαν σε κάποια φάση είτε λόγω θεματολογίας, είτε λόγω τεχνικής
προσέγγισης, μου χάρισαν ανεπανάληπτα ηχομοτιβα, με βοήθησαν να αντιληφθώ -για
εντελώς διαφορετικούς λόγους η καθεμία- ότι τα ανθρώπινα πάθη από τα πιο όμορφα
όπως ο έρωτας για παράδειγμα, έως τα πιο κτηνώδη όπως η κτητικότητα, έχουν
δομές που παρασύρουν σε πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές, σχεδόν πανομοιότυπες
σε κάθε άνθρωπο. Η ιδεολογία και η συναισθηματική αντίληψη δευτερευόντως, του
καθενός παίζουν καθοριστικό ρόλο. Το δε ανθρώπινο σώμα, ως μορφή κι όγκος, αλλά
κι ως αντικείμενο πόθου ή επιβολής δόγματος/εξουσίας, πάντα στο επίκεντρο.<br />
<br />
Ομολογώ ότι η πιο ευχάριστη ήταν η Νιοτη. Διόλου εύπεπτη όμως. Μην γελιέστε.
Το να διαπραγματεύεται την απώλεια, το γήρας, το θάνατο και να σε κάνει να
γελάς με την ψυχή σου και μετά να συνειδητοποιείς ότι αυτό που γέλασες είναι αντίστοιχα
το ίδιο που θα μπορούσε να σε κάνει να σπαράξεις στο κλάμα... ε μαεστρία
αναμφίβολα. Το πώς θα παρουσιάσεις ένα γεγονός, ίσως τελικά υπερβαίνει και το
γεγονός το ίδιο. Το ότι σε ένα κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης μια 80 φευγα, δυο
έφηβοι και μια οσονουπω 40ρα γέλαγαν ταυτόχρονα δεν είναι αμελητέο, ούτε ευκαταφρόνητο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ykWX45wN2ws/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ykWX45wN2ws?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
Η δε μουσική επένδυση απιθανη, με διαμαντάκια το ένα μετά το άλλο και cover
αξιοζήλευτα, ενώ ο μετρ υποκριτικής τέχνης κ. Michael Caine δίνει ΤΟ ρεσιτάλ,
με τα καρέ και τα κοντινά πλάνα γυμνών σωμάτων, νέων και γέρων, να γεμίζουν
όμορφα την μεγάλη οθόνη. Η φωτογραφία άψογη και το τοπίο πάντα σε αντίθεση με
τους χαρακτήρες. Έξυπνο, πολύ σαρκαστικό έργο που χρήζει προσοχής στους προβοκατόρικους
διαλόγους που ξετυλίγονται μεταξύ σοκολάτας, νερού, γρασιδιού, χιονιού, ατμών
και σαπουνόφουσκας: <br />
-Σήμερα θα σας κάνω ένα διαφορετικό μασάζ. Είστε εκνευρισμένος. Μάλλον
απογοητευμένος.<br />
-Τα καταλαβαίνεις όλα με τα χέρια σου;<br />
-Ναι, το άγγιγμα [...]<br />
-Οι άνθρωποι όμως φοβούνται το άγγιγμα.<br />
-Ναι γιατί το ταυτίζουν με την ηδονή.<br />
-Α, γι' αυτό δεν μιλάς....<br />
<br />
Ο Paolo Sorrentino τονίζει με κάθε τρόπο ότι τα συναισθήματα είναι σε απόλυτη
συνάρτηση με τις αισθήσεις, αλλά υπεράνω απ' αυτές. Ή μήπως όχι; Ακόμα
αναρωτιέμαι. Δείτε τη και πείτε μου.<br />
<br />
Ο Αστακός, από την άλλη, για κάθε επαγγελματία του σινεμα, είτε σκηνογράφος,
είτε ηθοποιός, είτε ηχολήπτης, είτε σκηνοθέτης κ.ό.κ. είναι ένα αριστούργημα .
Τεχνικά πάει ένα βήμα παραπέρα. Κι εξηγούμαι: σε κάποια φάση ο Γιώργος Λάνθιμος
ξεδιπλώνει εικόνες σε αργή κίνηση με ταυτόχρονα κοντινά πλάνα χωρίς να κουράζει
ούτε στο ελάχιστο, προσδίδοντας ένταση στον συμβολισμό της πράξης του κυνηγιού
που αποτελεί βασικό στοιχείο της ταινίας. Κυνηγιού αισθημάτων, ταύτισης, συντροφικότητας,
ενσωμάτωσης, ένταξης; Και τι στα κομμάτια δεν θέτει υπό αμφισβήτηση, αν όχι σε
σκέψη, ο Αστακός... Πολυδαίδαλος αλλά με σαφή θεματολογία, όσο κι αν καταφεύγει
στα άκρα για να τον αποδομησει εντέχνως ο σκηνοθέτης.<br />
<br />
Κι όσο για το απότομο φινάλε που ακούω δεξιά κι αριστερά, θα μου επιτρέψετε
να διαφωνήσω. Ήταν ακριβώς αυτό που άρμοζε σε αυτό που διαπραγματευόταν η
ταινία. Το απότομο ήταν από την αρχή και σε όλη τη διάρκεια, παρέα με το
απρόσμενο. Αλίμονο αν ο Λάνθιμος δεν έμενε πιστός στον βασικό άξονα, λοιπόν,
του δημιουργήματος του. Η σκηνοθεσία απαιτεί προσήλωση και αποσαφηνισμένη
στοχοποίηση. Τίποτε δεν είναι στην τύχη ή απομονωμένο, όσο κι αν δίνεται αυτή η
αίσθηση. Όσοι αναγνωρίζουμε και έχουμε εντρυφήσει στην ιδιαιτερότητα του εν λόγω
σκηνοθέτη, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/JWj-jQAMUfw/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/JWj-jQAMUfw?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
Οι μουσικές επιλογές ευφάνταστες - μουσική Αττίκ; Ποιος θα το περιμενε;- και η εμμονή στην αφήγηση σκηνών και συναισθημάτων
σχεδόν σατανική θα μπορούσε να πει κανείς. Στο μόνο που θα διαφωνήσω με τον Γιώργο
Λανθιμο είναι στον υπαινιγμό οτι η ηλεκτρονική μουσική είναι για μοναχικούς ή
και μόνους ανθρώπους. Η μαζικότητα και η κοινωνικότητα αυτού του μουσικού
πεδίου μάλλον αποδεικνύει το αντίθετο, όσο κι αν αντιλαμβάνομαι την χρησιμότητα
της εν λόγω σκηνής και πιο πριν ατάκας.<br />
<br />
Τέλος ο Γιος του Σαούλ. Χμμ παραδέχομαι ότι έφυγα με αίσθηση ανικανοποίητου όταν
έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Ούτε ξετρελάθηκα, ούτε απογοητεύτηκα την πρώτη μέρα.
Δεν την βρήκα μέτρια. Όχι. Η πιο ενδιαφέρουσα τεχνικά από τις τρεις. Δεν χωρά
αμφιβολία περί αυτού. Εξαιρετικά κουραστική τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά.
Κι ενώ είχα μείνει ολίγον τι μετέωρη όσον αφορά την αξιολόγηση της, πλέον πιστεύω,
όσο περισσότερο το σκέφτομαι, ότι ο Lazlo πέτυχε διάνα αυτό που έλεγε ο Stanley
Kubrick: "Μια ταινία πρέπει να είναι περισσότερο σαν μουσική παρά σαν
λογοτεχνία. Πρέπει να είναι μια προοδευτική ανάπτυξη διαθέσεων και αισθημάτων.
Το θέμα, αυτό που είναι πίσω από το συναίσθημα, το νόημα, όλα αυτά έρχονται
αργότερα".<br />
<br />
Ε, λοιπόν, πρώτα νιώθεις δυσφορία, αναγούλα, φρίκη, αγωνία, απογοήτευση, λύπη,
οργή, κλιμακωτά διαθέσεις δηλαδή, κι όταν τελειώνει αντιλαμβάνεσαι ότι ο László
Nemes κατάφερε με 3 γραμμές σενάριο -στην κυριολεξία- και κυρίως λόγω τεχνικών πρωτοτυπιών
να παρουσιάσει ανάγλυφα, απλά, αλλά κι απολύτως ωμά χωρίς εντάσεις, αίματα και
τα συνηθισμένα, την κτηνωδία των Ναζί. Δεν χρειάστηκε να μας πείσει η ιστορία.
Δεν ήταν απαραίτητο να μάθουμε αν όντως ήταν ο γιος του...όσοι την έχουν δει,
ξέρουν πολύ καλά σε τι αναφέρομαι. Σημασία είχε το νόημα πίσω από όλα αυτά. Κι
αυτό, όχι απλά το ανέδειξε, αλλά κατάφερε να μας στιγματίσει.<br />
<br />
Όλοι έφευγαν από τον κινηματογράφο με απορία, σαστισμένοι. Είχαν έρθει με
τις προσδοκίες οι περισσότεροι μιας Λίστας του Σιντλερ ή μιας Η Ζωή είναι
Ωραία. Κυρίες και κύριοι δεν χρειάζεται δακρύβρεχτο story ή διαμελισμένα
πτώματα για να αντιληφθείς το μέγεθος της βαρβαρότητας. Αυτό μας είπε
κατάμουτρα ο σκηνοθέτης της "Ο Γιος του Σαουλ". Ειναι ακριβώς όπως
τόνισε σε μια συνέντευξη του: "Το Ολοκαύτωμα είναι μόνον θάνατος".
Θέλετε να του προσδώσετε οδύνη, ιδεολογική χροιά, συναισθηματική φόρτιση; Κάντε
το. Εγώ όμως θα θέσω το θέμα επί τάπητος, απροκάλυπτα κι απλά εξαρχής. In your
face!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/GLp9NHSv_Ck/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/GLp9NHSv_Ck?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
Μικρή υπενθύμιση: μην τυχόν φύγετε μόλις αρχίσουν και "πέφτουν" οι
τίτλοι τέλους. Το πιο όμορφο μουσικό κομμάτι είναι όταν η ταινία έχει τελειώσει.
Συγκινητικό και πολύ ιδιαίτερο. Θα με θυμηθείτε.<br />
<br />
Σε τελική ανάλυση και οι 3 ταινίες ήταν υπέροχες. Σε ένα κόσμο οπού
θριαμβεύουν οι ακρότητες και οι υπεραπλουστεύσεις, σε μια χώρα που η μετριότητα
σαρώνει, ήταν ένα ευχάριστο κινηματογραφικό διάλειμμα. Σας τις συστήνω ανεπιφύλακτα.
Η ζωή ευτυχώς δεν είναι μόνον πολιτική ή οικονομία, είναι πολλά περισσότερα.
Και ο κινηματογράφος τα υπενθυμίζει με σαφήνεια... και "μαγεία". <br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-33059735289580282662015-09-08T14:21:00.002+03:002015-09-08T14:21:59.275+03:00Τον ύπνο του δικαίου;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Χτες ήταν η δεύτερη φορά κι ελπίζω και η τελευταία που
παρακολούθησα Ενικό. Δεν μου αρέσει ούτε η δημοσιογραφική κάλυψη, ούτε το
στήσιμο της εκπομπής τύπου "λαϊκό δικαστήριο", ούτε το κοινό
ξινισμένων, ψεκασμένων, φανατισμένων που τάχα εκπροσωπούν τη κοινή γνώμη κατά
τον παρουσιαστή της, κ. Χατζηνικολάου. Γενικότερα την αποφεύγω όπως ο διάολος
το λιβάνι. Η ψυχική μου ηρεμία προφανώς είναι άκρως σημαντική, ενώ η υποτίμηση
της νοημοσύνης μου δεν είναι καλαμπούρι. </div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Τούτων λεχθέντων, χτες άκουσα τον κ. Μεϊμαράκη με παρά πολλή
προσοχή. Οφείλω να πω ότι εντυπωσιάστηκα. Ήταν σοβαρός, μετριοπαθής, μεστός και
το κυριότερο δεν χάιδεψε αυτιά για δυο κρίσιμα θέματα: Ασφαλιστικό και
Μεταναστευτικό. Απάνταγε πάντα με επίκεντρο το πολιτικό διακύβευμα,
αποφεύγοντας τον επίκινδυνα απλουστευμένο απολιτικ λαϊκισμό του οικοδεσπότη της
εκπομπής, τύπου "ε όλοι οι πολιτικοί ψέματα λέτε προεκλογικά, ποιος
εκλέχτηκε λόγω αληθειών;". </div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Όπου δεν γνώριζε την απάντηση, όπως πχ για τα φωτοβολταϊκα,
δεν προσέφερε ευχολόγια, αλλά έντιμα γνωστοποιούσε ότι θα το κοιτάξει με την
ομάδα του και θα απαντούσε αύριο, τονίζοντας ότι "δεν σας αποφεύγω, απλά
είναι ένα ζήτημα που δεν γνωρίζω εις βάθος τις λεπτομέρειες και δεν θέλω να πω
πράγματα που δεν ευσταθούν", ενώ ήταν ψύχραιμος και χαμογελαστός στις
λεκτικές επιθέσεις που δέχτηκε από τη νεολαία του κοινού. [Αν βέβαια είναι έτσι
η νεολαία -να μην περιμένει απάντηση, να διακόπτει και να σαρκάζεται αντί να
στήνει στον τοίχο με σοβαρότητα τον κ. Μεϊμαράκη- τότε καλύτερα να πηδήξουμε
τώρα από τον τέταρτο, τρομερή απογοήτευση τα χτεσινά δυο στιγμιότυπα με νεαρά
της Νομικής και νεαρό της Ιατρικής αντιστοίχως]. </div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Η επικοινωνιακή ομάδα της Συγγρού έχει κάνει εξαιρετική
δουλειά καθώς η προσέγγιση του μνημονίου Τσίπρα-Καμμένου γίνεται πλέον με βάση
το τρίπτυχο "α) μεταρρυθμίσεις-θετικό, β) δημοσιονομικά-αρνητικό, γ)
ελληνικές ιδιαιτερότητες-ουδέτερο", ενώ του Μεταναστευτικού με 10
σημεία-κλειδιά πάνω στις διεθνείς συμβάσεις, τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, τις
τελευταίες εξελίξεις σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο. Ήταν ευχάριστη έκπληξη
ότι ο κ. Μεϊμαρακης αποκωδικοποίησε σύγχρονα και χωρίς τις ακρότητες του
προκατόχου του -ναι μερικοί έχουμε αυτή τη ρημαδα τη μνήμη που μας τυραννά
->Σαμαράς: "Θα επανακαταλάβουμε τις πόλεις μας"- ένα τόσο
πολύπλοκο θέμα, ενώ προσέφερε λύσεις που αγγίζουν σαφέστατα το μεταρρυθμιστικό
κέντρο και κάλλιστα θα συμφωνούσαν τόσο οι φιλελεύθεροι, όσο και οι
σοσιαλδημοκράτες -όσοι υπάρχουν γιατί τείνουν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση
σαν τις καρέττα καρεττα, δυστυχώς.</div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Επιπλέον, στην ερώτηση συνταξιούχου που βέβαια
αυτοχαρακτηρίστηκε πατριώτης πριν τοποθετηθεί -ναι ζήσαμε και τέτοια
"όμορφα" χτες, λες κι όποιος δεν βγαίνει με ντουντούκα να φωνάζει
πατριώτης δεξιά κι αριστερά, είναι, φαντάζομαι, ανθέλληνας, προδότης και δεν
ξέρω πλέον κι εγώ τι άλλο-, για το αν θα μειωθούν περαιτέρω οι συντάξεις, ο
"Βαγγέλας", όπως τον λένε ορισμένοι [είναι οξύμωρο και αρκετά
παράδοξο ότι τον αποκαλούν κυρίως έτσι όσοι τον κατηγορούν για το μαγκιωρικο
ύφος, το λεξιλόγιο καφενέ. Το πως αποκαλείς κάποιον υποδηλώνει και την αντίληψη
σου περί της πεζοδρομιακής πολιτικής, σημειώτεον.], απάντησε προς μεγάλη
έκπληξη των θεατών και των συμμετεχόντων στο στούντιο, ότι "δεν μπορώ να
σας πω τίποτε επί αυτού. Και δεν θα σας πω γιατί είναι ένα θέμα πολυπαραγοντικο
που έχει άμεση σχέση με την καταπολέμηση της ανεργίας και την αύξηση των
εισφορών. Και στους δυο αυτούς τομείς δυστυχώς, δεν είναι καλά τα
πράγματα", συνεχίζοντας την ανάλυση, συνδέοντας την αδήλωτη εργασία, την
ανεργία με τις εισφορές στα ταμεία και την πληρωμή συντάξεων. Ποιος μπορεί
άραγε από το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ να διαφωνήσει με αυτούς τους συσχετισμούς;
Κανείς, μην γελιόμαστε. </div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Τέλος δεν δίστασε να συγκρουστεί ξεκάθαρα κι ωμά με τον
οχετό λάσπης από συγκεκριμένες εφημερίδες και δη τον κ. Καμμένο, τον όποιο
μάλιστα απείλησε εντέχνως λέγοντας "υπάρχουν πολλά ράμματα για τη γούνα
του, αλλά δεν θα καταφύγω σε τέτοιες παλαιοκομματικές μεθόδους , τέτοιου κιόλας
επιπέδου, προεκλογικά". </div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Κοινώς ο κ. Μεϊμαράκης εγκαινίασε χτες ένα νέο άνοιγμα της
Δεξιάς προς το κεντρώο χώρο και δη την φιλελευθεροποίηση της ΝΔ που δεν πρέπει
να μας διαφεύγει, κλείνοντας τον μονοδιάστατα κι άστοχα στο κάδρο των επικείμενων
εκλογών. Είναι σημαντικές οι ζυμώσεις και ιδεολογικές επεξεργασίες στη Συγγρού.
Φαίνεται να έχουν πάρει το μάθημα τους από τις προηγούμενες καμπάνιες κι
αναμετρήσεις. Αρκεί, όμως, αυτές τόσο να μετουσιωθούν με τα κατάλληλα πρόσωπα
κι όχι με επιλογές ναφθαλίνης του πολιτικού παρελθόντος (βλ. Κιλτιδη,
Ντινόπουλο και δυστυχώς μακρύς ο κατάλογος), όσο και να εξελιχτούν μετεκλογικά.
Δύσκολο εγχείρημα για να βγει εις πέρας σε μια κρίσιμη εκλογική αντιπαράθεση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού. </div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Όμως, επειδή ακούω δεξιά κι αριστερά περί αδυναμιών και
αγκυλώσεων του πολιτικού συστήματος, οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι χρήσιμο και
σημαντικό που μετακινείται προς μια προοδευτική, φιλελεύθερη κατεύθυνση η ΝΔ,
αλλά πολύ απογοητευτικό να παρακολουθώ το μεν Ποτάμι να μην ξεκολλάει από τον
μεσσιανισμό και το δε ΠΑΣΟΚ να αναφέρεται σε νεοφιλελευθερισμό λες και έχουμε
να αναμετρηθούμε με τον Φουκουγιαμα και επιλεγούμε ποιον; Τον Πικετι; . Γελάν
κι οι πέτρες. </div>
<div class="MsoNormal">
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Αν κάτι απουσιάζει από τον κεντροαριστερό χώρο ένθεν κι
ένθεν, είναι η κατανόηση ότι η κοινωνία και η πραγματικότητα δεν περιμένει. Η
πολιτική σιχαίνεται τα κενά. Και αν δεν επιθυμούν να τα καλύψουν ορισμένοι, θα
έρθει κάποιος άλλος και θα τους πιάσει στον ύπνο, αν όχι στην φλυαρία
εκατέρωθεν βολών εξισώνοντας βλακωδέστατα ΝΔ με ΣΥΡΙΖΑ. Είναι παράλογη η εν
λόγω τοποθέτηση και το κυριότερο άστοχη κι ως προεκλογική τακτική. Ακόμα περιμένω
να ακούσω τι προτείνουν πέραν των τάχα ισορροπιών κι αναχωμάτων που μπορούν να
προσφέρουν σε περίπτωση, όπερ και το πιθανότερο, κυβερνητικής συνεργασίας με
τον χ, ψ πρώτο. Ποιο είναι δηλαδή το μήνυμα: "σας εκλιπαρούμε ψηφίστε μας,
πρέπει να ακουστούμε κι εμείς"; Δεν αρκεί. Συγγνώμη κιόλας. Με ελεημοσύνες
δεν κερδίζεις πολιτικά, απλά επιβιώνεις στις παρυφές του πολιτικού συστήματος. Εδώ
που φτάσαμε οι περισσότεροι ευρωπαϊστές, δημοκράτες του κεντρώου χώρου, της ανανεωτικής
αριστεράς, της ευρωπαϊκής οικολογίας, επιθυμούν να εκπροσωπούνται από αυτούς
που προσφέρουν εναλλακτικές επί του πρακτέου και του πραγματικού κι όχι απλά ως
το αντίπαλο δέος. <br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</div>
<div class="MsoNormal">
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να καλούνται να ψηφίσουν ως
"κρίμα" κι όχι ως "αμέ". Αντιλαμβάνομαι πως το
υπεραπλουστεύω, αλλά ειλικρινά οι περισσότεροι του χώρου έχουν βαρεθεί/κουραστεί
να παρακολουθούν κοκορομαχίες ενόσω η Δεξιά ανασυντάσσεται και η κομμουνιστική
αριστερά επιστρέφει δριμύτερη. Κάποιοι πρέπει να επιδείξουν επιτέλους
πραγματισμό. Καλό θα ήταν να αφήσουν στην άκρη τα σλόγκαν της πόλωσης και να σκεφτούν
την επόμενη μέρα. Λεφτά δεν υπάρχουν, μαγικές λύσεις εξίσου και σίγουρα το παζλ
είναι για δύσκολους λυτές. Ας σοβαρευτούν λοιπόν και ας διεκδικήσουν πια τον
κόσμο του ΝΑΙ που έχει μείνει έρμαιο, αν όχι βορά στις ορέξεις της ΝΔ (με μια
νεολαία, ακρως συντηρητική, σε αντίθεση με την ηγεσία της, είναι το πρόβλημα
που είχε πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ, από την αντίθετη πλευρά). </div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-39594559192079224202015-08-14T11:35:00.001+03:002015-08-14T11:49:47.155+03:00Το 3ο Μνημόνιο ήρθε, η δεδηλωμένη φεύγει<p dir="ltr">ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαθέτουν 162 έδρες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ειχε 39 απώλειες στην 1η και 36 απώλειες στη 2η ψηφοφορια για προαπαιτουμενα. Όριο θραύσης ηταν το 43. Ψήφισαν σημερα 222 NAI, 64 OXI, 11 ΠΑΡΩΝ. Το "φράγμα" των 120 της κυβερνητικής πλειοψηφίας, έσπασε, αφου ψήφισαν ΝΑΙ 118 (32 οχι, 11 παρών,  1 απουσία απο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ).</p>
<p dir="ltr">Το Μαξίμου διαρρέει ήδη ότι θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 20/8 και λογικά σαλπαρουμε για εκλογές ή πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας (εθνική, ειδικού σκοπού, όπως θέλετε ονομαστε την). ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τέλος, πάντως. Το σήμα προς τα έξω αρνητικοτατο, την δημοκρατία ως τραπουλόχαρτο, όποτε κι όταν μας λάχει, οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί και διαδικασίες κουρελιασμενοι, αν όχι εξευτελισμενοι, ΑΛΛΑ παραμενουμε ακόμα με το ένα πόδι στην ΕΕ και ίσως πάρουμε κατιτις κι αρχίσουμε κι εξοφλουμε.</p>
<p dir="ltr">Ακολουθεί ένα δύσκολο και κρίσιμο Eurogroup κι ας ευχηθουμε ο κ. Τσακαλώτος να τα καταφέρει. Ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν τον προστάτεψε/θωρακισε ενόψει της δύσκολης αυτής συνεδρίασης, αλλά ήταν θεατής του ξεχαρβαλωματος των πάντων. Είναι η κλασσική σταλινική λογική του "αν πάμε κάτω, θα πάμε όλοι μαζί". Πιο σαδιστική και καταστροφική ρητορική δεν παίζει να υπάρχει, με εξαίρεση φυσικά την ακροδεξιά.</p>
<p dir="ltr">Η χώρα είναι ακόμα σε περιπέτεια. Ο κίνδυνος δεν έχει αποφευχθη. Το δάνειο-γεφυρα απέκτησε τρεις ισχυρούς συμμάχους: την Αριστερή Πλατφόρμα, τον πρωθυπουργό θεατή, αν όχι έρμαιο των εσωκομματικών τριβών ΣΥΡΙΖΑ, την Πρόεδρο της Βουλής. Αυτή είναι δυστυχώς η άσχημη πραγματικότητα. Ο Σόιμπλε τρίβει τα χέρια του.</p>
<p dir="ltr">Εντέλει:</p>
<p dir="ltr">- Τα προηγούμενα μνημόνια ελήφθησαν με διπλά ελλείμματα. Είναι το πρώτο που λαμβάνεται ενώ παρέλαβαν πλεόνασμα το οποίο εξανεμισθη σε χρόνο ντετε γιατί είχαμε την τρομερή ομάδα Βαρουφακη ο οποίος είχε το θράσος πριν μια ώρα να μας πει ότι ήταν μεγάλη η επιτυχία του αυτούς τους 6 μήνες! Τόση δε που όλοι είμαστε σε ζεν, από την ευτυχία... ΝΟΤ.</p>
<p dir="ltr">- Το δίλημμα δεν είναι μνημόνιο με δρχ ή μνημόνιο με ευρώ που ειπε ο κ. Τσιπρας στην ομιλία του πριν 2 ώρες, αλλά καταστροφή με δρχ ή μνημόνιο με ευρώ με αμφίβολα αποτελέσματα. Τόσο απλά, τόσο ωμά. </p>
<p dir="ltr">- Είναι η τελευταία μας ευκαιρία να σοβαρευτουμε και διαρκώς κάνουμε ένα βήμα στο παραπέντε, μετά τορπιλιζουμε μόνοι μας ότι έγινε, υστερα ξανά βουτιά στο κενό, επειτα μας τραβαν παλι από τα μαλλιά και εμείς φυσικά πάντα έσω έτοιμοι για φούντο. Ιδανικοί αυτόχειρες πέραν πάσης αμφιβολίας. </p>
<p dir="ltr">- Τρεμω ως πολίτης αυτής της χώρας γιατί έχω μια κυβέρνηση ανεύθυνη, ανώριμη, επιπόλαια, χωρίς πυξίδα και σχέδιο. Ο δε πρωθυπουργός αποτελεί το όνειδος της γενιάς μου και την ντροπή της αριστεράς. Μιας αριστεράς που δεν προστάτεψε τον εαυτό της ούτε από ημιτρελους, ούτε από ακραίους και τώρα ταυτίζεται, δυστυχώς, συλλήβδην, με ο,τι πιο συντηρητικό, αντιδημοκρατικό, απολυταρχικό, επικινδυνο διαθέτει η χώρα. Λυπάμαι ειλικρινά γιατί η αριστερά την οποία γνώρισα, με την οποία μεγάλωσα, δεν έχει καμία σχέση, μα καμία απολυτως με τα φασιστοειδη, τους θιασωτες του ολοκληρωτισμου και τους τσαρλατανους της ιλαροτραγωδιας που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς που δεν ζει ο Λεωνίδας να δει όλη αυτή την σαπιλα και τον απροκάλυπτο απολυταρχισμό.</p>
<p dir="ltr">- Θεωρώ θετικοτατη την τοποθέτηση Μεϊμαράκη για δημιουργία ομάδων εργασίας για κρίσιμα θέματα των εφαρμοστικων κι όχι μόνο, ενω αναμενω με ενδιαφέρον το ολοκληρωμένο σχέδιο διεξόδου  κι από τα τρία κόμματα ξεχωριστά της δημοκρατικής, ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, γιατί δεν μου αρκεί το "κακός ο Τσίπρας". Αξιζω πολύ περισσότερα ως Ελληνίδα και δη ως Ευρωπαία. </p>
<p dir="ltr">- Ο Τσίπρας δεν ειναι υπερανω κριτικης όπως πλασαρεται από τα δημοσιογραφικά  φερέφωνα του Μαξίμου. Δεν μπορούσε να διαλέξει περισσότερο ακατάλληλα πρόσωπα για τόσο σημαντικά αξιώματα: Βαρουφακης, Κωνσταντοπούλου, Κουρουπλης, Μπαλτάς, Λαφαζανης, Βαλαβάνη είναι τα πιο τρανταχτα παραδείγματα. Τις συνέπειες τις λουζόμαστε όλοι. Ο κύριος υπεύθυνος για όλα είναι ο πρωθυπουργός. Μην γελιομαστε. </p>
<p dir="ltr">- Εξεπλάγησαν, κατά Δραγασάκη, όταν είδαν ότι η δημιουργική ασάφεια τους δεν φόβισε τους δανειστές. Με θράσος ψεύδονταν πριν και τωρα απολογούνται ωσάν μοιρολογιστρες. Μεγαλύτερη επιβεβαίωση από κυβερνητικό στέλεχος ότι έπαιζαν εν γνώση τους ρωσικη ρουλέτα με την τύχη της χώρας στις πλάτες των πολιτών, δεν υπάρχει. Εξοργιστικο από κάθε άποψη. Μπορεί άραγε κανείς να τους εμπιστευτεί μετά από αυτή την παραδοχή; Προφανώς κι όχι. </p>
<p dir="ltr">Έχουμε μπλέξει πολύ άσχημα τόσο εσωτερικά, όσο κι εξωτερικά. <br>
Αλλά υπάρχουν ακόμα τρόποι να βγούμε από το πολιτικό κι οικονομικό αδιέξοδο. Αρκεί να το επιθυμούμε. Γιατί αυτό είναι πλέον το ερώτημα: θέλουμε; Ως γνωστόν αλλωστε κανείς δεν μπορεί να σε σώσει, αν δεν θες να σωθείς. Και ο νοων νοειτω εδώ που φτάσαμε.</p>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-49650478699578541842015-08-13T11:32:00.001+03:002015-08-13T11:33:44.450+03:00Vae victis;<p dir="ltr">Η Φρειδερικω της Βουλής δημιούργησε παντού εχθρούς και με πρόταση μομφής αργά ή γρήγορα θα φύγει. Αμην και δοξασι. Η Αριστερή Πλατφόρμα θα διαχωρίσει τη θέση της από την επικείμενη ψηφοφορία και θα έχουμε ένα διόλου βελούδινο διαζύγιο με τις ομάδες που στηρίζουν βρέξει-χιονίσει -ακομη και σε περιπτωση αυτοκτονίας, χαιρε Αλέξη θα φωνάζουν- την ηγεσία του Συριζα. </p>
<p dir="ltr">Η Σοσιαλιστική Τάση που μπορεί να μην έχει την πρωτοκαθεδρία στους κομματικούς μηχανισμούς αλλά τους περισσότερους ψηφοφόρους, είναι το ζήτημα θα μου επιτρεψετε. Ο Μητρόπουλος, πριν από λίγο, πέραν του ότι μίλησε για πολλοστή φορά για αριστερή ουτοπία μελών του Σύριζα αλλά και της κυβέρνησης, άφησε σαφέστατη αιχμή κατά του Τσίπρα λέγοντας " μην με κάνετε να μιλήσω για την ηγεσία που μόνη της, με παντελώς προσωπικά κριτήρια (δις), επέλεξε το εν λόγω πρόσωπο για ΠτΒ, ενώ γνώριζε τα στοιχεία του χαρακτήρα της, την δομή της προσωπικότητας, την πορεία της. Μην, σας παρακαλώ, η ηγεσία γνώριζε πάρα πολύ καλά". Στη συνέχεια φυσικά το "μάζεψε" λέγοντας ότι "δεν θέλω να αναμιχθω σε ένα θέμα που αφορά μόνο 2 άτομα, τον πρωθυπουργό και την ΠτΒ", τονίζοντας ομως ότι δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας σήμερα. Σοσιαλιστικός ο πονοκέφαλος για τον Τσίπρα κι όχι μόνον ευρωκομμουνιστικος.</p>
<p dir="ltr">Η Αριστερή Πλατφόρμα δεν έχει μεγάλο κοινωνικό έρεισμα, δεν αποτελει ΤΗΝ απειλη για τον Τσιπρα, μην γελιομαστε. Το αντιμνημονιακο μπλοκ έχει συγκεκριμένους μνηστήρες και διεκδικητές: από την Ανταρσυα που από ότι όλα δείχνουν θα συνεργαστεί με το νέο κόμμα Λαφαζάνη και λοιπών, το ΚΚΕ και την ΧΑ. Μιλάμε δηλαδή για κόμματα που ειτε δεν διατίθενται να κυβερνήσουν, είτε είναι στα όρια του δημοκρατικού τόξου κι άρα τους απορρίπτει η πλειοψηφία στην κοινωνία. </p>
<p dir="ltr">Το κλειδί των εξελίξεων και το ζουμι της υπόθεσης είναι στην αντιπέρα, λοιπόν, όχθη. Τι θα κάνει το Ποτάμι; Θα μας βαφτίσει όλους σκυλολοι θεωρώντας ότι υβριζοντας θα προσελκύσει κεντροαριστερους ψηφοφόρους; Δεν νομίζω. Θεωρώ ότι ήταν μια πολιτική και επικοινωνιακή αστοχία του κ. Θεοδωράκη που δεν συνάδει με το πολιτικό ήθος αλλά και το ύφος του χώρου που θέλει να "αρμεξει" ψήφους. Θα προστρέξει σε συνεργασία με τον Τσίπρα και το νεοαφιχθεν -από ότι φαίνεται οσονουπω- μέλος του Σύριζα, τους ΑΝΕΛ; Κομματάκι δύσκολο το κόβω. Με τις διάφορες "σκυλισιες" ράτσες -προσηλωμενες στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, δυναμικές, παρούσες, με αντοχές και απολύτως δοκιμασμενες στα δύσκολα- θα αναγκαστεί να συνεργαστεί. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. </p>
<p dir="ltr">Η ΝΔ αμφιταλαντεύεται από μια νεολαία που δεν φιλελευθεροποιειται, αλλα επιστρεφει στις αξίες της παραδοσιακής δεξιάς του 80, δυστυχώς, ενώ η ηγεσία της ακολουθεί το δόγμα "βλέποντας και κάνοντας" μέχρι στιγμής ανασυροντας στελέχη απο τη ναφθαλινη, που οσο ικανα κι αν ειναι, δεν ελκυουν όχι απλά τους κεντρώους ψηφοφόρους που έχει βάλει στο στόχαστρο, αλλά προκαλούν και ζωηρές, αν όχι ηχηρές αντιδράσεις σε αρκετές νομαρχιακές επιτροπές του κόμματος και σε σημαντικά στελέχη της κοινοβουλευτικής ομάδας. Κοινώς η αξιωματική αντιπολιτευση δεν ηγείτο, αλλά σύρεται προς το παρόν στην τομπολα του Σύριζα.</p>
<p dir="ltr">Ακριβώς το ίδιο αδύναμο είναι και το ΠΑΣΟΚ που σφαζεται με το Ποτάμι. Πιόνι στο παιχνιδακι Αλέξη. Εγκλωβισμένοι να ψηφίζουν και να μπαλωνουν τις "τρύπες" της Αριστερής Πλατφόρμας και της ατολμιας/κωλυσεργιας Μαξίμου. </p>
<p dir="ltr">Οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης του ευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου, γνωρίζουν με ακρίβεια τα παραπάνω. Πολιτική δεν είναι απλά διαπιστώσεις και να παρακολουθείς ωσάν έρμαιο τον πολιτικό σου αντίπαλο. Την πολιτικη πρωτοκαθεδρία ο Σύριζα δεν την απέκτησε με το άγιο πνεύμα ή τον κρίνο ή σε μια νύκτα. Το έδαφος το βρήκε προσοδοφόρο λόγω των αδυναμιών, των αστοχιων και κυρίως της ατολμιας των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού. </p>
<p dir="ltr">Αναφέρονται διάφοροι πως στον Σύριζα  δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τα αυτονόητα. Γιατί κύριοι και κύριες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμιου μπορείτε άραγε εσείς για τα στοιχειώδη; Το θέμα για όποιον ανήκει στο μεταρρυθμιστικό κέντρο δεν είναι τι κάνει ο Τσίπρας, αλλά οι υπόλοιποι. Κομπάρσοι απλά; Να ψηφίσουν ναι σαφέστατα. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Αλλά, μετά την ψηφοφορία συνεννόηση, κατάθεση όρων και προϋποθέσεων και αποφυγή προσωπικών χαρακτηρισμών. Το καλύτερο χαρτί του Σύριζα είναι ο Τσίπρας.... ακόμα, δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό. ΟΜΩΣ ο πρωθυπουργός έχει μια αδυναμία: η υλοποίηση όσων δεσμεύτηκε και πρόκειται να δεσμευτεί σήμερα το βράδυ, εξαρτάται από τη συναίνεση, αν όχι στήριξη αυτών που κατηγορεί: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμιου. Ας το αξιοποιήσουν, διαολε, οι τελευταίοι. </p>
<p dir="ltr">Είναι τραγικό, αν όχι απελπιστικο, για κάποιους/ες από μας που δεν θεωρούσαμε και δεν αντιλαμβανόμαστε ως διάνοια ή μεταρρυθμιστή τον κ. Τσίπρα, που δεν τον εμπιστευόμαστε ούτε στο ελάχιστο, να παρακολουθούμε μια αδύναμη, άχρωμη, αδιαφορη, φουκαριαρα αντιπολίτευση. Όχι, φιλτατοι. Δεν είστε κρίμα. Επιλεξατε/γετε να είστε για λυπηση. Αυτό μπορεί, ακόμα, να αλλάξει. Δουλεψτε το. Το οφείλετε σε εκείνους που όλο αυτό το διάστημα λοιδορηθηκαν ως προδότες, γερμανοτσολιάδες. Είναι αυτοί που θα βάλουν την πλάτη για μεταρρυθμίσεις και είναι εκείνοι που επιθυμούν τη φυγή προς τα μπρος, χωρίς να τρέφουν αυταπάτες. Ξυπνήστε επιτέλους από τον λήθαργο.</p>
<p dir="ltr">Σας το ψιθυρίζουν στην Ευρώπη, σας το λένε κατ' ιδίαν, αφήστε πια την μοιρολατρική αντίληψη της πολιτικής που θέλει τον λαό μονίμως ηλίθιο συλλήβδην -ο πιο επικίνδυνος αφορισμός σε συνδυασμό με τον χειρότερο λαϊκισμό, βούτυρο στο ψωμάκι των άκρων- και εργαστειτε πέραν της διάσωσης της χώρας για να τονισετε τις εξαιρετικές διάφορες που έχετε με τον Σύριζα και  ευρύτερα με το φαιοκοκκινο μέτωπο της εθνικής περιχαράκωσης.</p>
<p dir="ltr"> Επιτέλους καταθεστε το σχέδιο σας για την επόμενη μέρα. Τι ακριβώς προτεινετε πέραν του "είναι κακός ο Σύριζα, τσαρλατάνος ο Τσιπρας"; Ευχαριστουμε πολύ. Το ξέρουμε, το βιώνουμε. Ποια ή πρότασή σας που σας διαφοροποιεί από τους Συριζανελ εντέλει; Ψηφισατε μνημονια και τώρα ψηφίζουν κι αυτοί. Ποια η ειδοποιός διαφορά σας και γιατί δεν την κάνετε πιο ευδιάκριτη στους πολίτες; Πότε θα μπει το πολιτικό διακυβευμα στον πυρήνα της συζήτησης; </p>
<p dir="ltr">Τι περιμένετε;  Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. </p>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-22098857685693344482015-07-25T04:28:00.001+03:002015-07-25T05:08:02.596+03:00Κυαμων απεχεσθαι;<p dir="ltr"><u>Περάσαμε</u> έναν ακόμη σκόπελο το πρωι της Πεμπτης στη Βουλή, παραμένουν αναμφίβολα αρκετοί κάβοι. Επιμενω ιδιαίτερα σ' αυτό. Όμως, προχτες, θα μου επιτρέψετε, πέραν του θετικού μηνύματος προς τους εταίρους για τρίτη συνεχόμενη φορά από το ελληνικό Κοινοβούλιο, άνοιξαν διάφορα θέματα για το πολιτικό σύστημα, τον ελληνικό κοινοβουλευτισμό, το δίπολο Δεξιά-Αριστερα και πώς το αντιλαμβάνονται ΝΔ-Συριζα αντιστοίχως. Και για να <u>γίνω</u> πιο σαφής:</p>
<p dir="ltr">1) Η πεζοδρομιακη κι η συνομωσιολογικη αντίληψη της πολιτικής με εθνολαικιστικα χαρακτηριστικά βρήκε στο πρόσωπο του Υπουργού Άμυνας και δη κυβερνητικού εταίρου του κ. Τσίπρα, τον απόλυτο και γνήσιο εκφραστή της. Αυτό δεν είναι ούτε αστείο, ούτε αμελητέο. </p>
<p dir="ltr">Το να απειλεί, ο κ. Καμμενος, σχεδον ουρλιάζοντας, ωσαν στο γηπεδο, συλλήβδην μέλη του κοινοβουλίου και του επιχειρηματικού κόσμου, χωρίς κατάθεση στοιχείων, αλλά με υπόνοιες περί βρωμικων ταχα συμφερόντων, κουνώντας το δάχτυλο λέγοντας " θα σας φιαξουμε εμείς", αποτελεί το χειρότερο και δυστυχως τελευταια συνηθες, παράδειγμα πλήρους απαξίωσης της πολιτικής, διαστρέβλωσης της δημοκρατικοτητας και ανάδειξης ενος εύπεπτου ψευδοσυναισθηματισμου στη θέση του ορθολογισμού. </p>
<p dir="ltr">Ο κ. Τσίπρας βέβαια <u>επιχαιρει</u> για την άψογη όπως έχει δηλώσει συνεργασία με τον κ. Καμμενο. Λογικό. Αριστεροστροφος ή δεξιοστροφος, ο λαϊκισμός εν Ελλάδι πάντα είχε ως δόγμα ότι για το οποιο  χάλι μας, φταίνε πρωτίστως οι ξένοι και κατά δεύτερον οι ντόπιες προδοτικες ελίτ. Ο λαός φυσικά αμοιρος ευθυνών, πάντα αδικημενος και αναμφίβολα μονίμως γελασμενος. Τα ίδια ακριβώς δηλαδή που λέει κι ακροδεξιά. Τυχαίο; Δεν νομίζω. </p>
<p dir="ltr">Και έρχομαι έτσι στο δεύτερο σημείο.</p>
<p dir="ltr">2) Ο μανιχαϊσμός όταν συνδυάζεται με τσιτατα επαναστατικού ρετρό, λειαινει το έδαφος για την  ακροδεξιά ρητορικη. Δεν είναι άνευ σημασίας ούτε άνευ ουσίας ότι ο κ. Λαγός της Χρυσής Αυγής ευθυγραμμίστηκε με την κα. Κωνσταντοπούλου, όπως κι ότι η επιχειρηματολογία για την οικονομία του κ. Μιχαλολιάκου ήταν σχεδόν πανομοιότυπη με αυτή των Βαρουφακη και Λαφαζάνη. </p>
<p dir="ltr">Ο μανδύας της εθνικής τάχα αυτάρκειας όχι επάρκειας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εθνική απομόνωση, αποτελεί την αιχμή του δόρατος τόσο για την ακροδεξιά, όσο και για την νεοσταλινικη αριστερά. Ορισμένοι χάριν του αριστερισμού ή αν θέλετε της εμμονής στο ιδεολόγημα παίζουν με τη φωτιά. Το πρόβλημα είναι ότι θα καουμε όλοι έτσι κι όχι μόνο λόγω της οικονομικής ασφυξίας.</p>
<p dir="ltr">Κάποιοι, μάλιστα, θωρακισμένοι από την θεσμική τους ιδιοτητα και εκ του ασφαλούς, επιδίδονται σε ανόητους συμψηφισμους, δίνοντας την καλύτερη πάσα, ας μου επιτραπεί η έκφραση, στους νεοναζιστες να θερισουν ότι οι ίδιοι ανόητα κι επικίνδυνα έσπειραν.</p>
<p dir="ltr">3) Προφανώς κι αναφέρομαι στην Πρόεδρο της Βουλής. Η κα. Κωνσταντοπούλου όχι μόνο δεν τιμά τον ρόλο της και δεν προστατεύει την κοινοβουλευτική διαδικασία όπως και θα περίμενε κανείς, αλλά πρόσφερει εξαιρετικές υπηρεσίες σε αυτούς που λοιδορουν αλόγιστα και με κάθε ευκαιρία την ελληνική δημοκρατία. </p>
<p dir="ltr">Τα μόνα έργα που έχει επιδείξει είναι η καλλιέργεια πόλωσης εντός κι εκτός όμως Κοινοβουλίου, η επίδειξη αλαζονείας αν όχι εγωπαθειας, η πλήρης και συστηματική, παντελώς σκόπιμη, απαξίωση της ελληνικής Βουλής. Σε μια χρονική περίοδο που θα πρεπε, όπως ορίζει και το Σύνταγμα άλλωστε, να προσφεύγει στην αποκλιμάκωση των εντάσεων, στην προσήλωση στην σοβαρότητα αντί της τυπικότητας και της παραφιλολογιας, στην ανάδειξη του πλουραλισμου, προσλαμβάνει το Ελληνικό Κοινοβουλιο ως την προσωπική της αρένα για την ανάδειξη της ως ηγετικής φυσιογνωμίας στην μετά Τσίπρα εποχή. </p>
<p dir="ltr">Όχι μόνο δεν τηρεί τα καθήκοντα της, αλλά επαίρεται που σέρνει  299 βουλευτές σε άνευ ουσίας συνεδριάσεις, σε ατέλειωτες ώρες παρακολούθησης κοκορομαχιων των πολιτικών αρχηγών. Οι επιτροπές ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, το κανάλι και το περιοδικό της Βουλής προβάλλουν μόνο το έργο των κολλητων ή προτύπων της, η κυβέρνηση τρέχει να μαζέψει τα ασυμμαζευτα πίσω από κάθε της δήλωση κι η αντιπολίτευση, με εξαίρεση την ΧΑ που την απολαμβάνει, τραβάει τα μαλλιά της που την ψήφισε/ενέκρινε για την θέση της. </p>
<p dir="ltr">Η κα. Κωνσταντοπούλου αγνοεί, αν όχι παρακάμπτει προκλητικά, τις συστάσεις τόσο του Πρωθυπουργού, όσο και του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρουσιάζοντας μονίμως προσκόμματα, αντιρρήσεις επί των διαδικασιών για να καταλήξει στο τέλος με πύρινους λόγους που ελάχιστη σχέση έχουν με τα θέματα που προκύπτουν, λες και μιλάει στο 40ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ. </p>
<p dir="ltr">Έτσι και προχτες. Δεν την ένοιαζε ούτε τι παιζόταν για τη χώρα, ούτε για τους κραδασμούς στο πολιτικό σύστημα. Ήθελε απλά να κάνει το εφέ της. Κι αν μάλιστα ακουγαμε και κάτι χρήσιμο επί του πρακταιου, χαλαλι. Το ακριβώς αντίθετο. Ένα ντελίριο αριστερισμού, ακατάσχετων αφορισμών, αφόρητης συνομωσιολογιας και εξωφρενικου λαϊκισμού, όπως ακριβώς δηλαδή μας έχει συνηθίσει εδώ κι ένα εξάμηνο η ΠτΒ. </p>
<p dir="ltr">Η οποία βαραει το νταούλι κι ο κ. Τσίπρας προς το παρόν χορεύει στους ρυθμους της λες και το Κοινοβουλιο είναι τσίρκο, η κυβέρνηση  ομάδα κλόουν κι ο καλλιτεχνικός υπεύθυνος του θεάματος, η κα. Κωνσταντοπούλου.</p>
<p dir="ltr">Οι επιλογές πάντα έχουν κόστος, πόσο δε μάλλον στην πολιτική. Κάτι που ο πρωθυπουργός όφειλε να γνωρίζει, αλλά μάλλον συνειδητοποιεί καθυστερημένα.</p>
<p dir="ltr">4) Και μπορεί να το φυσάει και να μην κρυώνει για την ΠτΒ, αλλά όπως τόνισε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, θα εκανε ξανά, αν του δινόταν η ευκαιρια, τα ίδια που προσπάθησε επί πέντε μήνες. Ειλικρινά είναι κάποιος να απορεί. Από τη μια ο κ. Τσίπρας αναφέρεται σε λάθη γενικά κι αόριστα, ποτέ συγκεκριμένα -σκοπιμα φυσικά- <br>
(π.χ. θα 'χε ιδιαιτερο ενδιαφέρον να μας γνωστοποιήσει κάποια στιγμή κι εμάς τους ερμους πολίτες ο πρωθυπουργός ποιο ήταν το λάθος: η μη λήψη των 7 δισ και ρήξης με το ΔΝΤ; Η επιλογή Βαρουφακη; Η ολική απαξίωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ταυτόχρονα ο παθιασμένος έρωτας με τη Ρωσία; Η απόρριψη της πρώτης πρότασης Γιούνκερ; Η αναστολή με πρωτοβουλίες Βαλαβάνη και Σταθακη κάθε ιδιωτικοποίησης κι αποκρατικοποιησης; Τα δωράκια για σάντουιτς στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ; Οι δηλώσεις τύπου "οι μετανάστες λιαζονται"; Οι απειλές των κκ Κοτζιά και Καμμενου ότι θα στείλουμε/πλημμυρισουμε την υπόλοιπη ΕΕ με " κακούς κι επικίνδυνους" μετανάστες; Η επιδεικτική αγνοηση προειδοποιησεων και η προκλητική άγνοια συνθηκών και συμβάσεων; Τι διαολε; Ή μήπως όλα μαζί; Ή και πολύ περισσότερα; Φευ. Βολική κι εύκολη λοιπόν η αοριστολογια, ανεπίτρεπτη αν όχι απαράδεκτη για έναν ηγέτη που μονίμως επαίρεται δεξιά κι αριστερά για το πόσο τίμιος, ανοιχτός σε κριτική και προοδευτικός είναι.) <br>
κι από την άλλη λέει ότι θα επαναλάμβανε την ίδια πορεία. Το ένα αντικρούει, αναιρεί το άλλο. </p>
<p dir="ltr">Επίσης τι εννοούσε ο ποιητης όταν έλεγε ότι "μόνο οι μάχες των άκρων αξίζουν"; Μήπως θα πρεπε πλέον εδώ που φτάσαμε να 'χει αντιληφθεί ότι οι μάχες αυτού του τυπου οδηγούν σε ολέθρια αποτελέσματα; Μήπως θα πρεπε να εγκαταλειψει τα λεκτικά πυροτεχνήματα και να αναλύσει επί της ουσίας για το τι μέλλει γενέσθαι. Μάλλον πέφτουν πολλά αυτά στον κ. Τσίπρα ο οποίος δεν τοποθετήθηκε ως πρωθυπουργός, παρά μόνον ως πρόεδρος του Σύριζα. Απευθύνθηκε στην κοινοβουλευτική του ομάδα αμιγώς.</p>
<p dir="ltr">Μόνον όταν του πέταξε κι ορθώς το μπαλάκι ο κ. Μειμαρακης σκέφτηκε να απαντήσει κάπως πολιτικά. Αλλά κι εκεί πάλι με άστοχη επιλογή που πάλι επιβεβαίωνε το ιδεολόγημα, έναντι της πραγματικότητας. Ανάμεσα στην φιλελεύθερη και τη λαϊκή δεξιά ο κ. Τσίπρας επέλεξε την τελευταία. Δυστυχώς ο Ντινοπουλος και οι συν αυτώ είναι πιο κοντά στα οράματα της Κουμουνδούρου, παρά οι Δένδιας, Μητσοτάκης για παράδειγμα.</p>
<p dir="ltr">Η ανανεωτική αριστερά αποτελεί παρελθόν και με βούλα στου Μαξίμου.</p>
<p dir="ltr">5) Αντιθέτως στη ΝΔ ο κ. Μειμαρακης με μια βαθύτατα πολιτική ομιλία υπερεβει τα τετριμμένα των παλιών αντιπαραθέσεων και κέρδισε πόντους  τόσο στο εσωκομματικο ακροατηριο, όσο και στον κεντρώο χώρο. Ιδεολογικοποιησε την συζήτηση, αγνόησε το μνημόνιο-αντινημονιο κι έφερε σε αμήχανη θέση τον πρωθυπουργό ο οποίος περίμενε μια παλαιοκομματικου τύπου αντιπαράθεση. </p>
<p dir="ltr">Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, ευτυχώς για την χώρα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε σαφείς διαχωριστικές γραμμές με έντονες αναφορές στο λεγόμενο δημοκρατικό ευρωπαϊκό τόξο, έβαλε στο επίκεντρο το θέμα κρατισμού και προοδευτισμού, ανέβασε τον πήχυ σε μια συζήτηση που κόντευε να καταλήξει σε ιλαροτραγωδία. </p>
<p dir="ltr">6) Κι ενώ θα περίμενε κάποιος να γίνει το ίδιο από την κα. Γεννήματα και τον κ. Θεοδωράκη, δυστυχώς η πρώτη αρκέστηκε στο ίδιο ύφος προηγούμενων ομιλιών της, ευτυχώς χωρίς πλεον αναφορές στο παπανδρεικο ΠΑΣΟΚ του 80, ενώ ο δεύτερος με μια ξινιλα που δεν του ταιριάζει  ακολουθησε πιστά το ξεπερασμένο μότο του παλιου, όλοι πλην Ποταμιου, έναντι του καινούργιου, του Ποτάμιου φυσικα.  </p>
<p dir="ltr">Προσωπικά,  θεωρώ ότι στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε δεν υπάρχει το περιθώριο για ομφαλοσκοπηση ή μοιρολατρία. Πέραν των αδιαμφισβήτητων δυσκολιών υπάρχουν δυναμικές και προοπτικές. Το θέμα ειναι αν μπορούμε να τις αντιληφθούμε πρωτίστως και κατά δεύτερον αν έχουμε τη δυνατότητα να τις αξιοποιήσουμε. Οι μαξιμαλισμοι πάντα αφήνουν στο κενό τόσο κοινωνικές ομάδες, όσο και το πολιτικό σύστημα. </p>
<p dir="ltr">Τούτων λεχθεντων, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μαγικά ραβδιά ή χρονικά περιθώρια δεν υφίστανται ποσο δε μάλλον όταν πέραν της οικονομικής ασφυξίας, έρχονται στο προσκήνιο τόσο οι χρονιες παθογενειες του πολιτικού συστήματος, όσο κι ενός ατελεσφορου και σαφέστατα μη προσοδοφόρου παραγωγικού μοντέλου. </p>
<p dir="ltr">Σε κάθε περίπτωση οι διάφορες διεργασίες θα γίνουν συμπιεσμένα και βεβιασμένα. Σε αυτό το σημείο πρέπει να εστιάσει κανείς, κατά την ταπεινή μου γνώμη, κι όχι απλά να επισημάνει παραλείψεις, προχειροτητες ή λάθος προτεραιότητες, αλλά να προτείνει λύσεις και διαδικασίες επί του πραγματικού, του εφικτου σε ενεστώτα χρόνο. </p>
<p dir="ltr">Για κάθε δημοκράτη, ευρωπαϊστή, πολιτικοποιημένο, προοδευτικο άνθρωπο οι καιροί δεν είναι χαλεποι. Είναι προνομιακοι για να επισημάνει, παλέψει για τις αξίες του. Το ποτήρι δεν είναι άδειο, είναι μισογεμάτο, μόνο που το βλέπουμε ελάχιστοι, ενώ χρειαζόμαστε την πλειοψηφία για να μπει σε εφαρμογή ένα σχέδιο κανονικότητας της χώρας. Εκεί είναι η δυσκολία. Στο τέλος της ημέρας δεν θα κριθουμε απλά για τις πραγματικές διαπιστώσεις, αλλά για το αν δωσαμε ώθηση σε εκείνες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, προσωπικότητες να βγάλουν το τόπο από τον αδιέξοδο κύκλο της αδράνειας και της ηττοπαθειας.</p>
<p dir="ltr">Ιδωμεν. Τα δύσκολα είναι μπροστά, όπως όμως κι οι ευκαιρίες, μην ξεχνιομαστε.</p>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7378348553420582935.post-88513293909698684762015-07-11T21:34:00.001+03:002015-07-11T21:40:00.223+03:00Κάλλιο αργά, παρά ποτέ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
Οι εξελίξεις τρέχουν, το παιχνίδι των διαρροών παίζεται όπως κι αναμενόμενο,
αλλά σε κάθε περίπτωση έχουμε τρία δεδομένα:<br />
<br />
1) Πολιτικά βγήκε λαβωμένο το κυβερνητικό μέτωπο, έστω κι αν τυπικά δεν
υπάρχει θέμα δεδηλωμένης. Και μπορεί ο κ. Τσιπρας να απολαμβάνει την ενίσχυση
της πλειοψηφίας του ελληνικού κοινοβουλίου (251 βουλευτές ναι, 32 όχι, 8 παρών)
στην δύσκολη προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα εντός ευρώ, ΑΛΛΑ το μεγαλύτερο
πρόβλημα είναι πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας η απώλεια εμπιστοσύνης και
αξιοπιστίας της κυβέρνησης διεθνώς παρά το ύψος του πακέτου. Μιλάμε για μεγάλη ζημιά
η οποία παίζει καταλυτικό ρόλο στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις στο Eurogroup.
Μην ερμηνεύουμε λοιπόν, την πρώτη ουσιαστική νίκη απέναντι στον λαϊκισμό και
τον αντιευρωπαϊσμό χτες στην Βουλή ως το απόλυτο αβαντάζ του κυβερνητικού
επιτελείου.<br />
<br />
Με άλλα λόγια αυτό που δυσκολεύει την όποια επίλυση, την επιβεβαίωση της πρόσδεσης
της χώρας στην Ευρωζώνη είναι η συστηματική αναντιστοιχία απόψεων και πράξεων
της ελληνικής κυβέρνησης. Κι αυτό, φίλτατοι, δεν ανατρέπεται με μια ψηφοφορία, όπως
χτες. Βγάλαμε μόνοι μας τα ματάκια μας και αυτά στη διεθνή σκακιέρα
πληρώνονται.<br />
<br />
2) Το ύψος του όποιου πακέτου ανεβαίνει ώρα με την ώρα επικίνδυνα, καθότι αυτό
συνεπάγεται μέτρα. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Προχτές μιλάγαμε για 40
δισ., χτες για 76, σήμερα μερικοί μιλάνε για 80-85 δισ. Την Πέμπτη δεν καταθέσαμε
προτάσεις ως κράτος, χάνοντας επίτηδες και βλακωδώς πολύτιμο οικονομικό χρόνο
και ξοδεύοντας αλόγιστα πολιτικό κεφάλαιο, στη συνέχεια δεήσαμε και στείλαμε ένα
προσχέδιο, ενώ σήμερα υπήρχε μια θετική αποδοχή του σε αρχική φάση από την
Ομάδας Εργασίας της Ευρωζώνης (ΕWG). Ταυτόχρονα ΟΜΩΣ αρκετοί υπουργοί
Οικονομικών προσερχόμενοι στο Eurogroup δεν έκρυψαν την επιφύλαξή τους απέναντι
στην Αθήνα, βλέποντας ανάγκη εγγυήσεων για το ότι τα μέτρα θα εφαρμοστούν και
σημειώνοντας (όπως από την πλευρά της Αυστρίας ή της Ολλανδίας) πως σε κάθε
περίπτωση αυτά «κινούνται στη γραμμή της πρότασης που μία εβδομάδα πριν η
ελληνική κυβέρνηση ζήτησε να απορριφθούν με δημοψήφισμα».<br />
<br />
Κοινώς το δημοψήφισμα και ιδίως το αποτέλεσμά του, έδωσε την ωραιότερη λαβή
στην ομάδα που ποτέ δεν μας έβλεπε με καλό μάτι, αλλά μάλλον ως ένα κράτος μπανανία
που μονίμως θέλει απλά να αρμέγει χρήματα, χωρίς ποτέ να εγγυάται ότι θα προβεί
στις απαραίτητες ενέργειες και μεταρρυθμίσεις για να ΜΗΝ ξανααιτηθεί βοήθειας
σε κάτι μήνες.<br />
<br />
3) Το πάρτυ μύθων, ψευδαισθήσεων και ψευτοηρωισμου του καναπέ και των
λεκτικών πυροτεχνημάτων έληξε άδοξα χθες, αφού πρώτα ΟΜΩΣ έσπρωξε την χώρα στο
κενό σε ελεύθερη πτώση. Οι διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί συσχετισμοί είναι
γνωστοί και δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη η αποκάλυψη σε έγκυρες εφημερίδες
διαφόρων σεναρίων με πιο πρόσφατο πριν λίγη ώρα αυτό της FAZ όπου η γερμανική
πλευρά προτείνει είτε σαφή βελτίωση των μεταρρυθμίσεων με διακομματική στήριξη
και 50 δισεκατομμύρια για το χρέος, είτε πενταετή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ
με επιπλέον στήριξη από την ΕΕ (ανθρωπιστική βοήθεια).<br />
<br />
Ας ευχηθούμε αυτή τη φορά η ελληνική πλευρά να είναι έτοιμη με συγκεκριμένες
προτάσεις και κυρίως εγγυήσεις -εδώ είναι το ζουμί πλέον- για να κάμψει και
τους πιο δύσπιστους και να παραμείνουμε στο ευρώ. Στο μεταξύ, ας διατηρήσουμε όσο
γίνεται την ψυχραιμία μας και μην πέφτουμε στην παγίδα του αυτοεγκλωβισμου όπως
θέλει το αγαπημένο τρίπτυχο των αστοιχείωτων: συνομωσιολογια, μοιρολατρία,
μανιχαισμός.<br />
<br />
Σε τελική ανάλυση εδώ που φτάσαμε, όπως φτάσαμε -και αυτό δεν θα μείνει έωλο
ή αναπάντητο, αλλά δεν είναι της παρούσης-, πρέπει γρήγορα να σοβαρευτούμε και
να βρούμε κοινή βάση συνεννόησης με τους εταίρους μας. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Τα υπόλοιπα όπως ανασχηματισμός, εκλογές -αυτό είναι πλέον απίθανο κατά την ταπεινή
μου γνώμη λόγω των δυσμενών οικονομικών αλλά και πολιτικών συνθηκών. Ήδη είχαμε
αποτρεπτικές αν όχι απαγορευτικές αντιδράσεις από αυτούς που ζητάμε οικονομική
ενίσχυση-, μπορούν να περιμένουν και να τα συζητήσουμε σε δεύτερο χρόνο. Ας
μάθουμε επιτέλους να βάζουμε προτεραιότητες και να ιεραρχούμε με λογική τα
δεδομένα επί του πραγματικού.<br />
<br />
Ίδωμεν.<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--></div>
</div>
Effrosyni Pavlakoudihttp://www.blogger.com/profile/00819634180990872343noreply@blogger.com0