Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Τίτλων το ανάγνωσμα

Εθνάρχης και ηγέτης ακούω. Υπάρχουν ξέρετε και τα συνοδευτικά λαοπλάνος, τσαρλατάνος, λαϊκιστής, αιθεροβάμων, αγύρτης, εθνικιστής, ρατσιστής, ονειροπαρμένος ...πλούσια η ελληνική γλώσσα. Θα μπορούσα να γράφω μέχρι κι αύριο ασταμάτητα.

Αλλά για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα: ο τέλειος γαμπρός για τη Βαγενά, που είχε σχολάσει τον Antonio Gramsci από τα 18 του κατά τα λεγόμενα του στην πρώτη συνέντευξη του ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στον Π. Τσιμα (είπαμε μερικοί βασανιζόμαστε από βαρβάτη μνήμη, φευ), είναι απλά ο πρωθυπουργός της χώρας. Τίποτε παραπάνω. Για το παρακάτω έχω πολλές αμφιβολίες, αλλά καθότι πιστεύω ακράδαντα στην δημοκρατία, σέβομαι την απόφαση των συμπολιτών μου. Ως εκεί όμως. Γιατί ξέρετε το μυαλό στροφάρει -ευτυχώς- και δεν αρεσκεται μόνο στους τύπους.

Και εξηγούμαι: Εθνάρχης της αριστερας που ακούστηκε είναι οξύμωρο καταρχήν, εφόσον εννοιολογικά το έθνος υποτίθεται ότι υπερβαίνει τους ιδεολογικούς προσδιορισμούς. Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε το αλλοπρόσαλλο του χαρακτηρισμού, τον πολιτικό σουρεαλισμό της αριστεράς που συνεργάζεται άψογα με την ακροδεξιά, δύσκολα μπορούμε να τον ξεπεράσουμε.

Κι επί την ευκαιρία ας τελειώνει το γελοίο "καλαμπουρακι" (;) ότι ο Καμμενος και οι ΑΝΕΛ είναι light δεξιά. Δεν χαρακτηρίζουμε γιαούρτια να θυμίσω, αλλά πολιτικές θέσεις και συμπεριφορές. Όταν κάποιος προτρέπει σε λιντσάρισμα, ταυτίζει τους ομοφυλοφιλους με κτηνοβάτες, θεωρεί τον κάθε Γερμανό πολίτη, εν δυνάμει νεοναζιστή, ξεσπά σε αντισημιτικά παραληρήματα τύπου "Έλληνες Εβραίοι δεν φορολογούνται(!) σε αντίθεση με τους Χριστιανούς Ορθόδοξους Έλληνες που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους" εντός του Κοινοβουλίου, σχωρνατε με αλλά δεν είναι light, αλλά καραμπινάτος ακροδεξιός. Τόσο απλά, τόσο ωμά.

Τώρα όσον αφορά τον προσδιορισμό του ηγέτη. Ηγείτο ο κ. Τσίπρας ενός κυβερνητικού συνασπισμού. Μάλιστα. Κάποτε είχα διαβάσει σε ένα τοίχο δίπλα στο πατρικό μου στα Γιάννενα, "Όποιος μπορεί δουλεύει, όποιος δεν μπορεί διοικεί, αλλά εκείνος που δεν μπορεί να διοικεί κυβερνάει". Είχα σαστίσει. Το θεωρούσα εξωφρενικό. Αυτό πριν 10 χρονιά. Τώρα πλέον αντιλαμβάνομαι πλήρως τι εννοούσε ο ποιητής του τοίχου. Ταιριάζει γάντι στο θειο βρέφος της α' και β' φοράς αριστεράς. Και ο νοών νοείτω.